Πρόσφατα βρέθηκε πως, σε κάποιους ασθενείς με καρκίνο του προστάτη, η διακοπτόμενη ορμονοθεραπεία είναι το ίδιο αποτελεσματική με τη συνεχόμενη. Η ορμονοθεραπεία στην περίπτωση του προστατικού καρκίνου είναι επίσης γνωστή ως θεραπεία αποστέρησης των ανδρογόνων και χρησιμοποιείται συχνά όταν το χειρουργείο και η ακτινοβολία αποτυγχάνουν. Λειτουργεί εμποδίζοντας την παραγωγή των ανδρικών ορμονών, των ανδρογόνων, τα οποία τροφοδοτούν την ανάπτυξη του προστατικού καρκίνου. Υπάρχουν, όμως, σοβαρές παρενέργειες, που περιλαμβάνουν κόπωση, εξάψεις, αλλαγές της διάθεσης, απώλεια της libido, στυτική δυσλειτουργία και απώλεια της οστικής μάζας.
Σε μια πρόσφατη καναδική μελέτη, οι ερευνητές συνέκριναν άνδρες που ανά διαστήματα ξεκινούσαν και διέκοπταν την ορμονοθεραπεία με άνδρες που τη λάμβαναν συνεχώς. Σύμφωνα με τα πορίσματα, η διακοπτόμενη ορμονοθεραπεία φαίνεται να είναι το ίδιο αποτελεσματική με τη συνεχόμενη και με λιγότερες μάλιστα ενοχλητικές παρενέργειες.
Στη μελέτη συμμετείχαν 1.400 ασθενείς με καρκίνο στον προστάτη, οι οποίοι δεν ανταποκρίθηκαν όπως αναμενόταν στην ακτινοβολία. Η ανταπόκριση στη θεραπεία εκτιμήθηκε με βάση τα επίπεδα του προστατικού αντιγόνου (PSA) στο αίμα. Όσο υψηλότερα βρίσκονταν τα επίπεδα του PSA, τόσο μικρότερη θεωρούταν η ανταπόκριση των ασθενών στη θεραπεία.
Οι μισοί άνδρες έλαβαν συνεχόμενη ορμονοθεραπεία και οι άλλοι μισοί την έλαβαν για 8 μήνες και μετά τέθηκαν υπό παρακολούθηση. Όταν η τιμή του PSA αυξήθηκε, ξανάρχισαν την αγωγή. Έπειτα από 7 χρόνια παρακολούθησης, ο μέσος χρόνος επιβίωσης και για τις δύο ομάδες ήταν περίπου 9 χρόνια. Στα χρόνια που διήρκεσε η μελέτη, 524 άνδρες απεβίωσαν, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις η αιτία θανάτου ήταν άσχετη με τον καρκίνο. Μόνο το 18% των θανάτων από την ομάδα της διακοπτόμενης θεραπείας και το 15% από την ομάδα της συνεχόμενης θεραπείας οφείλονταν στον καρκίνο.
Παράλληλα, οι άνδρες που έλαβαν τη διακοπτόμενη ορμονοθεραπεία ανέφεραν λιγότερες εξάψεις, μικρότερη απώλεια της libido, χαμηλότερα ποσοστά στυτικής δυσλειτουργίας και λιγότερα προβλήματα από το ουροποιητικό σύστημα.
Οι ερευνητές, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες ως προς την ποιότητα ζωής ήταν πιο μικρή από το αναμενόμενο. Επίσης, δεν μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν την υπόθεσή τους, πως η διακοπτόμενη θεραπεία μπορεί να επιμηκύνει το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο η ορμονοθεραπεία λειτουργεί.
Τα αποτελέσματα της μελέτης είναι πολύ σημαντικά, γιατί, για τους ασθενείς που θα λαμβάνουν ορμονοθεραπεία μέχρι το τέλος της ζωής, το ζητούμενο είναι μια στρατηγική αποτελεσματικής αντιμετώπισης που θα μειώσει τις παρενέργειες και θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής.
Στο ερώτημα εάν οι άνδρες με αυξημένο PSA αλλά χωρίς συμπτώματα χρειάζονται τελικά την ορμονοθεραπεία, είτε στη διακοπτόμενη είτε στη συνεχόμενη μορφή της, οι ειδικοί αναφέρουν πως η απάντηση δεν είναι ακόμα ξεκάθαρη.
Πηγή: webmd
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Θ. Παλλαντζάς,
Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος,
συνεργάτης του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών,
www.andrologia.gr
