Ο Εθνικός καταρρέει και στην υδατοσφαίριση όταν διοικούν πεφωτισμένοι…

Του Γιώργου Αρκουλή

Το να μην μπορείς να διοικήσεις ένα αθλητικό σωματείο επειδή δεν διαθέτεις γερό πορτοφόλι είναι κατανοητό.

Το να μην μπορείς -για τον ίδιο λόγο- να διατηρήσεις τα «κεκτημένα» τελεί υπό συζήτηση.

Αυτό, όμως, που δεν μπορεί να γίνει δεκτό είναι η πεισματική παραμονή στην ηγεσία, μολονότι οι πράξεις οδηγούν στην καταστροφή.

Να το πούμε ξεκάθαρα: οι άνθρωποι οι οποίοι ηγεμονεύουν τον Εθνικό (σε όλα του τα τμήματα) είναι αποδεδειγμένα πλέον μη ικανοί ν’ αντέξουν το βάρος της ιστορίας του συλλόγου και όσο επιμένουν στο «έργο» τους, απλώς αυξάνουν τις φωνές που τους θεωρούν επικίνδυνους.

Στο ποδόσφαιρο, μετά από κάποιες αναλαμπές και θετικά αποτελέσματα, ήλθε το κρίσιμο τεστ με τον πρωτοπόρο το οποίο αποδείχτηκε περιποιημένη σφαλιάρα (συνολικά ο Εθνικός δέχτηκε στα δύο μαρς πρωταθλήματος με τον Ιωνικό Νίκαιας επτά γκολ, έναντι ενός-της τιμής!).

Στο μπάσκετ, η μέχρι πρότινος ισχυρή δύναμη της Α2, κατάντησε σάκος του μποξ. Όσο για το «δυνατό χαρτί» του συλλόγου, την υδατοσφαίριση, ιδού που ο Εθνικός κατάφερε να ρεζιλευτεί από τα μέλη ενός «αθλητικού γηροκομείου» με την ονομασία Υδραϊκός και μάλιστα εντός έδρας!

Ντροπή! Τίποτε άλλο…