Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** «2-2, και τώρα οι δυο τους…».
Ναι μεν αυτή η φράση-υπότιτλος συνιστά μία ατάκα που βασίζεται στην παρήχηση,
αλλά εμπεριέχει και τη μη αυτονόητη πραγματικότητα.
Πριν διεξαχθεί το χθεσινό ματς στην «Τούμπα»,
ήμασταν υποχρεωμένοι να θεωρητικολογούμε και να εικοτολογούμε·
τώρα, βέβαια,
υπάρχουν δεδομένα πάνω στα οποία δυνάμεθα (και οφείλουμε) να στηριχτούμε.
Όταν ολοκληρώθηκε η αναμέτρηση,
υπήρχε διάχυτη η αίσθηση ότι ο Π.Α.Ο.Κ. έχασε μία μεγάλη ευκαιρία·
όμως,
αν δούμε την συνολική εικόνα τού αγώνα
και δεν σταθούμε περιπτωσιολογικά
στο ημίωρο διάστημα που ο «Δικέφαλος τού Βορρά» είχε την υπεροχή,
θα διαπιστώσουμε ότι αν κάποιος αδικείται από το αποτέλεσμα,
αυτός είναι ο Άγιαξ.
Πάμε να πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή
και να σταθούμε στα κομβικά σημεία που καθόρισαν την εξέλιξή του…
*** Θα ξεκινήσω κάνοντας μνεία στον Αλέξανδρο Πασχαλάκη,
ο οποίος
-μη σεβόμενος τον εαυτό του,
αλλά και το κύρος που (θα) πρέπει να εκπέμπει
ως επίλεκτο μέλος ενός σοβαρού συλλόγου-
ενεφανίσθη με κόμμωση «α λα τρελοκοτσιδού»
και κερδίζει αυτοδικαίως τον τίτλο
«Ο Ανθυποκάγκουρας των Προκριματικών τού Τσάμπιονς Λιγκ».
Όχι, δεν είμαι συντηρητικός·
το στοιχείο που με ενοχλεί είναι το σκεπτικό που οδήγησε τον Πασχαλάκη
να βγει στο γήπεδο με μαλλί που παρέπεμπε σε κάποια ξαδερφούλα του
(να τονίσω ότι με τις σατιρικές και σουρεαλιστικές παρομοιώσεις,
δεν στοχεύω κατ’ ελάχιστον να μειώσω τον ανδρισμό τού τερματοφύλακα τού Π.Α.Ο.Κ.).
Με ενοχλεί, λοιπόν,
ότι έκανε «μπαμ» η μικροααστική αντίληψη
«Σήμερα που θα με δει όλος ο κόσμος,
ας δείξω με το μαλλί μου ότι είμαι ο πραγματικός σταρ τής ομάδας.».
Εν’ κατακλείδι, με απωθεί το «ψώνισμα» που υφήρπε σε αυτήν την εικόνα,
και οδήγησε όσους φιλάθλους παρακολουθούσαν το ματς
(ημεδαπούς τε και αλλοδαπούς)
να αντιμετωπίσουν τον ανερχόμενο και πραγματικά ικανό πορτιέρο,
με διάθεση διακωμώδησης, αλλά ενίοτε και με χλεύη.
Όσον αφορά στην αγωνιστική του παρουσία,
για μία ακόμη φορά ο Πασχαλάκης (απ)έδειξε
ότι μειονεκτεί χαρακτηριστικά στις εξόδους·
στο πρώτο γκολ τού Άγιαξ,
βλέπει μεν τη μπάλα στα δίχτυα του από το αυτογκόλ τού Γιαννούλη,
αλλά είναι κολλημένος πάνω στη γραμμή τού τέρματος
και έχει αφήσει έναν συρφετό συμπαικτών και αντιπάλων
να τού φράζει το οπτικό πεδίο.
Αποτέλεσμα..; Η μάταιη οριζοντίωσή του.
Αλλά και στο γκολ τής ισοφάρισης τού Άγιαξ,
ο Πασχαλάκης είναι ο ένας εκ’ των τριών παικτών τού Π.Α.Ο.Κ.
που άθελά του δημιουργεί τις συνθήκες για να σκοράρει η ολλανδική ομάδα·
έχοντας ήδη κάκιστο παρελθόν προς την έννοια «πίσω δοκάρι»
(θα θυμάστε τι γκολ είχε δεχθεί στο περυσινό 2-1 επί τής Βασιλείας),
τώρα κάνει τσιρκοειδή εκτίναξη στο πίσω δοκάρι
και -με την αποτυχημένη προσπάθειά του να απομακρύνει ουσιωδώς τη μπάλα-
λειαίνει το έδαφος για τον Γιαννούλη και τον Βαρέλα.
*** Μέσω αλληλουχίας μεταβαίνουμε τώρα στον Γιαννούλη…
Κάποιοι μεγαλοσχήμονες άσχετοι έφτασαν να τον βαφτίσουν… διακριθέντα.
Ναι, έβγαλε μία καλή πάσα που τη μετουσίωσε σε γκολ ο παιχταράς Άκπομ,
αλλά τα αρνητικά του ήταν σαφώς περισσότερα από τα θετικά του.
Πέρα από το τέρμα που εσημείωσε εις βάρος τής ίδιας του τής ομάδας,
εγώ θα σταθώ σε δύο σημαντικές λεπτομέρειες…
Ο Γιαννούλης είναι νεοσσός στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Ε, λοιπόν, είναι ανεπίτρεπτο το γεγονός,
ότι μόλις λίγα λεπτά μετά το αυτογκόλ του,
ανέλαβε να εκτελέσει το φάουλ
που είχε κερδίσει σε εξαιρετικά πλεονεκτική θέση ο Π.Α.Ο.Κ.·
δεν το κάνεις αυτό·
απαγορεύεται να το κάνεις αν δεν είσαι ο πιστοποιημένος ηγέτης τής ομάδας,
διότι εκεί πλέον είναι σαν να μετατρέπεις έναν προκριματικό αγώνα τού «Τσάμπιονς Λιγκ»
σε προσωπική σου υπόθεση.
Ακόμη πιο ενδεικτικό τής κακής νοοτροπίας με την οποία αγωνίστηκε ο Γιαννούλης,
είναι η φάση όπου ο Άγιαξ επιτυγχάνει το 2-2.
Μετά την κακή απομάκρυνση τού Πασχαλάκη,
η μπάλα πάει πλάγια και γίνεται κάτοχός της ο Ζιγές,
ο οποίος -βλέποντας τα τεράστια κενά στην άμυνα τού Π.Α.Ο.Κ.- κάνει συρτή σέντρα.
Δείτε λοιπόν τον Γιαννούλη και την εξοργιστική ανετίλα του
(αντί να μαρκάρει κατά πρόσωπο τον αντίπαλο,
έχει γυρίσει στο πλάϊ και σηκώνει το πόδι λες και είναι Κοζάκος χορευτής).
*** Πριν μιλήσουμε για τον τρόπο
που ενήργησε στο τέλος αυτής τής κομβικής φάσης ο Βαρέλα,
θέλω τηλεγραφικώς να αναφερθώ
στον τρίτο σημαντικά υστερήσαντα ποδοσφαιριστή τού Π.Α.Ο.Κ..
Κάποιος να πει σε αυτό το άμυαλο ντερέκι, τον Εσίτι,
ότι δεν χρειάζεται να διαθέτεις εμπειρία ούτε σε αγώνες «5Χ5»,
ώστε να μην κάνεις φάουλ στον αντίπαλό σου
όταν εκείνος έχει πλάτη στην εστία τής ομάδας σου
και τρέχει προς τη γραμμή τού πλαγίου άουτ.
Και όμως, ο Εσίτι διέπραξε αυτό το ανεκδιήγητο σφάλμα επανειλημμένα·
και παραχωρώντας το φάουλ με το οποίο προηγήθηκε ο Άγιαξ,
και αργότερα.
*** Επανέρχομαι στη φάση τού 2-2.
Ας δούμε τέσσερεις παίκτες τού Άγιαξ
να βολτάρουν ανενόχλητοι μέσα στην περιοχή τού Π.Α.Ο.Κ..
Προσέξτε την εντυπωσιακή λεπτομέρεια:
Εννέα παίκτες τού «Δικεφάλου τού Βορρά» βρίσκονται μέσα στην περιοχή
και σχεδόν ουδείς έχει στραμμένο το βλέμμα του προς την αμαρκάριστη τετράδα.
Όσο και αν φαντάζει «παιδικό» το διώξιμο που κάνει στη συνέχεια ο Βαρέλα,
αποτελεί το απολύτως φυσικό επακόλουθο
για έναν Π.Α.Ο.Κ. που στο δεύτερο ημίχρονο κατέρρευσε.
Σ’ αυτό το σημείο, μάλιστα, θα πω κάτι σχηματικό…
Μετά το 51΄ που ο Π.Α.Ο.Κ. έκανε την τελευταία του φάση
(μία επικίνδυνη επέλαση τού Ζαμπά),
ήταν σαφές στα επόμενα πέντε λεπτά ότι το γκολ τού Άγιαξ ψηνόταν.
Τα πρώτα σημάδια κούρασης των παικτών με τις ασπρόμαυρες φανέλες ήταν οφθαλμοφανή,
η μπάλα παιζόταν σταθερά στο 1/3 τού γηπέδου,
η πίεση είχε γίνει αφόρητη.
Έτσι, όπως στο τένις ο αθλητής «καίει» ένα σετ,
διότι βλέπει πως θα αποτελεί ματαιοπονία η διεκδίκησή του,
έτσι και ο Π.Α.Ο.Κ. έδωσε -εντός εισαγωγικών το ρήμα- ένα γκολ στους αντιπάλους του,
ώστε να τούς καταπραΰνει και να μειώσει την ασφυκτική επιθετικότητά τους.
*** Πάμε και στον Άγιαξ…
Μιλάμε για ομάδα που ουδόλως άτρωτη είναι·
παρ’ ότι προηγήθηκε μόλις στο 10ο λεπτό,
βρέθηκε στο τέλος τού ημιχρόνου να είναι πίσω στο σκορ με 2-1
και θα μπορούσε -σε δύο περιπτώσεις- να είχε δεχθεί και τρίτο γκολ.
Μια άκρως επιθετική ομάδα εξ’ Ολλανδίας,
με αγγλοσαξονική νοοτροπία
και με εσάνς από την αναρχία
τού -ανυπόληπτου και φαιδρά επιθετικογενούς- αυστραλιανού ποδοσφαίρου.
Και εξηγούμαι…
Ο Άγιαξ -όπως κι οι βρετανικές ομάδες- όταν το αποτέλεσμα είναι υπέρ του
(πόσω μάλλον, όταν βρίσκεται μπροστά στο σκορ από το πρώτο δεκάλεπτο),
δεν θα επαναπαυθεί, δεν θα καθίσει πάνω στο κεκτημένο του,
δεν θα σκεφτεί
«Α, ωραία, τώρα που έχω αυτό που θέλω,
θα αφήσω τούς άλλους να τρέχουν και να μη φτάνουν.».
Όχι,
θα συνεχίσει -αφελώς μεν, αλλά έτσι συνηθίζει- να κάνει το παιχνίδι του
(τρανή απόδειξη αυτής τής αφέλειας και τής αδυναμίας ορθολογισμού,
ο αποκλεισμός του από την Τότεναμ
στον πρόσφατο ημιτελικό τού «Τσάμπιονς Λιγκ»).
Η φάση όπου ο Π.Α.Ο.Κ. ισοφαρίζει,
είναι ενδεικτική τής περιγραφόμενης νοοτροπίας·
όλα ξεκινούν από το χαώδες κενό
που έχουν αφήσει στο κέντρο τους οι ποδοσφαιριστές τού «Αίαντα»,
οι οποίοι έχουν ως αποκλειστικό μέλημά τους πώς θα επιτεθούν μαζικά.
Ο Μπίσεσβαρ σηκώνει το χέρι και ζητάει την μπάλα,
ο Βαρέλα κάνει τη σωστή πάσα και όλα παίρνουν τον δρόμο τους…
*** Ανακεφαλαιώνοντας…
Για να προκριθεί ο Π.Α.Ο.Κ. πρέπει οπωσδήποτε να σκοράρει·
αυτό, όπως φάνηκε εχθές, είναι πιθανό.
Από ’κεί και πέρα, η ιδεώδης συνθήκη θα συμπληρωθεί,
αν ο Π.Α.Ο.Κ. καταφέρει να μη δεχθεί γκολ·
αυτό, όπως φάνηκε εχθές, είναι (σχεδόν) απίθανο.
Άρα, έχω την αίσθηση ότι είναι νομοτελειακό, ότι είναι μοιραίο,
πως στο Άμστερνταμ θα δούμε «τρελό παιχνίδι».
Τι σημαίνει αυτό..;
Ότι είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιτευχθούν ξανά πολλά γκολ
και η πρόκριση να κριθεί από τον διαμοιρασμό τους.
Όλα παίζουν·
από πρόκριση με γκολ στο τελευταίο λεπτό,
ως «πολλά με λίγα» ή και «πολλά με καθόλου».
Τα προγνωστικά εξακολουθούν -βάσει δεδομένων πλέον- να είναι υπέρ τού Άγιαξ,
αλλά η πλάστιγγα δεν έχει γείρει οριστικά.
Βεβαίως, τα πράγματα θα ήταν εξόχως καλύτερα αν είχε παραμείνει το 2-1.
Το «2-1» έχει τεράστια διαφορά από το «2-2»·
όση διαφορά έχουν τα ρήματα «επιβάλλομαι» και «διαχειρίζομαι».
Ας είναι…
Τώρα ο στόχος τού Π.Α.Ο.Κ. είναι τόσο απλός και τόσο σύνθετος
όσο η ακόλουθη συνθήκη..:
Η ομάδα που ενίκησε εκτός έδρας την Τότεναμ,
θέλει τώρα να νικήσει εκτός έδρας,
την ομάδα που η Τότεναμ ενίκησε εκτός έδρας.
Ή, σε πιο απλά Ελληνικά: «Π.Α.Ο.Κ. αφού…»!
Ο Αθλητάμπουρας
