Μια σφιχτή ακροποσθία είναι σε ένα βαθμό φυσιολογική στα μωρά και στα μικρά παιδιά και μπορεί να επιμείνει έως και την ενήλικη ζωή. Αν και μια σφιχτή ακροποσθία δεν οδηγεί συνήθως σε σοβαρές επιπλοκές, ενδέχεται να προκαλέσει συμπτώματα όπως ερυθρότητα, πόνο ή φλεγμονή τα οποία επηρεάζουν την ούρηση αλλά και τη σεξουαλική ζωή του ατόμου. Η σχετική έρευνα έχει δείξει ότι το 2% των ανδρών έχουν ακροποσθίες που δεν μπορούν να τραβηχτούν προς τα πίσω ώστε να αποκαλυφθεί βάλανος σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, ενώ κατά τα άλλα είναι υγιείς.
Στο σημείο αυτό τονίζεται ότι το πέος στη φυσιολογική του κατάσταση έχει ακέραιη ακροποσθία, αλλά η περιτομή κατά τη βρεφική ηλικία όπως παραδοσιακά εκτελείται σε κάποιους πολιτισμούς, εξαλείφει την πιθανότητα ανάπτυξης μιας σφιχτής ακροποσθίας. Σε σπάνιες περιπτώσεις εμφανίζεται φίμωση ή παραφίμωση. Η φίμωση χαρακτηρίζεται από την αδυναμία έλξης της ακροποσθίας έτσι ώστε να αποκαλυφθεί βάλανος του πέους. Η παραφίμωση συμβαίνει όταν η ακροποσθία δεν μπορεί να επανέλθει στην αρχική της θέση μετά την έλξη της προς τα πίσω.
Η αποτελεσματική αντιμετώπιση μιας σφιχτής ακροποσθίας εξαρτάται από την αιτία εμφάνισής της καθώς και από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων.
Τα άτομα χωρίς συμπτώματα συνήθως δε χρειάζονται θεραπεία. Σε κάθε περίπτωση οι παρακάτω μέθοδοι ενδέχεται να μειώσουν τα συμπτώματα:
– Η καλή υγιεινή του πέους με καθημερινό απαλό καθαρισμό χρησιμοποιώντας ζεστό νερό. Εάν χρησιμοποιείται σαπούνι θα πρέπει να είναι χωρίς άρωμα. Κατά τον καθαρισμό ο άνδρας θα πρέπει με ήπιες κινήσεις να έλξη την ακροποσθία ώστε να πλύνει την επιφάνεια που αυτή καλύπτει. Ωστόσο στα βρέφη και τα πολύ μικρά αγόρια η ακροποσθία δεν πρέπει να έλκεται προς αποφυγή τραυματισμού. Επίσης το στέγνωμα του πέους είναι σημαντικό τόσο μετά τον καθαρισμό όσο και μετά την ούρηση. Τέλος καλό είναι να επιλέγονται προϊόντα υγιεινής χωρίς ταλκ και αποσμητικά. Συχνά η σφιχτή ακροποσθία μπορεί να προληφθεί ή να αντιμετωπιστεί υιοθετώντας πρακτικές καλής υγιεινής.
-Οι ασκήσεις έκτασης της ακροποσθίας χειρωνακτικά βοηθούν στη διατήρηση της ελαστικότητάς της. Η απαλή κίνηση της ακροποσθίας μπρος- πίσω κατά τη διάρκεια του πλυσίματος μπορεί να εφαρμοστεί μόλις η ακροποσθία αποχωριστεί από τη βάλανο του πέους, συνήθως στην ηλικία των 7 ετών. Καλό είναι οι γονείς να συμβουλευτούν έναν ιατρό πριν αρχίσουν να εκπαιδεύουν το παιδί τους ώστε να εκτελεί την εν λόγω άσκηση, καθώς δεν έχουν όλα τα αγόρια τον ίδιο αναπτυξιακό ρυθμό, ενώ παράλληλα ο ιατρός θα εξηγήσει αναλυτικά τον σωστό τρόπο εκτέλεσης.
-Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση μιας σφιχτής ακροποσθίας. Η καλύτερη επιλογή εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία της νόσου. Συνήθως η χρήση μιας στεροειδούς αλοιφής τοπικά μπορεί να ανακουφίσει τις περισσότερες περιπτώσεις σφιχτής ακροποσθίας οι κρέμες αυτές θα πρέπει να τοποθετούνται σε συνδυασμό με μάλαξη στην ακροποσθία καθημερινά για ένα διάστημα όχι μεγαλύτερο των δυο μηνών. Η δράση τους είναι αποτελεσματικότερη εάν συνδυάζεται με την άσκηση έκτασης της ακροποσθίας που αναφέρεται πιο πάνω. Βραχυπρόθεσμα κάποια άτομα μπορεί επίσης να επωφεληθούν από τη χρήση αναλγητικών φαρμάκων όπως είναι η ιμπουπροφένη.
Εάν η σφιχτή ακροποσθία έχει προκληθεί από λοίμωξη, ο ιατρός ενδέχεται να συνταγογραφήσει αγωγή με αντιβιοτικά. Σε κάποιες περιπτώσεις παραφίμωσης μπορεί να τοποθετηθεί τοπικό αναλγητικό ώστε να γίνει η ανάταξη της ακροποσθίας με τη λιγότερη δυνατή δυσφορία.
Όταν οι άλλοι τρόποι αντιμετώπισης δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα μπορεί να χρειαστεί χειρουργείο. Οι χειρουργικές επιλογές είναι δύο. Καταρχάς ο χειρουργός μπορεί να κάνει μια τομή και να χαλαρώσει την ακροποσθία χωρίς όμως να διασφαλίζεται η μη υποτροπή. Η δεύτερη χειρουργική επιλογή είναι αυτή της περιτομής, της ολικής αφαίρεσης δηλαδή της ακροποσθίας που συνήθως επιλέγεται σε σοβαρές περιπτώσεις, όπως είναι η βαλανίτιδα και η βαλανοποσθίτιδα.
Για την πρόληψη της εμφάνισης μιας σφιχτής ακροποσθίας είναι σημαντικό:
- Να υιοθετείται μια καθημερινή πρακτική καλής υγιεινής του πέους.
- Να γίνεται χειρωνακτικά έκταση της ακροποσθίας από την παιδική ηλικία.
- Να αντιμετωπίζονται άμεσα τα προβλήματα που εμφανίζονται στο δέρμα του πέους.
- Να χρησιμοποιείται προφυλακτικό σε κάθε σεξουαλική επαφή για την προστασία από τις σεξουαλικώς μεταδιδόμενες λοιμώξεις.
- Να χρησιμοποιείται λιπαντικό κατά τη σεξουαλική πράξη.
- Να αναζητείται άμεσα ιατρική βοήθεια για λοιμώξεις του πέους ώστε να προληφθεί η δημιουργία ουλώδους ιστού.
- Να συζητά κανείς τις ανησυχίες του με τον ειδικό που εμπιστεύεται.
