Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ο Άνθρωπος γεννήθηκε για να ρωτάει·
ο Άνθρωπος είναι ένα πλάσμα προορισμένο για να επιζητά απαντήσεις
και γι’ αυτό στηρίζει την ύπαρξή του στην Ερώτηση.
Ποια είναι, λοιπόν, η ερώτηση,
η οποία είναι σύμφυτη με το Ανθρώπινο Είδος..;
Η «Υπ’ Αριθμόν Ένα» Ερώτηση τού Ανθρωπίνου Είδους είναι το «Γιατί;».
Μ’ ένα «Γιατί;» γεννιόμαστε,
το οποίο -επί τής ουσίας-
αντιπροσωπεύει την τραγικότητα τού Μέγιστου Παραπόνου..:
«Γιατί να πεθάνω;».
*** Στην πρακτική τής ζωής,
το «Γιατί;» αποκτά και δύο επιπλέον μορφές-εκδοχές:
το «Γιατί σε μένα;» και το «Γιατί από μένα;».
Το «Γιατί σε μένα;» συμπυκνώνει τη θρηνώδη, εγωκεντρική,
αλλά συνάμα τόσο ανθρώπινη εναντίωσή μας στην Αδικία.
Το «Γιατί από μένα;» αποτελεί τη θρασεία, εγωκεντρική
και συνάμα τόσο απάνθρωπη εναντίωσή μας στην Αποκατάσταση τής Αδικίας.
Το «Γιατί σε μένα;» υπερασπίζεται την Υγεία.
Το «Γιατί από μένα;» υπερασπίζεται την Αρρώστια.
Αυτό το «Γιατί από μένα;»
είναι που μάς εμποδίζει ως Ελληνική Κοινωνία να πάμε μπροστά.
Βουτηγμένοι και εγκλωβισμένοι
στον διαχρονικό φαύλο κύκλο τής συλλογικής παραβατικότητας,
διαμαρτυρόμαστε (ότ)αν διαπιστώσουμε
ότι είμαστε οι πρώτοι που βρεθήκαμε αντίκρυ με την Κάθαρση.
«Ας ξεκινήσει η Κάθαρση από κάποιον άλλον
και εδώ είμαστε για τη συνέχεια…»,
είναι το λουφαδόρικο και απολύτως ανεύθυνο σκεπτικό μας.
Όχι, δεν έχουμε την παραμικρή διάθεση να τιμωρηθούμε,
ούτε ζητάμε προθεσμία για να βρούμε τη χαμένη μας μαγκιά·
παράταση ασυλίας ζητάμε,
με απώτερο σκοπό και στόχο να γλυτώσουμε το τομάρι μας.
Αποκηρύσσουμε το «Γιατί σε μένα;»
και υϊοθετούμε το «Γιατί από μένα;».
Γι’ αυτό δεν έχουμε Κοινωνία, γι’ αυτό δεν έχουμε Ποδόσφαιρο.
Και σιγά μη χαλάσω το φιλοσοφικό κείμενο, και σιγά μη γίνω συγκεκριμένος.
Ναι μεν η Αοριστία έχει το αρνητικό στοιχείο ότι ενοχοποιεί και τούς αθώους,
αλλά στην Ελληνική Κοινωνία και στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο
οι αθώοι είναι είδος υπό εξαφάνισιν.
Κι αν εσκεμμένα και με πόνο καρδίας αδικώ αυτούς τούς λίγους αθώους,
ξέρω ότι θα δείξουν μεγαλείο ψυχής και θα υπομείνουν για μία ακόμη φορά.
Τουλάχιστον,
στην προκειμένη περίπτωση θα αναγνωρίσουν,
ότι η αδικία εις βάρος των λίγων
ήταν η μοναδική οδός για να αποδοθεί δικαιοσύνη στους πολλούς.
Απόφθεγμα Ημέρας (με έμμετρο τρόπο):
Για πες μου, φιλαράκο μου,
γιατί ήρθες στα ξένα;
Διότι πια δεν άντεχα
άλλα «Γιατί από μένα;».
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
* Μετά από 22 χρόνια εκκωφαντικής σιωπής
οι Έλληνες διαιτητές βγάλαν’ ανακοίνωση ευθιξίας.
* Ό,τι άλλο θέλουμε…
* Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…
*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα· ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!
*** Αύριο πάλι…
Ο Αθλητάμπουρας
