Του Κώστα Μπετινάκη

Για δεύτερη φορά, μέσα σε 18 μήνες, η Μαρίν Λε Πεν και το ακραίο Δεξιό Εθνικό Μέτωπο σημειώνουν εντυπωσιακή εκλογική νίκη στη Γαλλία. Τα κέρδη του κόμματός της στον πρώτο γύρο των γαλλικών περιφερειακών εκλογών έρχονται να προστεθούν στις εξαιρετικές επιδόσεις στις προηγούμενες ευρωεκλογές.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Σε μια χρονιά όπου το Παρίσι συγκλονίζεται από αιματηρές επιθέσεις ένοπλων εξτρεμιστών («Charlie Hebdo», θέατρο Μπατακλάν), η επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου φαίνεται να ευνοείται από τον εθνικό φόβο και τη λαϊκή δυσαρέσκεια για τις «τρύπες» στο σύστημα δημόσιας ασφαλείας. Ασχέτως με ποιον τρόπο οι Γάλλοι πολιτικοί αντίπαλοί της θα προσπαθήσουν να την αντιμετωπίσουν στον δεύτερο γύρο των εκλογών της επόμενης Κυριακής, ένα είναι βέβαιο: η Λε Πεν έχει εδραιώσει την παρουσία της στη γαλλική πολιτική σκηνή, με τις βλέψεις της να φθάνουν ακόμα και μέχρι το προεδρικό αξίωμα.

Γεγονός είναι πλέον ότι στην πολιτική σκηνή της Ε’ Γαλλικής Δημοκρατίας οι ακραίοι δεξιοί υπερεθνικιστές αποτελούν τον τρίτο πόλο. Η αύξηση των αντιευρωπαϊκών αισθημάτων στη γαλλική κοινή γνώμη -κάτι που αποτυπώθηκε στο αποτέλεσμα της κάλπης- έρχεται να προστεθεί στις αντιευρωπαϊκές τάσεις οι οποίες αναπτύσσονται στη Βρετανία με το σχεδιαζόμενο δημοψήφισμα για την παραμονή ή μη της χώρας στην Ε.Ε. Την ίδια στιγμή, οι Γερμανοί ευρωσκεπτικιστές ενισχύονται και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Μάρτιν Σουλτς προειδοποιεί για το μέλλον της Ευρώπης.

Η Λε Πεν δεν είναι μόνη

Η επικράτηση της ακροδεξιάς προκάλεσε επιδοκιμασίες στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, αποδεικνύοντας ότι η Λε Πεν έχει συμμάχους εκτός Γαλλίας.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Ο επικεφαλής της «Νέας Φλαμανδικής Συμμαχίας» Στη γειτονιά της Βόρειας Ευρώπης, στο Βέλγιο, υπάρχει ο Μπαρτ ντε Βεβέρ, δήμαρχος της Antwerp και ηγέτης του φλαμανδικού εθνικιστικού και αυτονομιστικού κόμματος «Νέα Φλαμανδική Συμμαχία». Ο συγκεκριμένος πολιτικός δεν έκρυψε την ικανοποίησή του για το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γαλλία. Η «Νέα Φλαμανδική Συμμαχία» θεωρείται η ισχυρότερη παράταξη της χώρας.

Την ίδια στιγμή, σε Δανία, Σουηδία, Ολλανδία, Αυστρία και Ελβετία τα ακροδεξιά εθνικιστικά κόμματα προηγούνται στις δημοσκοπήσεις, ενώ στην Ελλάδα το υπάρχον ακροδεξιό κόμμα έχει πατήσει για τα καλά το πόδι του στο Κοινοβούλιο -κι ας υποκρινόμαστε πως το αγνοούμε και το κρύβουμε κάτω από το χαλί.

Στην πολιτική πολυδιάσπαση που παρατηρείται στον ευρωπαϊκό πολιτικό χώρο, οι υπερεθνικιστές εκμεταλλεύονται καταστάσεις και μπορεί να μη βρίσκονται ακόμη στην εξουσία, διαμορφώνουν όμως -έστω και χωρίς να θέλουμε να το καταλάβουμε- την πολιτική ατζέντα.

Αν αυτά συμβαίνουν στη Δυτική Ευρώπη, στην ανατολική, τα εθνικιστικά ακροδεξιά κόμματα βρίσκονται ήδη στην εξουσία. Στην Ουγγαρία ο πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν ασκεί εξουσία, έχοντας ως αντιπολίτευση το νεοφασιστικό κίνημα Jobbik, ενώ στην Πολωνία κυβερνά πλέον ο Γιάροσλαβ Κατσίνσκι, με το κόμμα του «Νόμου και της Δικαιοσύνης».
Σε κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν την Ευρώπη (προσφυγικό, δημόσια ασφάλεια), ο Ορμπάν και ο Καζίνσκι διαφέρουν ελάχιστα από τον πρόεδρο της Τσεχίας Μίλος Ζεμάν και τον πρωθυπουργό Ρομπέρτο Φίκο, που -υποτίθεται- ότι προέρχονται από την Αριστερά.

Όσον αφορά σε οικονομικά θέματα, βασική θέση στη ρητορική αυτών των ακροδεξιών κομμάτων είναι η ανάγκη στροφής σε σοσιαλδημοκρατικά πρότυπα κρατικού παρεμβατισμού, με πλήρη απασχόληση και υψηλές συντάξεις. Αντίθετα, οι άλλες «δημοκρατικές δυνάμεις» παραμένουν εγκλωβισμένες στη λογική των αγορών που θέλουν τη λιτότητα ως το κατάλληλο φάρμακο για την ανάσχεση της οικονομικής κρίσης. Αποτέλεσμα είναι η ακροδεξιά να καρπώνεται σημαντικά οφέλη από αυτήν τη στροφή προς τα… αριστερά.

Το who is who της Μαρίν Λε Πεν:

  • Γεννήθηκε στο Νεϊγί-συρ-Σεν στις 5 Αυγούστου 1968. Είναι η μικρότερη κόρη του ακροδεξιού εθνικιστή πολιτικού Ζαν-Μαρί Λε Πεν.
  • Σπούδασε Ποινικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Είναι δικηγόρος και υπήρξε μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Παρισιού από το 1992 έως το 1998.
  • Είναι ευρωβουλευτής από το 2004 και πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου από τις 16 Ιανουαρίου 2011.
  • Ήταν υποψήφια του Εθνικού Μετώπου για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2012. Τον Ιούλιο του 2013 αποφασίστηκε άρση της ασυλίας της ως ευρωβουλευτού από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το σκεπτικό της απόφασης ήταν να ανοίξει ο δρόμος για τη δίωξή της από τις γαλλικές Αρχές λόγω των ρατσιστικών δηλώσεών της κατά των μουσουλμάνων το 2010.
  • Η πιο πρόσφατη επιτυχία της: στις περιφερειακές εκλογές του 2015 το Εθνικό Μέτωπο ήρθε πρώτο στις 6 από τις 13 περιφέρειες.

Επόμενος στόχος η γαλλική προεδρία…

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης