Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Η «Ιεραρχία τής Απογοήτευσης» έχει στην κορυφή της
τούς ανθρώπους που δεν σέβονται την ίδια τους την ιστορία·
σε αυτήν τη θλιβερή κατηγορία ανήκει πλέον και ο Γιώργος Δώνης.
Το πάλαι ποτέ «τρένο»,
ο σημαντικός ποδοσφαιριστής που συνέδεσε το όνομά του
με τη μεγαλύτερη νίκη ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη
και -κάνοντας εκείνην την αλησμόνητη τρελή «κούρσα» του,
που κατέληξε στην ασίστ προς τον Κριστόφ Βαζέχα-
είχε συνεργήσει ώστε ο Παναθηναϊκός να παγώσει το Άμστερνταμ,
αυτός, λοιπόν,
περιφέρει πια το προπονητικό κουφάρι του στον πάγκο τού Π.Α.Ο.
και αμαυρώνει διαρκώς την προσωπική και τη συλλογική ιστορία.
Πλέον, μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα:
ο Γιώργος Δώνης είναι ένας κάκιστος προπονητής,
είναι άσχετος, είναι «Προπονητής-Ύπνος»,
και -το χειρότερο- δεν διαθέτει το στοιχειώδες φιλότιμο
να δηλώσει την παραίτησή του
και να απαλλάξει την ομάδα από την επιβλαβή παρουσία του.
Ο Γιώργος Δώνης είναι βολεμένος και βολικός·
βολεμένος διότι πληρώνεται αδρά για να παράγει Αποτυχία
και βολικός διότι υπηρετεί το αντιπαναθηναϊκό μένος
τού -ολυμπιακών πεποιθήσεων και κολλητού τού Μαρινάκη- Αλαφούζου.
Ο Αλαφούζος μισεί τον Παναθηναϊκό
και τον βλέπει αποκλειστικώς ως μία ζημιογόνο επιχείρηση
στην οποία προσπαθεί να περιορίσει τις δικές του απώλειες·
ποσώς τον ενδιαφέρει (για να μην πω ότι το απολαμβάνει κιόλας),
το γεγονός ότι το ποδοσφαιρικό τμήμα καταβαραθρώνεται μέρα με τη μέρα.
Το στοιχείο που πιστοποιεί με αδιάψευστο τρόπο την αξιολόγησή μου,
είναι πως -παρά τις αλλεπάλληλες αποτυχίες τού προπονητή-
ο μεγαλομέτοχος τής «Π.Α.Ε.» δεν τον έχει ακόμα απομακρύνει·
αυτήν την καραμπινάτα ύποπτη ανοχή-στήριξη εκμεταλλεύεται ο Δώνης
και έχει γαντζωθεί σε μία θέση την οποία ουδόλως αξίζει.
*** Οποία κατάντια·
κατά τη διάρκεια τού φετινού πρωταθλήματος,
το «τριφύλλι» δεν έχει κάνει δύο σερί νίκες σε 17 αγωνιστικές,
έχει πετύχει μόλις 16 γκολ (μέσος όρος, μικρότερος από ένα γκολ ανά αγώνα),
έχει δεχθεί 19 τέρματα
και το θέαμα που παράγει είναι οικτρό.
Όση σχέση έχει ο -κατά τα λοιπά, συμπαθής- Γιώργος Ταμπάκης με το Τραγούδι,
τόσην έχει και ο Γιώργος Δώνης με την Προπονητική.
Ο Δώνης είναι ο «“Γιώργος Ταμπάκης” τής Προπονητικής».
Το αποτέλεσμα τής εκκωφαντικής ανεπάρκειάς του,
είναι μία ομάδα τραγικά αδούλευτη, χωρίς ταυτότητα,
χωρίς συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού,
χωρίς εναλλακτικό πλάνο όταν το ματς στραβώνει,
χωρίς δημιουργία, χωρίς φαντασία·
ο Παναθηναϊκός τού Δώνη είναι μία ομαδούλα που ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΑΙ.
Το φαινομενικώς ευσταθές επιχείρημα περί τού μέτριου ρόστερ,
επί τής ουσίας είναι ανυπόστατο και πλήρως αποπροσανατολιστικό.
Ναι,
άπαντες γνωρίζουν ότι υπό τις παρούσες συνθήκες
ο «μνημονιακός Παναθηναϊκός» δεν δύναται να διεκδικήσει το πρωτάθλημα,
αλλά αυτό το στοιχείο δεν μπορεί να αποτελεί την «κολυμβήθρα τού Σιλωάμ»
για τα προπονητικά εγκλήματα τού Γιώργου Δώνη.
*** Πάμε, επί παραδείγματι, στο πρόσφατο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
Αναμφίβολα,
ο ευρισκόμενος σε διατεταγμένη υπηρεσία Φινλανδός Γκεστράνιους
αλλοίωσε το αποτέλεσμα με τις αποφάσεις του.
Όμως,
στην αλλοίωση συνετέλεσε σε απόλυτο βαθμό
ο «μυρωδιάς» που έχει ρίξει άγκυρα στον πάγκο τού Παναθηναϊκού
και δεν λέει να φύγει.
Έχοντας στήσει την ομάδα με αμυντικούς προσανατολισμούς,
στο πρώτο ημίχρονο εκράτησε -ως επί το πλείστον- μακριά
τον ελλιπέστατο και ράθυμο Ολυμπιακό·
μάλιστα,
ο Παναθηναϊκός είχε και μεγάλες ευκαιρίες να σκοράρει στις αντεπιθέσεις του,
αλλά ο Χρήστος Δώνης (ο ποιος;), και ο Γιόχανσον (ο ποιος;),
απέτυχαν να σκοράρουν
(ουδεμία έκπληξη, βεβαίως,
διότι μία σοβαρή ομάδα
δεν γίνεται να έχει ως σημεία τής επιθετικής αναφοράς της
δύο μετριότατους αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές).
Με την έναρξη τού δευτέρου ημιχρόνου,
το γκολ τού Ολυμπιακού εκραύγαζε ότι ερχόταν.
Εκραύγαζε,
μα ο προπονητής τού Παναθηναϊκού ήταν ΚΑΙ κουφός ΚΑΙ κοιμισμένος.
Οι «ερυθρόλευκοι» πίεζαν αφόρητα,
οι παίκτες τού Π.Α.Ο. είχαν σαλπίσει μαζική υποχώρηση
και οι πιο επιθετικές ενέργειές τους
ήταν πλέον οι απομακρύνσεις τής μπάλας από τον Διούδη προς το κέντρο τού γηπέδου,
ο Μαρτίνς έκανε σωστές αλλαγές,
αλλά ο Δώνης επερίμενε το μοιραίο για να ξυπνήσει.
Φυσικά, για μία ακόμη φορά
(και δη απέναντι στην άμυνα τού Ολυμπιακού
που ήταν ευάλωτη στις αντεπιθέσεις και ενεφάνιζε τεράστια κενά),
ο άσχετος προπονητίσκος τού Παναθηναϊκού
εξεκίνησε με τον μονίμως ανύπαρκτο και ψωνισμένο Μακέντα,
και άφησε για πολλοστή φορά στον πάγκο
τον ταχύτατο, ορεξάτο και μακράν πιο ταλαντούχο Περέα.
Οι αλλαγές του, ήταν «Πάρ’ τη μία και χτύπα την άλλη.».
Στο 71ο λεπτό, τρία λεπτά πριν από το γκολ τού Ελ Αραμπί,
ο Δώνης επεχείρησε να κλειδώσει την επερχόμενη ήττα (sic)·
έβγαλε, λοιπόν, τον Ζαχίντ,
και έβαλε το «ποδοσφαιρικό “τίποτα”» που λέγεται «Μπεχ»·
έβαλε τον Μπεχ,
που αν κοιτάξεις στα λεξικά τής Ελληνικής Γλώσσας,
δίπλα στη λέξη «ντολμάς» έχει τη φωτογραφία του.
Αφ’ ότου ο Ολυμπιακός προηγήθηκε,
ο Δώνης έβαλε στο 78΄ τον Περέα στη θέση τού Χατζηγιοβάνη
και στο 83΄ τον Καμπετσή στη θέση τού μονίμως υστερήσαντα υϊού του, Χρήστου.
Ο Παναθηναϊκός ούτε που εμπόρεσε να δημιουργήσει υποψία απειλής,
διότι αυτό το συνονθύλευμα με τις πράσινες φανέλες
έχει προγραμματιστεί από τον προπονητή του να είναι άχρωμο, άοσμο, άγευστο.
Η φάση τού τελευταίου λεπτού ήταν ενδεικτική
για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την Προπονητική
ο δημοσιοϋπαλληλίζων Γιώργος Δώνης.
Ο Παναθηναϊκός έχει κερδίσει φάουλ στον άξονα
και αντί -σε μία ύστατη προσπάθεια ισοφάρισης- ο Μπουζούκης να κάνει σέντρα,
εκτελεί με «κομπίνα»·
δίνει (κάκιστη) πάσα στον Ινσούα
που βρίσκεται πλάγια και πιο κοντά στην αντίπαλη περιοχή,
εκείνος δεν αντιλαμβάνεται την πρόθεση τού συμπαίκτη του,
η μπάλα καταλήγει πλάγιο-άουτ
(για τέτοιον «καφενέ» μιλάμε).
*** Αν είσαι άμπαλος, όλα τούτα σού φαίνονται ασήμαντες λεπτομέρειες.
Αν γνωρίζεις ελάχιστα από Ποδόσφαιρο,
αντιλαμβάνεσαι ότι πίσω από τέτοιες αποτυχημένες ενέργειες
βρίσκεται ένας αποτυχημένος προπονητής·
θυμίζω ότι την ίδια ακριβώς «κομπίνα» με την ίδια ακριβώς κατάληξη
και με τον ίδιο εκτελεστή (δηλαδή, τον Μπουζούκη),
είχαμε δει και στις καθυστερήσεις τής αναμέτρησης με την Ξάνθη
όπου κι εκεί οι «πράσινοι» προσπαθούσαν να ισοφαρίσουν.
Αυτή η καταγραφή φάσεων ουδόλως έχει αποσπασματικό χαρακτήρα,
καθώς στο φετινό πρωτάθλημα
ο μηδενικής επιθετικής αποτελεσματικότητας Παναθηναϊκός
είναι η ομάδα που περισσότερο από κάθε άλλη
εκτελεί τα «στημένα» -είτε είναι φάουλ, είτε κόρνερ- με «κομπίνες»·
λες και ο Π.Α.Ο. έχει τούς παίκτες τής Μπαρτσελόνα,
οι οποίοι αποφεύγουν το «ψηλό παιχνίδι»
διότι δύνανται με την εκπληκτική κυκλοφορία τής μπάλας
και με τις φαρμακερές κάθετες πάσες
να δημιουργούν τεράστια ρήγματα στις αντίπαλες άμυνες.
Και πόσα ακόμη·
εξτρέμς που ο δήθεν φωστήρας τα βάζει να παίζουν με «ανάποδο πόδι»
(ενώ δεν έχουν μάθει καλά-καλά να παίζουν στη δυνατή τους μεριά),
ο Μπουζούκης να μετατίθεται από τον άξονα στα άκρα
για να χωρέσει στο σχήμα ο «κανακάρης» τού δήθεν φωστήρα,
τα αποδυτήρια τής ομάδας να χαρακτηρίζονται από πολικές θερμοκρασίες
επειδή επηρεάζονται από τις εμμονές τού δήθεν φωστήρα.
*** Συνελόντι ειπείν,
υπό τη θλιβερή καθοδήγηση τού Δώνη,
ο Παναθηναϊκός πελαγοδρομεί ανάμεσα σε προπονητικούς μεγαλοϊδεατισμούς
και συντρίβεται πάνω στην Πραγματικότητα.
Η ομάδα αδυνατεί να παίξει και να σκοράρει έχοντας κάτω την μπάλα,
η ομάδα αδυνατεί να παίξει και να σκοράρει με σέντρες,
η ομάδα αδυνατεί να δημιουργήσει,
η ομάδα είναι καταδικασμένη να παράγει αποκρουστικό θέαμα
και να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη Μετριότητα.
Ο Παναθηναϊκός είναι ό,τι πιο αντιποδοσφαιρικό υπάρχει ετούτην τη στιγμή
στην Ελλάδα.
Ένας τύπος που νομίζει ότι είναι προπονηταράς,
ένας τύπος που ενδεχομένως μέσα στο βαυκαλιστικό παραλήρημά του
να θεωρεί ότι θυσιάζεται για τον σύλλογο,
επί τής ουσίας θυσιάζει τον σύλλογο στον βωμό τής προσωπικής ουτοπίας του.
Ούτε ο μετριότατος ποδοσφαιριστής Χρήστος Δώνης ευθύνεται
που πιάνει απολύτως κατα-Χρηστικά θέση στην 11άδα
και με την παρουσία του οι αντίπαλες ομάδες παίζουν «12 εναντίον 10»,
ούτε ο Κουρμπέλης ευθύνεται
που είναι σκιά τού παλιού καλού εαυτού του,
ούτε ο Χατζηγιοβάνης ευθύνεται
που -αντί να δίνει ασίστ
στους ευρισκόμενους σε πλεονεκτική θέση συμπαίκτες του-
επιδίδεται σε ρεσιτάλ τσογλανισμού και σουτάρει στα «Γκράβαρα»,
ούτε ο Μπουζούκης ευθύνεται
που επιχειρεί «κομπίνες» βγαλμένες από τις καλύτερες ιταλικές κωμωδίες,
ούτε ευθύνονται οι υπόλοιποι παίκτες, τα παικτάκια και τα ανθυποπαικτάκια
που φορούν πια την Πράσινη Φανέλα.
Ο υπεύθυνος για τη θλιβερή αγωνιστική εικόνα τού Παναθηναϊκού,
είναι αυτός που μετά από το χθεσινό ηττηφόρο ματς Κυπέλλου
με τον -κατά μία εθνική κατηγορία υπολειπόμενο- «Π.Α.Σ. Γιάννινα»,
κατήγγειλε ως φταίχτη τον κακό αγωνιστικό χώρο
(λες και οι ποδοσφαιριστές τού «Π.Α.Σ.» έπαιζαν σε άλλο γήπεδο).
*** Ο υπεύθυνος για την τρέχουσα κατάντια τού Παναθηναϊκού είναι ένας
και ονομάζεται «Γιώργος Δώνης».
Ο Γιώργος Δώνης είναι ο «κακός αγωνιστικός χώρος» για τον Παναθηναϊκό,
ο Γιώργος Δώνης είναι ο βολεμένος που δεν παραιτείται
και ο βολικός που δεν απολύεται,
ο Γιώργος Δώνης είναι ο προπονητής που οδηγεί τον Παναθηναϊκό
εκεί που επιθυμούν οι εχθροί τού Παναθηναϊκού.
*** Γιώργο Δώνη, είναι δικαίωμά σου να ντροπιάζεις την ιστορία σου,
αλλά δεν είναι δικαίωμά σου να ντροπιάζεις την Ιστορία τού Παναθηναϊκού.
Η «Πόρτα τής Εξόδου» είναι η μοναδική οδός για να σώσεις οτιδήποτε (αν) σώζεται.
Γιώργο Δώνη, με τόσες αποτυχίες έπρεπε να είχες ήδη φύγει.
Γιώργο Δώνη, ΦΥΓΕ.
Ο Αθλητάμπουρας
