Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ποιος είναι ο «Ολυμπιακός από τα παλιά»;
Είναι η ομάδα για την οποία υπερηφανεύονταν οι φίλαθλοί της
και την αποδέχονταν οι αντίπαλοί της.
Ο θρίαμβος τού Ολυμπιακού επί τής Μίλαν είναι αδιαμφισβήτητος·
μία πρόκριση που λες και εμπνεύστηκε
από την πάλαι ποτέ ιστορική δήλωση τού Φραγκίσκου Αλβέρτη,
όταν εκείνος επετύχαινε το απίστευτο «buzzer beater»
σε αγώνα των «αιωνίων» στο «Σ.Ε.Φ.»:
«Ήταν τυχερό, αλλά όχι τυχαίο…», είχε πει,
και ακριβώς αυτή η φράση του περιγράφει σε απόλυτο βαθμό
και τη μεγάλη νίκη των «ερυθρολεύκων».
Ήταν τυχερή, αλλά όχι τυχαία.
Ναι, υπήρξαν ευνοϊκές στιγμές όπως το αυτογκόλ τού Ζαπάτα,
το οποίο οδηγούσε στον επόμενο γύρο τον Ολυμπιακό,
αλλά η γρήγορη μείωση τού σκορ από τη Μίλαν
θα μπορούσε να γονατίσει ψυχολογικά την οποιανδήποτε ομάδα.
Όμως, ο Ολυμπιακός δεν πτοήθηκε, δεν εσταμάτησε να παλεύει,
και εν’ τέλει δικαιώθηκε.
Οι πανηγυρισμοί ήταν έξαλλοι·
θα ενόμιζε κάποιος ότι δεν είχε επιτευχθεί πρόκριση στη φάση των «32»,
αλλά στον ημιτελικό ή στον τελικό τής διοργάνωσης.
Όμως, αυτή η τεράστια ένταση ήταν -αν μη τι άλλο, εν’ μέρει- δικαιολογημένη,
διότι απετελούσε την εκτόνωση απέναντι στην αμφισβήτηση.
Η ομάδα βρίσκεται ήδη πολύ μακριά από τον στόχο τού πρωταθλήματος,
η συσπείρωση τού κόσμου της παρέπεμπε σε ζοφερές εποχές
και η πρόκριση επί τής Μίλαν ήρθε στην πιο κατάλληλη στιγμή.
Όμως, τώρα είναι τα δύσκολα…
*** Ο Ολυμπιακός οφείλει να διδαχθεί πολλά από τη χθεσινή βραδιά.
Κατ’ αρχάς, να μιλήσουμε για το πέναλτι που τού δόθηκε
(και συνάμα τού έδωσε την πρόκριση),
το οποίο οι Ιταλοί χαρακτηρίζουν από εξαιρετικά αυστηρό έως ανύπαρκτο·
κατά την προσωπική μου άποψη ήταν καθαρή παράβαση,
διότι δεν είναι δυνατόν να είναι κρεμασμένος πάνω σου ο αντίπαλος
και να μη σε αφήνει να πηδήξεις για την κεφαλιά·
εν’ γένει τάσσομαι αναφανδόν εναντίον τού κάθε τραβήγματος
και τής κάθε λαβής μέσα στην περιοχή,
και πρέπει -όπως θα συνέβαινε εκτός περιοχής- να τιμωρούνται.
Βεβαίως,
υπάρχουν αναρίθμητες ίδιες περιπτώσεις
που δεν έχει καταλογιστεί η «εσχάτη των ποινών»,
αλλά αρνούμαι να μπω σε αυτήν την ατέρμονη συζήτηση.
Το θέμα είναι,
ότι εν’ τω συνόλω του ο Ολυμπιακός οφείλει να αποδεχθεί
πως «Σωστές αποφάσεις δεν είναι μόνο οι αποφάσεις που μάς ευνοούν.».
Εγκλωβισμένος ο μεγάλος σύλλογος
στην πολυδεκαετή απληστία που τού έχουν κληροδοτήσει οι διοικούντες του,
θεωρεί ότι τα 19 στα 22 τελευταία πρωταθλήματα ήταν πεντακάθαρα
και τα 3 στα 22 ήταν πενταβρόμικα.
Το πρώτο ζητούμενο, λοιπόν, είναι η Επιστροφή στη Σοβαρότητα,
και το αμέσως επόμενο βήμα -αν και εξαιρετικά δύσκολο και επώδυνο-
είναι η Αυτοκριτική.
Δεν είναι δυνατόν σε μία βραδιά τεράστιας χαράς και γενικής ευφορίας,
δεν είναι δυνατόν σε μία βραδιά
που μετά από χρόνια σε παραδέχονται και οι εγχώριοι αντίπαλοί σου,
να εμφανίζεται για νιοστή φορά ο Σάββας Θεοδωρίδης
και να προβαίνει σε ένα θλιβερό παραλήρημα·
ένα αισχρό κήρυγμα μισαλλοδοξίας,
γεμάτο από απειλές και ύβρεις προς τούς ανταγωνιστές τού Ολυμπιακού.
Μία ομάδα που έχει στο παθητικό της την πιο βαριά ήττα στην Ευρώπη
(το 7-0 από τη Γιουβέντους),
μία ομάδα που χρειάστηκε 32 αγώνες
για να πετύχει εκτός έδρας νίκη στο «Τσάμπιονς Λιγκ»,
είναι καταστροφικό για το ίδιο της το προφίλ
να επιτρέπει σε στέλεχός της να λέει,
ότι οι ανταγωνιστές της ξευτιλίζουν την Ελλάδα στην Ευρώπη.
Στην υπόθεση «Σάββας Θεοδωρίδης» δύο είναι τα τινά..:
Είτε οι διοικούντες την «Π.Α.Ε.» έχουν αποφασίσει ότι
«Εντάξει, αυτός ο άνθρωπος έχει προσφέρει τόσα στον σύλλογό μας,
οπότε, ας τον αφήνουμε να λέει και μια κουβέντα παραπάνω·
γέρος είναι, σοβαρό πρόβλημα υγείας αντιμετωπίζει,
οπότε, ας μην τον κακοκαρδίσουμε…»,
είτε οι διοικούντες την «Π.Α.Ε.» τον χρησιμοποιούν απολύτως μεθοδευμένα,
με το σκεπτικό ότι
«Δεν πά’ να είναι γέρος και άρρωστος…
Υπό τον μανδύα τής γραφικότητας
καταφέρνει μια χαρά να φέρνει εις πέρας την προπαγάνδα μας,
την γκεμπελίστικη τακτική μας
και το “Διαίρει και βασίλευε” που με επιτυχία εφαρμόζουμε εδώ και χρόνια…».
Όπως γίνεται αντιληπτό,
ό,τι από τα δύο και να συμβαίνει, είναι άκρως προσβλητικό για τον Ολυμπιακό·
αν ο ηλικιωμένος και ασθενής Σάββας Θεοδωρίδης
διεκδικεί τον ρόλο τού «Κακοφωνίξ»,
αν ο ηλικιωμένος και ασθενής Σάββας Θεοδωρίδης
επιζητά να είναι η παραφωνία στο γλέντι,
ο σύλλογος όφειλε ήδη να τον έχει προστατεύσει.
Όμως, έως τώρα το αντίθετο έχει συμβεί,
με συνέπεια -ακόμη και σε μεγάλες στιγμές όπως η χθεσινή-
να αμαυρώνεται το κύρος τού Ολυμπιακού.
Η «Αυτοσυντήρηση τής Αξιοπρέπειας» είναι πολύ μεγάλο πράγμα!
*** Και αφού ο λόγος περί Παραφωνίας,
να πω ότι δεν συνιστούν εικόνα σοβαρής ομάδας
οι μπάλες που κάποιοι πετούσαν μέσα στο γήπεδο
ενώ παίζονταν τα τελευταία λεπτά τής αναμέτρησης.
Αυτή είναι η καραμπινάτη έκφραση των εννοιών
«Βλαχοδήμαρχος» και «Αρχοντοχωριάτης»,
και καταδεικνύουν μία νοοτροπία
που καταδικάζει τον Ολυμπιακό σε δυσανάλογη ευρωπαϊκή στασιμότητα
συγκριτικά με τις εγχώριες επιτυχίες του·
νοοτροπία που διαχρονικά ρίχνει νερό στον μύλο τής Αμφισβήτησης.
Ως εκ’ τούτου,
ο οργανισμός «Ο.Σ.Φ.Π.» οφείλει να συνειδητοποιήσει
ότι τα στόματα των αντιπάλων δεν κλείνουν με μονωτική ταινία
(όπως θέλουν να πιστεύουν και να εφαρμόζουν
ο… δημοκράτης Μαρινάκης και τα ενεργούμενά του),
αλλά με πολύ καλές εμφανίσεις
και με μεγάλες προκρίσεις όπως αυτή εις βάρος τής Μίλαν.
*** Τώρα είναι τα δύσκολα για τον Ολυμπιακό.
Η χθεσινή επιτυχία αποτελεί μία παρακαταθήκη εξαιρετικών απαιτήσεων,
η οποία εξαιρετικώς εύκολα δύναται να μετατραπεί σε μπούμερανγκ.
Αν οι «ερυθρόλευκοι» μείνουν στη δόξα τού 3-1
και διασυρθούν στον επόμενο γύρο,
αν συνεχίσουν -αρχής γενομένης από τον επόμενο αγώνα πρωταθλήματος-
να κάνουν σαν υστερικοί για ένα ανάποδο πλάγιο-άουτ
ή για καμιά δεκαριά «κατά φαντασίαν πέναλτι» που δεν θα τούς έχουν δοθεί,
αν αρχίσουν ξανά να πανηγυρίζουν νίκες
μετά από ακυρωθέντα γκολ των αντιπάλων
ή καταλογισμούς οφ-σάϊντ με παίκτες να φεύγουν πίσω από το κέντρο,
τότε ο θρίαμβος επί τής Μίλαν θα ξεθωριάσει ακαριαία
και θα μετατραπεί σε αυτό που ορίζει η Τυπικότητα·
θα γίνει μία πρόκριση στους «32»,
που λόγω ονόματος τής αντιπάλου έκανε εντύπωση
και μετά έσβησε όπως είναι η μοίρα τού κάθε πυροτεχνήματος.
*** Η Ευρώπη ακόμη αναρωτιέται,
πώς γίνεται να μην έχει ακόμα καταφέρει να διακριθεί στις διοργανώσεις της,
ένας σύλλογος με τόσους τίτλους στη χώρα του,
με τόσον κόσμο, με τέτοιο πάθος, με τέτοιο γήπεδο.
Η Ευρώπη ακόμη αναρωτιέται, εμείς όλοι ξέρουμε.
Η απάντηση βρίσκεται σε ονοματεπώνυμα
όπως «Βαγγέλης Μαρινάκης» και «Σάββας Θεοδωρίδης».
Πώς να αλλάξεις επίπεδο μετά από τέτοια ονοματεπώνυμα…
Απόφθεγμα Ημέρας (υπό μορφή ερωτήσεως, ως τροφή και ποτό για σκέψη):
Έχεις συνειδητοποιήσει πόσο συγκλονιστική είναι η λέξη «Χαρακτήρας»;
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
* Όσα θα συμβούν το τριήμερο…
* Ό,τι άλλο θέλουμε…
* Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…
*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα· ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!
*** Τη Δευτέρα πάλι…
Ο Αθλητάμπουρας
