Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Αν υπάρχει ένα άθλημα που περιγράφει και συμπυκνώνει το Ανθρώπινο «DN.A.»,
αυτό είναι το Ποδόσφαιρο.
Το Ποδόσφαιρο είναι Ύψιστη Μορφή Σωματικής και Πνευματικής Τέχνης.
Το Ποδόσφαιρο είναι Απόπατη Μορφή Σωματικής και Πνευματικής Σήψης.
Απ’ όλα είναι το Ποδόσφαιρο.
Το Ποδόσφαιρο φέρει αρχέγονη σύνδεση με το Ορμέμφυτο
(ιδίως με το Ανδρικό Ορμέμφυτο·
εξ ου και είναι έμπλεο φαλλικών συμβόλων και συμβολισμών,
όπως είναι το Γκολ, η Νίκη, η Κατάκτηση Τίτλων, αλλά και η… Σφυρίχτρα),
οπότε πυροδοτεί το Πάθος, την Ένταση, την Επιθετικότητα, την Καύλα,
τη Λατρεία που έχει ως αφετηρία την Αγάπη, τη Λατρεία που έχει ως αφετηρία το Μίσος.
Το Ποδόσφαιρο είναι άλλοτε αξιαγάπητο και άλλοτε αξιομίσητο.
Το Ποδόσφαιρο παράγει Δικαιοσύνη.
Το Ποδόσφαιρο παράγει Αδικία.
Το Ποδόσφαιρο παράγει Μαγεία.
Το Ποδόσφαιρο παράγει Βία.
Ε, λοιπόν,
εχθές το βράδυ παρηκολουθήσαμε μία από αυτές τις αποφράδες στιγμές
όπου το Ποδόσφαιρο γεννάει Μίσος και παράγει Βία.
*** Ο Παναθηναϊκός έπαιξε ΣΤΗΜΕΝΟΣ.
Ο εγκληματίας Νταμπάνοβιτς στον αγωνιστικό χώρο και ο εγκληματίας Εστέβες στο «V.A.R.»,
βρίσκονταν σε καραμπινάτη διατεταγμένη υπηρεσία
ώστε να απέτρεπαν την περίπτωση νίκης τού Παναθηναϊκού.
Δύο φορές χαρίστηκε η αποβολή -μέσω δεύτερης κίτρινης- στον Άμραμπατ·
αρχικώς -στο 32ο λεπτό- το παρατεταμένο επικίνδυνο τάκλιν,
που σημειωτέον ότι γίνεται στο τέλος και με τα δύο πόδια…
…και στη συνέχεια αυτή η απίστευτη φάση -στο 43ο λεπτό-
όπου ο Άμραμπατ εν είδει μπασκετμπολίστα-βολεϊμπολίστα-χαντμπολίστα
απλώνει επιδεικτικά το χέρι του για να εμποδίσει την πάσα τού Μπρινιόλι στον Μάγκνουσον.
Ενδιάμεσα -στο 36ο λεπτό- υπήρξε το πεντακάθαρο χέρι-πέναλτι τού Χατζισαφί
(με υποψία φάουλ λόγω τής πίεσης που τού ασκεί ο Κουρμπέλης),
όπου όχι μόνο δεν υπήρξε η οποιαδήποτε αρμόζουσα διαιτητική υπόδειξη,
αλλά δεν ελέγχθηκε καν η αδιαμφισβητήτως επίμαχη φάση από το «V.A.R.».
Βλέπεις αυτές τις φάσεις και λες «Δεν είναι δυνατόν να μην το δώσει.».
Κι όμως, ΚΑΙ τις τρεις φορές ο εγκληματίας Νταμπάνοβιτς «δεν το έδωσε».
Όπως επίσης,
διαπράττοντας μία πρωτοφανή διαιτητική ενέργεια στα χρονικά τού Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου,
εσφύριξε δύο φορές φάουλ εις βάρος τού Παναθηναϊκού
σε ισάριθμες περιπτώσεις όπου παίκτες των φιλοξενουμένων υπέστησαν τιμωρούμενα μαρκαρίσματα
και πέφτοντας έκαναν τη συνήθη αντανακλαστική κίνηση που έχουμε δει αναρίθμητες φορές,
να πιάσουν την μπάλα με τα χέρια για να εκτελέσουν το -επικείμενα καταλογιζόμενο- φάουλ
(το έχουμε δει να συμβαίνει σε αγώνες, αλλά ουδέποτε να έχει συμβεί δύο φορές σε αγώνα).
Οι δέοντες καταλογισμοί δεν ερχόντουσαν, τα φάουλ δίνονταν ανάποδα,
και ιδίως στη φάση τού 76ου λεπτού
το άλλα ’ντ’ άλλων σφύριγμα εκόστισε δύο κίτρινες κάρτες σε Πέρεθ και Κουρμπέλη.
Το «Παράσημο τού Απυρόβλητου» είχε ήδη απονεμηθεί εις διπλούν στον Άμραμπατ
(μάλιστα,
ο απόλυτος διασυρμός τού εγκληματία διαιτητίσκου Νταμπάνοβιτς
ήταν η αντικατάσταση τού παίκτη τής Α.Ε.Κ. στην ανάπαυλα από τον Αλμέϊδα,
καθώς είχαμε μία ιδιότυπη επανάληψη τού αλήστου μνήμης σκηνικού
που είχε συμβεί το 2006 στον αγώνα Άρης-Ο.Σ.Φ.Π. 2-3,
όταν -μετά από ένα δολοφονικό μαρκάρισμα τού περιβόητου Γεωργάτου-
ο επίσης περιβόητος Ζωγράφος είχε απευθυνθεί προς τον πάγκο των φιλοξενουμένων
λέγοντας «Βγάλ’ τον γιατί θα τον βγάλω εγώ…»·
εδώ η προειδοποίηση ήταν μεν σιωπηλή αλλά εξ ίσου περιεκτική).
Ε, τώρα είχε σειρά ο Χατζισαφί να συμπληρώσει το δικό του «Απυρόβλητο Ζεύγος».
Κι ενώ ο εγκληματίας Νταμπάνοβιτς δεν έδινε όλα αυτά τα εξόφθαλμα,
έφτασε το θλιβερό ανδρείκελο να καταλογίσει ανύπαρκτο πέναλτι υπέρ τής Α.Ε.Κ.
στο δέκατο λεπτό των καθυστερήσεων,
ενώ στην πραγματικότητα είχαν γίνει δύο απανωτά επιθετικά φάουλς από τούς Σιμάνσκι και Αραούχο.
Το «Ρεσιτάλ τής Ξευτίλας» δεν είχε λάβει τέλος, καθώς απέμενε να έμπαινε η σφραγίδα.
Έτσι, χωρίς καν να πάει στο «V.A.R.»
-προφανώς ειδοποιημένος από τούς συνεργάτες του για το διπλό τερατούργημά του-
ο εγκληματίας Νταμπάνοβιτς αναίρεσε την απόφαση που άπαντες είδαμε,
φτάνοντας να ισχυρίζεται προς τούς ιθύνοντες τής Α.Ε.Κ. ότι ουδέποτε έδωσε πέναλτι.
Γελάνε τα τσιμέντα κι οι «τσιμεντωμένοι» μάρτυρες γνωστής δικαστικής υπόθεσης.
*** Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι αμείλικτα:
Γιατί; Ποιος ο λόγος; Ποιος ο στόχος;
Αποστασιοποιούμαι αναφανδόν από την αντανακλαστική ερμηνεία
ότι η χθεσινή δολοφονική διαιτησία είχε ως κίνητρο την εύνοια τής Α.Ε.Κ.,
καθώς πρόκειται για τόσο εύκολη και απλοϊκή ανάγνωση
που φτάνει εν τέλει να κινητοποιεί τεράστιες υποψίες.
Ναι, αναμφιβόλως η «Ένωση» ευνοήθηκε απροκάλυπτα από τις αναίσχυντες αποφάσεις,
αλλά θεωρώ ότι ήταν η «Παραπλεύρως Ευνοούμενη»·
χωρίς κατ’ ελάχιστον να μειώνω και να συγκρίνω αρνητικά την Α.Ε.Κ.,
σάς παραπέμπω στις εποχές όπου μεσουρανούσαν η «Παράγκα» κι η «Εγκληματική Οργάνωση»
και σάς θυμίζω πόσες φορές στο παρελθόν είχε σφαγιαστεί ο Π.Α.Ο.
σε αγώνες με ασήμαντες ομαδούλες τύπου «Πλατανιάς»,
προκειμένου το Παρακράτος που λυμαίνεται επί δεκαετίες το Ελληνικό Ποδόσφαιρο
να προσποριζόταν τις βαθμολογικές απώλειες που υφίστατο ο Παναθηναϊκός.
Εν κατακλείδι, ο βασικός κερδισμένος τής χθεσινής ισοπαλίας δεν βρισκόταν στο γήπεδο.
Η ραδιούργος μεθόδευση που συμπυκνώνεται στη φράση «Διαίρει και Βασίλευε»,
βρήκε στη Νέα Φιλαδέλφεια την απόλυτη εκδοχή της.
Ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού πνέει μένεα κατά τής Α.Ε.Κ.,
ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού αισθάνεται ότι υπέστη βία από την Α.Ε.Κ.,
ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού αισθάνεται ότι υπέστη αδικία εξ αιτίας τής Α.Ε.Κ.,
ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού -έμπλεος δικαιολογημένης οργής-
φτάνει στο τραγικό σημείο να λέει
ότι προτιμά να δει πρωταθλήτρια τη διαπλεκόμενη ομαδούλα που τού έχει στερήσει αναρίθμητους τίτλους,
παρά να πάρει την «κούπα» η χθεσινή αντίπαλός του.
Δεκάρα δεν πιάνει η Μνήμη μπροστά στα Ένστικτα. Δεκάρα.
Μετά την άφαντη και καταγέλαστη κλήρωση των «Play-Offs»,
τώρα ήρθε αυτή η στημένη διαιτησία να μάς προϊδεάσει για τη συνέχεια.
Η Μαφία παίζει τα ρέστα της
(όπως έπαιξε τα ρέστα της προσφάτως και στον ευρωπαϊκό ημιτελικό τού βόλεϊ,
όταν το μπατσοκρατούμενο κυβερνητικό παρακράτος προέβη σε απροσχημάτιστη προβοκάτσια
και εν τέλει κατέφερε να αρπάξει το Κύπελλο από τα πράσινα χέρια)
και ο απώτερος στόχος είναι να αρπαχτεί
-με όπλο τις παρασκηνιακές ραδιουργίες και τη διασπειρόμενη τοξικότητα-
άλλος ένας ποδοσφαιρικός τίτλος που θα πιστοποιεί τη δήθεν «Καρδιά τού Πρωταθλητή».
Ο Παναθηναϊκός και η Α.Ε.Κ. τρώγονται μεταξύ τους,
η ισοπαλία έφερε -αθροιστικώς- τη μέγιστη απώλεια βαθμών,
ένας Νταμπάνοβιτς και ένας Εστέβες χρειάζονται ακόμη, ώστε να γυρίσει τούμπα το έργο
(ειρήσθω εν παρόδω,
ο Πορτογάλος «V.A.R.» ελέγχεται στη χώρα του για συμμετοχή στα «στημένα» παιχνίδια τής «Μπενφίκα»
και αυτομάτως ανασύρονται στη σκέψη μας οι διαχρονικές ανοιχτές παρτίδες
κι οι σχέσεις φιλίας-συνεργασίας που έχει η εν λόγω σάπια ομάδα
με ένα σωματείο που εδρεύει σε κακόφημο λιμάνι τεταρτοκοσμικής μπανανίας).
*** Εν κατακλείδι, έχουμε να δούμε πολλά μέχρι την αυλαία·
είπαμε, το Ποδόσφαιρο έχει άμεση σύνδεση με τον Φαλλό,
οπότε οι «ψυχικώς μικροτσούτσουνοι» θα κάνουν τα πάντα
προκειμένου να κρύψουν πίσω από ένα κύπελλο πρωταθλήματος την αβάσταχτη μειονεξία τους
και να σκεπάσουν με ουρανομήκεις πανηγυρισμούς τα εκκωφαντικά συμπλέγματά τους.
Οποία δυστυχία η Απληστία.
Ευτυχώς, όμως,
υπάρχει ως αντίδοτο αυτό το υπέροχο Παναθηναϊκό Σύνθημα ‘
που αποτελεί κοινωνική ηθογραφία παγκοσμίου βεληνεκούς:
«Έτσι όπως μάς θέλετε εσείς, ποτέ μας δεν θα γίνουμε εμείς.»!
Ο Αθλητάμπουρας
