Του Θοδωρή Δεσποίνη
Ο Ομοσπονδιακός τεχνικός Τζο Φαν΄τ Σχιπ ξεκίνησε την πορεία του στο εθνικό συγκρότημα με ρίσκο: Απέκλεισε τους Μανωλά, Παπασταθόπουλο και μετέπειτα τον Σιόβα. Το πιο εύκολο θα ήταν για αυτόν να κρατήσει τους τρεις στα μετόπισθεν και να φτιάξει μια σφιχτοδεμένη αμυντικογενή ομάδα όπως οι πετυχημένοι προκάτοχοί του. Με τις παλιές καραβάνες και βαριά ονόματα στην εντεκάδα, η ατμόσφαιρα θα ήταν παρεΐστικη. Εκείνος δεν θα είχε πρόβλημα με μερίδα δημοσιογράφων και θα δούλευε ήσυχος. Όμως, ο ξεροκέφαλος
Βορειοευρωπαίος έκανε ό,τι νόμιζε σωστό και τράβηξε το δρόμο του. Δεν φαίνεται να θέλει ούτε να γνωρίσει, ούτε να συμβιβαστεί με την ελληνική νοοτροπία, ούτε να αντλήσει κάτι από τα όποια θετικά της όπως έκαναν οι Ρεχάγκελ και Σάντος. Μάλλον θέλει να φτιάξει μια σοβαρή επαγγελματική ομάδα χωρίς συναίσθημα και ηρωισμούς που τόσο αγαπάνε φίλαθλοι και δημοσιογράφοι. Άσε που οι κατά καιρούς δηλώσεις του είναι πιο βαρετές και από την ενημέρωση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Σίγουρα μας φαίνεται δογματικός και ψυχρός επαγγελματίας που δύσκολα μπορεί να εμπνεύσει οποιονδήποτε. Ο πανηγυρισμός όμως χθες των παικτών στον πάγκο μετά το δεύτερο γκολ είναι σημάδι ότι τα φαινόμενα απατούν.
Ο Ολλανδός πάντως είναι λιγότερο δογματικός από ό,τι πολλοί νόμιζαν. Άλλωστε και ο ίδιος έβαλε αρκετό νερό στο κρασί του. Ξεκίνησε με πλάνο μια εθνική Ελλάδος που να παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο κυριαρχίας με παιχνίδι από τα άκρα και πολλές φορές έφτασε να παίζει σούπερ κατενάτσιο, στυλ Χρήστου Αρχοντίδη στο Γουέμπλεϊ. Βλέπεις η ζωή δεν τα φέρνει πάντα όπως τα θέλεις και αν κινδυνεύεις με συντριβή αλά Ολλανδικά, προτιμάς ηρωικό ‘’ταμπούρι’’ αλά Ελληνικά. Πειραματισμούς έκανε ουκ ολίγους ο Ολλανδός και στα συστήματα που χρησιμοποιεί. Πού να το φαντάζονταν όταν αναλάμβανε την εθνική με όραμα το 4-3-3 με άπλωμα παιχνιδιού στα άκρα, ότι θα κέρδιζε χθες την Σουηδία με τρεις σέντερ μπακ, δύο φουνταριστούς και κανέναν εξτρέμ στην ενδεκάδα! Πολλές φορές ψάχτηκε ο Ολλανδός με τους παίκτες που τελικά θα αποτελέσουν τον κορμό της εθνικής. Από την πετυχημένη εθνική που ήταν κλειστό κλαμπ πήγαμε σε εθνική κέντρο διερχομένων με έκτακτη συμμετοχή όσων παικτών είχαν κάνει τρία καλά παιχνίδια στο πρωτάθλημα.
Έχει λοιπόν πετύχει ο Τζον Φαν΄τ Σχιπ; ο άνθρωπος με το όνομα βάσανο για τους δημοσιογράφους; Δύσκολο να το πει κανείς. Πάντως στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα πλέει ένας άνεμος σοβαρότητας σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Είναι δε σίγουρο ότι έχουμε δει κάποια πράγματα που είναι αποτέλεσμα της δουλειάς του Ολλανδού προπονητή. Είδαμε την εθνική όπως δεν την έχουμε ξαναδεί στη νίκη επί της Βοσνίας με 2-1 να πρεσάρει, να δημιουργεί και να παίζει θεαματικό ποδόσφαιρο. Στα θετικά επίσης η θαρραλέα εμφάνιση μέσα στην έδρα των Ιταλών παρά την ήττα με 2-0. Στη χθεσινή νίκη επί της Σουηδίας ο Φαν΄τ Σχιπ παρουσίασε μια στιβαρή ομάδα με σχέδιο και δουλεμένες ‘κομπίνες’ στις στημένες φάσεις, πράγμα που πιστώνεται στον προπονητή. Αυτό που ακόμα δεν έχουμε δει είναι σταθερότητα, αφού επί Φαν΄τ Σχιπ η γαλανόλευκη έχει κάνει και εμφανίσεις κάκιστες όπως με την Γεωργία και το Κόσσοβο.
Είναι γεγονός ότι ο Ολλανδός δουλεύει αλλά ακόμα δεν έχει καταφέρει να φτιάξει μια ομάδα με σαφή αγωνιστική ταυτότητα και προσανατολισμό. Μπορεί να είμαστε και σαν Έλληνες ανυπόμονοι, μπορεί κι ο ίδιος να μην προλάβει να το κάνει. Μπορεί τελικά να μην τα καταφέρει μιας και δεν έχει την προσωπικότητα και το στομάχι του Σάντος ή του Ρεχάγκελ για να επιβιώσει στο τρελοκομείο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι για τα επόμενα τέσσερα ματς μέχρι τα μέσα Νοέμβρη θα πρέπει όσοι είναι γύρω από την εθνική να τον αφήσουν να δουλέψει απερίσπαστος και μετά να γίνει το απαραίτητο ‘’ταμείο’’. Αν μη τι άλλο ο ομοσπονδιακός προπονητής έχει κερδίσει αυτό το δικαίωμα με την σοβαρότητα και την δουλειά του.
