Χρειάστηκε να φτάσουμε στην τέταρτη ευρωπαϊκή αναμέτρηση ελληνικής ομάδας προκειμένου να γιορτάσουμε την πρώτη νίκη, με τον πρωταθλητή Ολυμπιακό. Καλοδεχούμενη! Αν και η Σλόβαν στη Μπρατισλάβα θύμιζε κάτι μεταξύ Λεβαδειακού και Ιωνικού Νίκαιας (στα καλύτερά του…).
Η ουσία αφορά κάποιες αποφάσεις του νέου προπονητή Τιμούρ Κετσπάγια. Ο οποίος προσπάθησε να μπολιάσει ένα σχήμα με νεοαποκτηθέντες (Ζαϊρί, Μέλμπεργκ), φορμαρισμένους νεαρούς (Μήτρογλου, Γιάννη Παπαδόπουλο) και να εμπιστευτεί μερικούς που έκαναν καλά τη δουλειά τους (Ραούλ Μπράβο, Ζεβλάκοφ).
Το ότι ο Γεωργιανός παρουσίασε έτοιμη την ομάδα του σε επίσημο εκτός έδρας παιγνίδι, καταχωρείται βεβαίως στα συν, όπως και η τόλμη του να αφήσει στον πάγκο τους αστέρες Ντιόγκο και Γκαλέτι, οι οποίοι μάλλον δεν διανύουν καλή πορεία ετοιμότητας.
Η υπόθεση πρόκριση, κάτω από φυσιολογικές συνθήκες πρέπει να θεωρείται δεδομένη και μάλιστα μέσα σε ένα «Καραϊσκάκη» που αναμένεται να είναι κατάμεστο. Όσο για την Σλόβαν; Δεν έδειξε ότι διαθέτει ομάδα ικανή να σημειώσει την σούπερ έκπληξη.
Το ότι οι οπαδοί της σλοβακικής ομάδας αδιαφόρησαν και δεν πήγαν στο γήπεδο σε πρεμιέρα ευρωπαϊκού τουρνουά, σημαίνει καθαρά ότι δεν έχουν σοβαρές προσδοκίες. Αλλά, όταν στηρίζεσαι σε Γκαούτσο και…Σαλάτα πώς να τις αποκτήσεις;
