Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** 14 Σεπτεμβρίου 2014:
Η 1η αγωνιστική τού πρωταθλήματος τής Γ΄ Εθνικής
σημαδεύεται από τον θάνατο τού 46χρονου φιλάθλου τού Εθνικού, Κώστα Κατσούλη,
ο οποίος -στην εκτός έδρας αναμέτρηση με τον Ηρόδοτο-
λιντσάρεται από αδίστακτους χουλιγκάνους των γηπεδούχων.
Η «Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία» καλεί την υπαίτια ομάδα σε απολογία
και ένας θλιβερός ντόπιος πολιτικάντης, τότε βουλευτής Ηρακλείου με τη «Νέα Δημοκρατία»,
σπεύδει να συνοδεύσει τούς παράγοντες τού Ηροδότου στην εκδίκαση τής υπόθεσης·
μάλιστα, όταν επιβάλλεται η ποινή αφαίρεσης 15 βαθμών στον κρητικό σύλλογο,
διαθέτει το θράσος και -κυρίως- την αναλγησία
να κάνει επερώτηση στη Βουλή προωθώντας το αίτημα για ανάκληση τής τιμωρίας.
Τι αξία έχει η Ανθρώπινη Ζωή μπροστά στα «ψηφαλάκια»;
*** Σε μία «Κοινωνία Αξιών»,
σε μία κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της,
σε έναν τόπο όπου οι πολίτες σέβονται τον εαυτό τους και την Πατρίδα,
σε ένα κόμμα που σέβεται τον εαυτό του, τούς πολίτες και την Πατρίδα,
το εν’ λόγω ον θα είχε περιπέσει στην Περιφρόνηση και στη Λήθη.
Αντ’ αυτού, πέντε χρόνια μετά,
τοποθετήθηκε -από τον επίσης κρητικής καταγωγής Πρωθυπουργό-
στην κομβική θέση τού Υφυπουργού Αθλητισμού.
Έκτοτε, μόλις σε μερικούς μήνες θητείας,
έχει καταφέρει να πιστοποιηθεί ως ο «“Υπ’ Αριθμόν Ένα” Αχυράνθρωπος»
και ως η αγαπημένη αιχμή τού δόρατος
που κατέχει περίοπτη θέση στο οπλοστάσιο τού Θεσμικού Παρακράτους.
Μία «αιχμή τού δόρατος»,
που μέχρι να συναντήσει το προδιαγεγραμμένο τέλος της
και να καταλήξει «στειμμένη λεμονόκουπα»,
θα συνεργεί με όλες τις δυνάμεις της στην Κορύφωση τής Εθνικής Κατάντιας.
*** Το «Πρωτόκολλο Πρόσληψης Αχυρανθρώπου»
παρουσιάζει εξαιρετικό κοινωνικό-ηθογραφικό ενδιαφέρον.
Πάμε να το αναλύσουμε, λοιπόν…
Ο πολιτικός, ο εφοπλιστής, ο εκδότης, ο επιχειρηματίας,
ο οποιοσδήποτε -εν’ κατακλείδι- κάτοχος εξουσίας
που σε θέλει για αχυράνθρωπό του,
ουδέποτε θα σού πει «Θέλεις να γίνεις αχυράνθρωπός μου;».
Θα φροντίσει να μάθει πληροφορίες για την ηθική σου και για το αξιακό σου σύστημα,
θα σε βολιδοσκοπήσει (αρχικώς με διακριτικό τρόπο ώστε να μην εκτεθεί κιόλας)
και στη συνέχεια
-αν διαπιστώσει ότι τα χαρακτηριστικά σου είναι τα επιθυμητά για τη «δουλειά»-
θα σε εγκρίνει.
Μάλιστα,
η έγκριση θα έρθει μέσα από διαδικασίες
που θα σού δημιουργούν την αίσθηση ότι είσαι ξεχωριστός,
ότι είσαι ο «εκλεκτός»,
ότι είσαι αυτός που επεκράτησε πανάξια
ανάμεσα σε αναρίθμητους δελφίνους που ερίζαν’ για τη συγκεκριμένη θέση·
εννοείται ότι πρώτα θα σε προσεγγίσουν τα ενεργούμενα τού αρχηγού
και εφ’ όσον περάσεις τις εξετάσεις και επιλεγείς,
τότε θα έχεις την τιμή να συναντηθείς για τις «υπογραφές» με τον ίδιο τον «πατρόνε».
Εκείνος, θα σού τονίσει ότι στηρίζεται σε ’σένα,
θα σού πει δύο καλά λογάκια με τα οποία θα σε δεσμεύ(σ)ει ψυχολογικώς
και θα σού δίνει κίνητρο
ώστε να υπερασπίζεσαι με υπερβάλλοντα ζήλο και με αυτοθυσία τα συμφέροντά του,
και στο τέλος θα σού χτυπήσει φιλικά την πλάτη,
δίνοντάς σου και επισήμως το χρίσμα.
Γιούπιιιιιιι, είσαι πλέον και με τη βούλα ο αχυράνθρωπός του.
*** Άκρως χαρακτηριστικό παράδειγμα
για τις μεθόδους στρατολόγησης που χρησιμοποιεί το εγχώριο σάπιο σύστημα,
είναι η περιβόητη περίπτωση με τη νομίμως υποκλαπείσα συνομιλία
που έκανε η «Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών» το 2012
και κατέγραψε την τηλεφωνική επικοινωνία τού δικηγόρου Θέμη Σοφού
με τον εφοπλιστή και εντολέα του, Βαγγέλη Μαρινάκη..:
«Κύριε πρόεδρε…,
…συγγνώμη που παίρνω απ’ ευθείας στο κινητό,
απλά είναι κάτι που πρέπει να μιλήσω απ’ ευθείας σ’ εσάς…
…Απόψε το βράδυ στα “Ποσειδώνια” θα είναι εκεί και κάποιος
(που) θέλω οπωσδήποτε να μιλήσουμε μαζί…
…Είναι εισαγγελέας· να μην το πω το όνομά του τώρα στο τηλέφωνο…
…Σάς υποστηρίζει, και… αυτά.
Θέλω να μιλήσουμε, έτσι, για ένα 5λεπτο, να τον δεις από κοντά…
…Είναι εμπιστοσύνης. Δικός μου.».
Μιλάμε για την «Εικονογραφία τού Χρίσματος»,
μιλάμε για τον μπούσουλα που ακολουθεί το (Παρα)κράτος
κάθε φορά που χρήζει ανάγκης για έναν ακόμη αχυράνθρωπο.
*** Αυτονοήτως,
ο αχυράνθρωπος που συστήνεται από τον Ιούλιο τού 2019 ως «Υφυπουργός Αθλητισμού»,
επελέγη απολύτως συνειδητά από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη
και, από τις πρώτες ημέρες τής θητείας του εφρόντισε να καταστήσει σαφές,
ότι ήταν αποφασισμένος να επιδοθεί σε τερατουργήματα μονομέρειας
με αποκλειστικώς ωφελημένη μία και μοναδική ομάδα·
αυτήν που ιδιοκτήτης της είναι -οποία έκπληξις (not)- ο Βαγγέλης Μαρινάκης.
Δεν έχει συμπληρωθεί έτος και είναι ήδη τόσες πολλές οι παρεκτροπές,
που μέχρι και ο «Ιστορικός τού Μέλλοντος» προβληματίζεται
αν θα μπορέσει να σταχυολογήσει άπαντα τα αλλεπάλληλα αίσχη
τής πολιτικής καρικατούρας που έχει τα κλειδιά τού Ελληνικού Αθλητισμού στα χέρια της.
Κορωνίδα, βεβαίως, στην επετηρίδα των έως τώρα εξόφθαλμων μεθοδεύσεων,
είναι το «Στήσιμο τού Αιώνα» που έλαβε χώρα εις βάρος τού Π.Α.Ο.Κ. (και τής Ξάνθης),
και τη σκανδαλωδώς ατεκμηρίωτη εισήγηση
τής δοτής «Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού».
Θυμίζω, λοιπόν,
ότι τότε -εν’ μέσω τού σάλου και τής πανελλήνιας κατακραυγής-
ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο χαρισματικός ομιλητής Γιώργος Γεραπετρίτης
είχαν σπεύσει να διατυμπανίσουν ότι η απόφαση τής «Ε.Ε.Α.» δεν ήταν δεσμευτική,
αλλά εν’ τέλει διεψεύσθησαν παταγωδώς από τις εξελίξεις
(καθώς, σε δύο βαθμούς εκδίκασης,
εκρίθη ότι η εκκωφαντικά αμφιλεγόμενη απόφαση ήταν -εν’ τέλει- δεσμευτική)·
ως εκ τούτου, είναι απολύτως εκτεθειμένοι από τα ίδια τα γεγονότα.
*** Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται η ουσία τής υπόθεσης…
Κατ’ αρχάς,
από πού κι ως πού οι Μητσοτάκης, Γεραπετρίτης
είχαν προβεί -και δη, εσπευσμένα- σε μία τέτοια νομική ετυμηγορία;
Ακόμη όμως κι αν παρακάμψουμε την καραμπινάτη εξωθεσμική παρέμβασή τους,
ακόμη κι αν -καλή τη προαιρέσει- συνυπολογίσουμε
ότι ο Πρωθυπουργός διαθέτει εξαίρετους νομικούς συμβούλους
και ο Γιώργος Γεραπετρίτης είναι εξέχων συνταγματολόγος,
ακαριαία προκύπτει το ακόλουθο αμείλικτο συμπέρασμα:
«Ή ο Πρωθυπουργός τής χώρας και ο Υπουργός Επικρατείας
προσέγγισαν το εξαιρετικά φλέγον ζήτημα με ελαφρότητα και αμάθεια
που παραπέμπουν σε καφενειακό χαβαλέ,
ή λειτούργησαν απολύτως προσχεδιασμένα ώστε να μειώσουν την πολιτική ζημία
και να εμφανισθούν ως τιμητές τής Δικαιοσύνης και τής Ισονομίας.».
Εσείς τι λέτε ότι συνέβη από τα δύο;
Εγώ, πάντως,
όσο ο Χείριστος Υφυπουργός Αθλητισμού συνεχίζει να είναι στη θέση του,
όσο εξακολουθεί να προβαίνει
σε προκλητικές, αναίσχυντες, ποταπές και εξόφθαλμα μεροληπτικές θλιβερές ενέργειες
(όπως η κατάπτυστη ανάρτησή του,
με την οποία είχε το απύθμενο θράσος να εξισώσει τούς θύτες με τα θύματα
στην πρόσφατη «αφισοκόλληση-επικήρυξη»
των τεσσάρων δημοσιογράφων και τού νομικού συμβούλου τού Π.Α.Ο.Κ.),
τόσο περισσότερο προκρίνω το ενδεχόμενο
ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης και ο Υπουργός Επικρατείας Γεραπετρίτης
να υπήρξαν οι αφανείς ενορχηστρωτές στο «Στήσιμο τού Αιώνα»,
έχοντας συγκροτήσει ένα πλήρες επικοινωνιακό πλάνο για το «μετά».
Σε όλους μας, άλλωστε,
έχει κάνει τεράστια εντύπωση το τσουνάμι των συνεντεύξεων
που δίνει καθ’ όλο αυτό το διάστημα
-και δη, εν’ μέσω τής Παγκόσμιας Πανδημίας-
ο Χείριστος Υφυπουργός Αθλητισμού.
Υπάρχει κάποιος τραγικά αφελής πολίτης που να πιστεύει
ότι αυτή η πολιτική μαριονέτα λειτουργεί αυτοβούλως και άνευ άνωθεν εγκρίσεως;
Η λογική λέει πως,
όταν ένα κομματικό στέλεχός σου
(συνεχίζει να) προκαλεί την απέχθεια και την αποστροφή
στη συντριπτική πλειοψηφία τής κοινωνίας,
δεν το αφήνεις ανενόχλητο να επιδίδεται σε κρεσέντο -φαινομενικώς άστοχων- δηλώσεων,
ούτε τού επιτρέπεις να εμφανίζεται στα «Μ.Μ.Ε»
πιο συχνά κι απ’ ό,τι η Ιωάννα Τούνη στο «Instagram».
Συνελόντι ειπείν,
δεν εχρησιμοποίησα τυχαία τον όρο «φαινομενικώς άστοχες δηλώσεις».
Διόλου άστοχες είναι·
τουναντίον,
αντανακλούν απόλυτα την πολιτική που έχει αποφασίσει να ακολουθήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης
(στο Ποδόσφαιρο και όχι μόνο),
τοποθετώντας στο Υφυπουργείο Αθλητισμού τον εν’ λόγω αχυράνθρωπο.
Είναι ολοφάνερο ότι ο «εξ αγχιστείας κουμπάρος» τού Βαγγέλη Μαρινάκη,
εφαρμόζει -από τότε ακόμα που ήταν πρόεδρος τής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης-
μία στυγνή πολιτική που έχει τα χαρακτηριστικά κυνικής ζυγαριάς:
«Τα οφέλη που έχω από τον Μαρινάκη
είναι μεγαλύτερα από τις ζημίες που μού προξενεί ο συγχρωτισμός μαζί του.
Όσο το ισοζύγιο (θα) παραμένει θετικό,
οι επιλογές τού Μαρινάκη (θα) είναι και δικές μου επιλογές.
Προχωράμε…».
Έτσι εξηγούνται και οι ανακοινώσεις-δηλώσεις-συνεντεύξεις-αναρτήσεις,
στις οποίες προβαίνει ο Χείριστος Υφυπουργός Αθλητισμού
λειτουργώντας απροκάλυπτα ως γραφείο Τύπου τής «Π.Α.Ε. Ολυμπιακός»
και τού ιδιοκτήτη της, προσωπικώς.
Όλα γίνονται βάσει σχεδίου,
ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει δώσει στον αχυράνθρωπο το χρίσμα
χτυπώντας τον φιλικά στην πλάτη,
ο πάλαι ποτέ συναγελαζόμενος με τον Χριστοφοράκο, Κυριάκος Μητσοτάκης,
προσπαθεί με σπασμωδικές παρεμβάσεις δήθεν ευαισθητοποίησης
να περισώζει τα προσχήματα.
Ο Πρωθυπουργός τής Ελλάδος χρησιμοποιεί ένα «πιόνι»
-και χρησιμοποιείται κι ο ίδιος ως «αξιωματικός»-
προκειμένου να ικανοποιούνται τα συμφέροντα τού Βασιλέως
(τι κι αν ο συγκεκριμένος «βασιλιάς» κατηγορείται για πρεζεμπόριο,
για στημένα παιχνίδια και για τον μισό Ποινικό Κώδικα·
μέχρι να βρεθεί δικαστής να καταδικάσει τον Μαρινάκη,
ο Μητσοτάκης θα χρησιμοποιεί την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία
που εξεστόμιζε ο εμπνευστής τού Τυποκτόνου νόμου, Βενιζέλος,
όταν προσπαθούσε να δικαιολογήσει αναισχύντως
τούς ένοχους τραπεζικούς λογαριασμούς τού Τσοχατζόπουλου,
βαφτίζοντάς τους ως… «τηλεφωνικά νούμερα»).
Επιμύθιο:
Η Ελλάδα είναι ένα καζάνι που βράζει·
η Οικονομική Κρίση που οδήγησε στα «Μνημόνια»,
ήταν το νομοτελειακό αποτέλεσμα που προήλθε από την Έκπτωση Αξιών
και την αναγωγή τής Σαπίλας σε… «lifestyle».
Ο Μητσοτάκης και ο Μαρινάκης
(για την ιεραρχική ακρίβεια: ο Μαρινάκης και ο Μητσοτάκης),
είναι επαναπαυμένοι στο «Χρυσογυάλινο Κωσταλέξι» τους
και το μόνο μέλημά τους είναι να μην αλλάξει το παραμικρό·
κάθε αλλαγή είναι εχθρός τους.
Ο Μαρινάκης και ο Μητσοτάκης είναι οι δύο όψεις τού ίδιου νομίσματος·
για να εκφράσω με λογοτεχνικό νεολογισμό τη συμμαχία τους,
θα πω ότι εισάγουν και ντιλάρουν το «Νόμισμα Μονής Όψης»·
ένα μονομανές νόμισμα που -πετώντας το στον αέρα-
φέρνει πάντοτε προκαθορισμένο αποτέλεσμα.
…
Τι λέτε;
Το γεγονός ότι ο Μαρινάκης και ο Μητσοτάκης απεχθάνονται τις αλλαγές,
δεν αποτελεί μείζον αντικίνητρο για κάθε άνθρωπο που αγαπάει την Ελλάδα;
Τι λέτε;
Πάμε ν’ αλλάξουμε την Ελλάδα Μας;
Ο Αθλητάμπουρας
