Οκτώ στους δέκα άνδρες θα έχουν πρόβλημα στύσης μετά από θεραπείες για καρκίνο του προστάτη, σύμφωνα με τις περισσότερες δημοσιευμένες μελέτες σε αξιόπιστα επιστημονικά περιοδικά.
Στη χώρα μας, ενώ γνωρίζουμε πόσοι περίπου πάσχουν από καρκίνο του προστάτη (10.000 ανά έτος, ή ένας στους εφτά άνδρες θα διαγνωστούν με καρκίνο και αυτό χάρη στην έγκαιρη διάγνωση αλλά και την υψηλή εκπαίδευση των ουρολόγων τα τελευταία χρόνια) δε γνωρίζουμε όμως τον ακριβή αριθμό των ανδρών που θα υποφέρουν από στυτική δυσλειτουργία μετεγχειρητικά.
Η μελέτη μας αφορά σε χίλια περιστατικά που αναζήτησαν βοήθεια στο Ανδρολογικό Ινστιτούτο, ευτυχείς μεν που γλίτωσαν από τη νόσο, δυστυχείς όμως από την άλλη για τις επιπλοκές στην ερωτική τους ζωή.
Χωρίς να μπορούμε να κάνουμε αναγωγή στον υγιή πληθυσμό, υποψιαζόμαστε από σοβαρές μελέτες άλλων χωρών πως από 7 – 9 στους 10 άνδρες μετεγχειρητικά μάλλον υποφέρουν σοβαρά με την ογκολογική αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη.
Σε πρόσφατη σκανδιναβική μελέτη, σε χίλια περιστατικά το ποσοστό σεξουαλικής δυσκολίας μετεγχειρητικά ήταν περίπου 90%. Με βάση τη διεθνή εμπειρία αλλά και υποκειμενικές απόψεις ιατρών που ασχολούνται με την ογκολογία του προστάτη, η συχνότητα των δυσκολιών στην ερωτική ζωή μετά την χειρουργική αφαίρεση του προστάτη πρoσεγγίζει τα διεθνή δεδομένα, δηλαδή οκτώ με εννιά άνδρες στους δέκα, θα υποφέρουν από σεξουαλικά προβλήματα μετά το χειρουργείο.
Σημερα οι ουρολόγοι κυρίως με την πρώιμη διάγνωση (εξέταση αίματος, δακτυλική, μαγνητική, βιοψία) ανιχνεύουν έγκαιρα και πρώιμα τον καρκίνο και προχωρούν
σε ολική κυρίως προστατεκτομή, που είναι η θεραπεία επιλογής, αλλά και σε εναλλακτικές αγωγές όπως ακτινοθεραπεία, ορμονοθεραπείες και χημειοθεραπείες.
Όλες αυτές οι εναλλακτικές θεραπείες σε συνδυασμό με τη μαζική εμπειρία στις νέες τεχνικές προστατεκτομής με τις ελάχιστα επεμβατικές χειρουργικές μεθόδους, έχουν σαν αποτέλεσμα η απειλή για τη ζωή του άνδρα να έχει σχεδόν εξαφανιστεί, παρατείνοντας το προσδόκιμο ζωής για τριάντα χρόνια τουλάχιστον.
Η άμεση, σχεδόν ριζική θεραπεία του καρκίνου μπορούμε να πούμε πως σώζει ζωές και παρατείνει το προσδόκιμο επιβίωσης τουλαχιστον για τριάντα χρονια ˙ πρακτικά δηλαδή οι άνδρες με καρκίνο του προστάτη δεν θα πεθάνουν από τη νόσο τους αλλά από άλλες αιτίες όπως γηρατειά, καρδιά, ατυχήματα αλλά δεν θα πεθάνουν από καρκίνο και αυτό αποτελεί μια τεράστια πρόοδο συγκριτικά με το παρελθόν.
Παρά το αισιόδοξο αυτό μήνυμα της αντικαρκινικής αγωγής που σώζει ζωές, δυστυχώς οι επιπλοκές από την θεραπεία, κυρίως στην σεξουαλική ζωή, παραμένουν ένα ισχυρό μειονέκτημα αφού οκτώ στους δέκα άνδρες θα χάσουν ή θα μειώσουν την ερωτική τους απόδοση.
Πολλοί άνδρες στην πολύ ενεργή ερωτικά ηλικία των 50 και 60 χρόνων, το πρώτο ζήτημα που βάζουν στον γιατρό είναι η διατήρηση της ερωτικής τους ζωής που δεν θέλουν με τίποτε να χάσουν.
Για την αντιμετώπιση αυτής της κυρίαρχης ανάγκης των ανδρών να σκοτώσουν μεν τον κακό λύκο που’ ναι ο καρκίνος, αλλά να κράτησουν και την Κοκκινοσκουφίτσα ολόκληρη (αφού χωρίς σεξ η ζωή τους θα’ ναι ουσιαστικά ανύπαρκτη), η ιατρική κοινότητα βελτίωσε τις τεχνικές χειρουργείου διατηρώντας κάποια νεύρα υπεύθυνα για την στύση (νευροπροστασία) και μειώνοντας τα ποσοστά ανικανότητας μετεγχειρητικά.
Σε όλες τις μελέτες όμως φαίνεται πως παρά τις προφυλάξεις και τις εξελιγμένες χειρουργικές τεχνικές, μεγάλος αριθμός ανδρών που φτάνει και τους 9 στους 10, θα έχουν επιβάρυνση στην σεξουαλική τους ζωή, τουλάχιστον τον πρώτο χρόνο μετά το χειρουργείο.
Οι ουρολόγοι – ογκολόγοι που τους χειρουργούν παρά τις άοκνες προσπάθειες να βοηθήσουν τον άνδρα, δεν είναι ίσως οι πιο κατάλληλοι γιατί στην θεώρησή τους και την παιδεία τους έχουν προτεραιότητα την αντιμετώπιση της απειλής για την ζωή (καρκίνου) και λιγότερη ευαισθησία στο θέμα της ποιότητας ζωής, που δεν απειλεί όμως την ζωή.
Το Ανδρολογικό Ινστιτούτο θεωρώντας σημαντική παράμετρο τη συνέχιση της σεξουαλικής ζωής, ακόμα και μετά από μια πιθανή επιβάρυνση από την ογκολογική θεραπεία του καρκίνου, ξεκινά μια πρωτοβουλία ενημέρωσης με αρθρογραφία και εκπομπές στα ΜΜΕ για την πληροφόρηση των ανδρών που βιώνουν δραματικά (οι περισσότεροι τουλάχιστον) την παράπλευρη απώλεια από μια καθ’ όλα ενδεδειγμένη θεραπευτική αγωγή.
Από την δική μας μαζική εμπειρία αλλά και από τα διεθνή δεδομένα, φαίνεται πως η έγκαιρη έναρξη της ερωτικής ζωής μετά το χειρουργείο αλλά και η συστηματική συνέχισή της τον πρώτο χρόνο -με πολλά μέσα που έχουν σήμερα οι γιατροί στην διάθεσή τους- βοηθά σημαντικά στην αποκατάσταση της ικανότητας, ακόμα και ένα χρόνο μετά, όπου φαίνεται πως η μεγάλη πλειοψηφία των ανδρών μπορούν να αποκτήσουν ξανά ερωτική ζωή όπως προεγχειρητικά.
Άρα το μήνυμα είναι πως η ερωτική ζωή θα επανέλθει αν επιμένουμε και διεκδικήσουμε λύσεις που οι γιατροί έχουν στην διάθεσή τους.
Με επιμονή και υπομονή, ένα δύσκολο ζήτημα με τραυματικές συνέπειες για την ψυχική υγεία των ανδρών αλλά και των συντρόφων τους, είναι βέβαιο πως μπορεί να βρει λύσεις ακόμα και μετά το πρώτο σοκ που υφίσταται ο άνδρας μετά το χειρουργείο, λύσεις που πρακτικά υπάρχουν σήμερα!
