Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Οι πιθανότητες να χάσεις τη ζωή σου σε αεροπορικό δυστύχημα
είναι λιγότερες συγκριτικά με κάθε άλλο Μέσο Μεταφοράς·
όμως, εκείνο «το δευτερόλεπτο πριν τον θάνατο»,
όπου όλη σου η ζωή περνάει μπροστά απ’ τα μάτια σου,
είναι το πιο σκληρό δευτερόλεπτο
ανάμεσα σε όλα τα είδη θανάτου που δεν σχετίζονται με εγκληματική ενέργεια.
Τρομάζω στην ιδέα τού θανάτου από αεροπορικό δυστύχημα.
Το πρώτο που σε διδάσκει το Αεροπλάνο μόλις μπεις μέσα του
-και ιδίως εκεί που αισθάνεσαι τον πρώτο ίλιγγο τής απογείωσης-
είναι η Ταπεινότητα.
Το Αεροπλάνο έχει ως αναπόσπαστο κομμάτι τού εαυτού του, τής ύπαρξής του,
τον «Ίκαρο»·
η Άνοδος και η Πτώση,
η Υπέρβαση και η Κατάβαση,
η Αποθέωση και η Συντριβή.
Η στατιστική λέει ότι κάθε φορά που μπαίνεις σε αεροπλάνο
και βιώνεις την Άνοδο, την Υπέρβαση, την Αποθέωση,
έχεις μία πιθανότητα στα 11.000.000 να σκοτωθείς.
Κάθε φορά που μπαίνεις σε αεροπλάνο,
αυτομάτως, έστω για λίγο, γίνεσαι ταπεινός,
διότι (σού) εύχεσαι την Προσγείωση.
Το Αεροπλάνο συνδυάζει με συγκλονιστικά μοναδικό τρόπο
το «Πετάω στα σύννεφα» με την Προσγείωση.
…
Η Ζωή είναι απέραντα ειρωνική.
Αυτό που με τρομάζει πάνω απ’ όλα στη ζωή, είναι η Τραγική Ειρωνεία.
Το Αντίπαλον Δέος τής Τραγικής Ειρωνείας είναι η Τύχη!
Η Ζωογόνος Τύχη. Η Τύχη που παίρνει τη μορφή Θείας Ειρωνείας.
Η τύχη που είχε μαζί του ο Έλληνας Αντώνης Μαυρόπουλος,
ο οποίος έχασε τη μοιραία πτήση Αντίς Αμπέμπα-Ναϊρόμπι για δύο λεπτά·
για δύο γαμημένα λεπτά·
τα ευτυχέστερα «δύο γαμημένα λεπτά» στη ζωή ενός ανθρώπου,
ο οποίος έβριζε και ήταν γεμάτος νεύρα
επειδή δεν τον άφηναν να μπει στη μοιραία πτήση,
επειδή δεν τον άφησαν να είναι ένας ακόμη νεκρός.
Είναι συγκινητικό, είναι συγκλονιστικό, είναι αποστομωτικό·
να βρίζεις αυτούς που -εν’ αγνοία τους και εν’ αγνοία σου- σού σώζουν τη ζωή.
Όχι, ο υπερτυχερός τού «Τζόκερ» δεν ζει στο Κορδελιό και δεν είναι άγνωστος·
τον ξέρουμε όλοι·
ονομάζεται Αντώνης Μαυρόπουλος
και σώθηκε από αεροπορικό δυστύχημα
επειδή σε μία τριτοκοσμική χώρα τηρήθηκαν οι κανόνες.
Οποία τεράστια τύχη,
μέσα στο Χάος να γίνονται σύμμαχοί σου τα δύο κρίσιμα λεπτά.
Ο Υπερτυχερός τού… «Joke–Air»!
Ένα λογοπαίγνιο που αναδεικνύει σε απόλυτο βαθμό
αυτό που συνέβη στον εν’ λόγω συμπατριώτη μας.
Ο ίδιος προσέγγισε το θέμα με εξαιρετικόν τρόπο..:
«Είναι μια απ’ τις στιγμές στη ζωή, που αλλάζει η οπτική για τη ζωή.
Συνειδητοποιείς ότι η ζωή μας κρέμεται από αδιόρατα νηματάκια,
τα οποία τα καταλαβαίνεις μόνο όταν σπάσουν,
και μπορεί ένα μικρό νηματάκι να σπάσει (και) να σού αλλάξει όλη τη ζωή.»!
Τα επόμενα λόγια του, ξέρετε ποια ήταν;
«Θέλω να στείλω πολλά φιλιά
στη γυναίκα μου, στην κόρη μου και στη μητέρα μου.».
Όχι, δεν ήταν ένας φλύαρος τηλεοπτικός χαιρετισμός,
αλλά η γνώση, η εμπεδωμένη γνώση,
ότι για δύο αγαπημένα «γαμημένα λεπτά»
η μητέρα του, η κόρη του και η γυναίκα του θα τον πενθούσαν.
*** Το Δίδαγμα;
Σε περιπτώσεις σαν αυτήν,
το Δίδαγμα είναι για όλους τούς ανθρώπους το ίδιο:
Ταπεινότητα. Στωϊκότητα. Συνειδητοποίηση.
Όταν διαθέτουμε αυτά τα στοιχεία,
ακόμη και η Τραγική Ειρωνεία θα μάς σεβαστεί (έστω και διά τού θρήνου της).
Η ίδια τραγική ειρωνεία που για δύο γαμημένα λεπτά
εβοήθησε άλλους ανθρώπους να προλάβουν το μοιραίο αεροπλάνο
και τούς έκανε να αισθανθούν χαρούμενοι για το γεγονός
ότι διέβαιναν εν’ αγνοία τους την πόρτα τού θανάτου τους.
Εδώ αρμόζει
ο -ευρισκόμενος στο ποίημα με τίτλο «Σ’ έναν νέο που αυτοκτόνησε»-
μνημειώδης στίχος τής Μαρίας Πολυδούρη,
ο αφιερωμένος στον αιώνιο αγαπημένο της, Κώστα Καρυωτάκη..:
«Ήταν ωραίος παράξενα. Σαν ’κείνους που ο Θάνατος τούς έχει ξεχωρίσει.»!
Πουτάνα Ζωή, είσαι τόσο ωραία και τόσο σκληρή συνάμα!
Απόφθεγμα Ημέρας:
Είναι φορές, που μόνο η Ύβρις μπορεί να περιγράψει την Ομορφιά!
Ο Αθλητάμπουρας
