Σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα που παρουσιάστηκαν στο 3οδιεθνές συνέδριο για την κοιλιακή παχυσαρκία που έλαβε χώρα στο Κεμπέκ του Καναδά, πάνω από 4 χρόνια θεραπείας με τεστοστερόνη είχαν σαν αποτέλεσμα σημαντική μείωση βάρους, καθώς και μείωση στην περιφέρεια της μέσης στους άνδρες με υπογοναδισμό.
Ο επικεφαλής της μελέτης επισημαίνει ότι οι ασθενείς που συμμετείχαν σε αυτή απευθύνθηκαν σε ουρολόγο για την αντιμετώπιση της στυτικής τους δυσλειτουργίας. Όλοι έλαβαν τεστοστερόνη για 4 χρόνια χωρίς διακοπή.
Οι ερευνητές παρατήρησαν προς έκπληξή τους ότι οι ασθενείς έχασαν βάρος, μια αλλαγή στην οποία δεν στόχευαν ούτε και την περίμεναν.
Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές παρακολούθησαν την πορεία 130 ανδρών με μέση ηλικία τα 58 έτη που είχαν όψιμη έναρξη υπογοναδισμού. Οι ασθενείς διαγνώστηκαν με επίπεδα ολικής τεστοστερόνης ορού 3.5 ng/dL ή λιγότερο και στυτική δυσλειτουργία η οποία εκτιμήθηκε με τη βοήθεια ενός εξειδικευμένου εργαλείου, του ερωτηματολογίου σεξουαλικής υγείας για άνδρες.
Όταν η βαθμολογία ήταν μικρότερη ή ίση του 21, οι ερευνητές θεωρούσαν ότι οι άνδρες έπασχαν από στυτική δυσλειτουργία. Τους χορηγήθηκαν ενέσιμα 1000 mg τεστοστερόνης μακράς δράσης και τους παρακολούθησαν για ένα μέσο διάστημα 4.7 ετών.
Η θεραπεία ξεκίνησε την πρώτη ημέρα της μελέτης και μια δεύτερη δόση χορηγήθηκε μετά από 6 εβδομάδες. Η χορήγηση των ενέσεων γινόταν κάθε τρεις μήνες. Οι ερευνητές μέτρησαν το βάρος και την περιφέρεια μέσης στην αρχή της μελέτης κι επαναλάμβαναν τις μετρήσεις με κάθε νέα χορήγηση της θεραπείας.
Η ομάδα του Dr. Saad παρατήρησε σημαντικές αλλαγές σε πολυάριθμες παραμέτρους, συμπεριλαμβανομένων του βάρους, της περιφέρεις μέσης, του ποσοστού απώλειας βάρους και του δείκτη μάζας σώματος.
Πιο συγκεκριμένα, βρήκαν ότι η μέση μείωση βάρους από την αρχική μέτρηση μέχρι την τελευταία επίσκεψη ήταν 14.3 kg, με 2 ασθενείς να χάνουν πάνω από 40kg. Η μέση εκατοστιαία απώλεια βάρους ήταν 13%, ο δείκτης μάζας σώματος (BMI) μειώθηκε 4.5 βαθμούς κατά μέσο όρο και η μέση μείωση στην περιφέρεια μέσης ήταν 11 cm.
Η χαμηλή τεστοστερόνη σχετίστηκε με χαμηλή ενέργεια και μικρότερο κίνητρο για δραστηριοποίηση, και ο Dr. Saad δήλωσε ότι ενδεχομένως η χορήγηση τεστοστερόνης να οδηγεί στην αύξηση των επιπέδων της φυσικής δραστηριότητας. Υπέθεσε, δηλαδή, ότι οι άνδρες αυτοί έγιναν πιο δραστήριοι όσο τα επίπεδα της τεστοστερόνης τους ανέβαιναν.
Στις περισσότερες μελέτες σχετικά με την απώλεια βάρους, η καμπύλη της απώλειας βάρους των ασθενών είναι σχήματος U, ακριβώς γιατί επαναπροσλαμβάνουν βάρος, όπως φαίνεται στις επαναξιολογήσεις των 6 και των 12 μηνών. Στην παρούσα μελέτη, όμως, παρατηρήθηκε ότι οι ασθενείς διατήρησαν την απώλεια βάρους.
Ένα αυξημένο επίπεδο δραστηριότητας θα μπορούσε να αυξήσει τη μυϊκή μάζα και να μειώσει το λίπος, συμβάλλοντας έτσι σε ένα γρηγορότερο μεταβολικό ρυθμό, το οποίο θα συνέβαλε με τη σειρά του στην απώλεια βάρους, δήλωσε ο Dr. Saad. Πρόσθεσε, επίσης, ότι η επίδραση της υποκατάστασης της τεστοστερόνης στη φυσική δραστηριότητα δεν έχει ακόμα μελετηθεί επαρκώς.
Παράλληλα, ισχυρίστηκε ότι θα μπορούσε ακόμα, η μείωση του λιπώδους ιστού να πυροδοτεί την παραγωγή τεστοστερόνης. Είναι γνωστό ότι η παχυσαρκία και ο λιπώδης ιστός καταστέλλουν την παραγωγή της τεστοστερόνης. Εάν ο λιπώδης ιστός απομακρυνθεί, η καταστολή της παραγωγής τεστοστερόνης από τον ίδιο τον οργανισμό δε θα συμβαίνει πια.
Τέλος, ο Dr. Saad δήλωσε ότι στους ασθενείς που μετά την απώλεια βάρους και την υιοθέτηση ενός πιο ενεργητικού τρόπου ζωής μπορούν να παράγουν τη δική τους τεστοστερόνη δε χρειάζεται να δοθεί θεραπεία υποκατάστασης.
Ο MichaelJensen, ενδοκρινολόγος και καθηγητής ιατρικής του τμήματος ενδοκρινολογίας και μεταβολισμού της Mayo Clinic, είπε ότι η απώλεια βάρους, η μειωμένη περιφέρεια μέσης και ο μειωμένος BMI ενδέχεται επίσης να αποδοθούν εν μέρει σε αλλαγές του τρόπου ζωής.
Αν έδειξε επίσης ότι το δείγμα της μελέτης ήταν αρκετά ετερογενές ως προς τις αρχικές τιμές της τεστοστερόνης, οπότε είναι δύσκολο να καθοριστούν οι μεταβολικές επιδράσεις της χορήγησης τεστοστερόνης.
Μάλιστα είπε χαρακτηριστικά, ότι ως ενδοκρινολόγος θα ήθελε να γνωρίζει πόσοι από τους άνδρεςείχανδιαταραχή σε επίπεδο υπόφυσης, πόσοι είχαν διαταραχή σε επίπεδο γονάδων και πόσοι ήταν απλά παχύσαρκοι.
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ.Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
