Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Η Ιστορία είναι εξαιρετικά δυσανάγνωστο βιβλίο·
ό,τι γράφεται σε αυτό το βιβλίο,
χρειάζεται πολύ χρόνο για να γίνουν αντιληπτές οι επιπτώσεις του.
Συχνά,
ούτε καν οι άνθρωποι που γράφουν (την) ιστορία
δύνανται να συνειδητοποιήσουν σε τι είδους μέλλον συνεργούν·
μόνο προφήτες όπως ο Καζαντζάκης, ο Όργουελ και ο Γουόρχολ
έχουν την ικανότητα να διαβάζουν την Ιστορία στο Πρωτότυπό της.
*** Το φθινόπωρο τού 1996 ο Ολυμπιακός καταράστηκε τον εαυτό του.
Ο σύλλογος με τούς περισσότερους τίτλους στη χώρα,
αισθανόταν καυτή την ανάσα τού αιωνίου αντιπάλου του, τού Παναθηναϊκού,
και απεφάσισε εν’ μία νυκτί να καταργήσει τον Ανταγωνισμό.
Προερχόμενος από δέκα χρόνια αγωνιστικών και διοικητικών εξευτελισμών,
πήρε τα ηνία τού παρασκηνίου
και εξεκίνησε να εκδικείται με τούς πιο στυγνούς τρόπους.
Σύντομα, η Εκδίκηση μετατράπηκε σε Απληστία.
Το φθινόπωρο τού ’96 ο Ολυμπιακός έδωσε στον εαυτό του τη χειρότερη κατάρα.
Μία κατάρα που τότε είχε ακόμη ψευδεπίγραφη μορφή
και μέσω τής κατάλληλης προπαγάνδας πλασαριζόταν στη μάζα ως «ευχή».
Η κατάρα που λέγεται «Ατιμωρησία» μόλις ξεκινούσε το δολοφονικό έργο της.
*** Δεκέμβριος 2018.
Πλέον,
η κατάρα έχει πετάξει οριστικά τη μάσκα της
και φαίνεται σε απόλυτο βαθμό το πανάσχημο πρόσωπό της.
Ο πάλαι ποτέ μονοκράτορας Ολυμπιακός καλείται να αντιμετωπίσει
τη «Μέδουσα» που ο ίδιος εδημιούργησε.
Τότε ο Κόκκαλης, τώρα ο Μαρινάκης, η νοοτροπία ίδια.
Όμως,
ναι μεν οι χρόνιες νοοτροπίες είναι από εξαιρετικά δύσκολο
έως ακατόρθωτο να αλλάξουν,
μα αυτό που σίγουρα αλλάζει στη ζωή είναι οι Συνθήκες.
Το «100-0» υπέρ τού Ολυμπιακού, δεν υπάρχει πια.
Υπάρχει ένα «60-40» υπέρ του,
αλλά είναι απολύτως λογικό
η φθίνουσα ποσόστωση τής εύνοιας να αντιμετωπίζεται ως «σφαγή».
«Γαμημένη συνήθεια», που τραγουδάει κι ο αγαπημένος Μπάμπης Στόκας.
*** Κάθε εβδομάδα οι ιθύνοντες τού Ολυμπιακού
βυθίζουν σε ολοένα και μεγαλύτερη ανυποληψία τον σύλλογο.
Η «ψύχωση για τίτλους» έχει κάνει στην άκρη,
προκειμένου να δώσει τη θέση της
σε μία «μανία καταδίωξης» άνευ προηγουμένου.
Κερδίσει-χάσει,
ο Ολυμπιακός έχει επιλέξει
μία -κατά την αντίληψη τής διοίκησής του- «win-win situation»,
μία κατάσταση όπου το μοναδικό αποτέλεσμα είναι η «νίκη»,
κορυβαντιώντας και αλαλάζοντας υστερικά
για δήθεν αδικίες εις βάρος τής ομάδας.
Το τελευταίο κρούσμα ήρθε στον αγώνα με την Ξάνθη,
όπου τα εκατέρωθεν τραβήγματα στην περιοχή
μεταφράστηκαν σε πέναλτι που θα έπρεπε να δοθούν.
Τάσσομαι αναφανδόν κατά τού παραμικρού κρατήματος φανέλας,
αλλά αφού αυτό εξακολουθεί να παραμένει ως αποδεκτό σύστημα
από τούς παγκόσμιους φορείς τού Ποδοσφαίρου,
οφείλω να αναρωτηθώ
γιατί το «εκατέρωθεν τράβηγμα» να μην είναι φάουλ υπέρ τού αμυντικού,
αλλά να συνιστά παράβαση υπέρ τού επιθετικού
(ο οποίος, ας μην ξεχνάμε,
έχει «έννομο» δικαίωμα να πέσει διεκδικώντας πέναλτι).
*** Σε αυτό το ζοφερό πλαίσιο
που συστηματικά καλλιεργεί η διοίκηση Μαρινάκη με τα ενεργούμενά της,
ο αγωνιστικός στόχος καταντάει κομπάρσος,
ενώ είναι ήδη διάχυτος ο αφόρητος και αδικαιολόγητος εκνευρισμός
που ταλανίζει τον προπονητή και τούς ποδοσφαιριστές τής ομάδας.
Ο Μαρτίνς βγάζει διαρκώς αφρούς
και παραπέμπει σε τύπο που βρίσκεται εν’ βρασμώ ψυχής
επειδή έχασε σε μπαρμπουτιέρα
τα λεφτά από ένα οικόπεδο που είχε πουλήσει για να καλύψει τα χρέη του.
Ο Ποντένσε έχει βάλει στην άκρη το μεγάλο ταλέντο του
και μετατρέπεται με μαθηματική ακρίβεια σε «Τζόε Ντάλτον»
(χώρια που θυμίζει Νινιάδη,
λίγο πριν τον αρπάξει από τον λαιμό ο Στέλιος Μανωλάς).
Ο Σισέ έχει κι αυτός χάσει τον έλεγχο,
και -από εκεί που σε κάθε παιχνίδι γινόταν ολοένα και καλύτερος-
τώρα φαντάζει ως ιδανικός «Άβερελ Ντάλτον».
Ο Ποντένσε δεν είδε την «απ’ ευθείας» κόκκινη τού Τζήλου σε δύο περιπτώσεις
(χρειάστηκε να κλοτσήσει αντίπαλο στους όρχεις
για να αντικρίσει τη δεύτερη κίτρινη),
ο Σισέ επιδίδεται σε πολύ σκληρά μαρκαρίσματα
και είναι έτοιμος να πλακωθεί στο ξύλο με όλην την ενδεκάδα τής Ξάνθης,
ο Μαρτίνς ωρύεται ασταμάτητα για τις «αδικίες» που υφίσταται η ομάδα του
και μοιάζει με χαμηλοβλεπούσα βακτριανή καμήλα
που αδυνατεί να δει τις δυο καμπούρες της.
Μάλιστα,
μού προεκάλεσε κάκιστη εντύπωση το γεγονός,
ότι όχι μόνο παραμένει απαθής ο προπονητής τού Ολυμπιακού
βλέποντας να γίνεται μπροστά του η φάση
όπου ο Ποντένσε κλοτσάει τον Κάστρο στα γεννητικά του όργανα,
αλλά στη συνέχεια επιτίθεται έξαλλος στον Τζουρίτσκοβιτς,
επειδή ο μέσος τής Ξάνθης διαμαρτύρεται στον τέταρτο διαιτητή
για το αντιαθλητικό παιχνίδι που μετέρχονται οι «ερυθρόλευκοι» ποδοσφαιριστές.
Εν’ κατακλείδι,
η χρονιά δεν θα ήταν χαμένη για τον Ολυμπιακό
αν ο σύλλογος επενέδυε στο αγωνιστικό κομμάτι και όχι στην Προπαγάνδα.
Όταν ξεκινάει ένα ματς,
και η μοναδική σου έννοια είναι
να έχεις προετοιμάσει το άλλοθι για πιθανό αρνητικό αποτέλεσμα,
είναι εκ’ των ων ουκ άνευ βέβαιο ότι ΚΑΙ το αρνητικό αποτέλεσμα θα έρθει,
ΚΑΙ θα γίνεις ρεζίλι με τούς προαποφασισμένους ισχυρισμούς σου.
*** Κλείνω με μία κουβέντα
την οποία θα σάς δώσω ως τροφή και νερό για σκέψη,
και θα την αναπτύξουμε στο αμέσως προσεχές μέλλον..:
Το τεράστιο πρόβλημα τού Ολυμπιακού
είναι ο φθόνος που νιώθει ο Μαρινάκης για τον Κόκκαλη.
Απόφθεγμα Ημέρας:
Η Χειρότερη Κατάρα είναι η Ατιμωρησία.
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
* Εσύ που απεχθάνεσαι τον Κούγια, θα τον έπαιρνες για δικηγόρο σου;
* Ό,τι άλλο θέλουμε…
* Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…
*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα· ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!
*** Αύριο πάλι…
Ο Αθλητάμπουρας
