Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ο Αλμπέρ Καμί,
στην αδιανόητα συγκλονιστική ανάλυσή του για τον Μύθο τού Σίσυφου,
καταλήγει με την εκθαμβωτικής αισιοδοξίας ασύλληπτη φράση
«Δεν υπάρχει Μοίρα που να μη νικιέται με την Περιφρόνηση.»!
Ο Παναθηναϊκός είναι εδώ και δεκαετίες ένας «Σίσυφος»
που έχει τη μεγαλειώδη ψυχική δύναμη να περιφρονεί τη θλιβερή μοίρα·
μία μοίρα που ετοίμασε για αυτόν η «Παράγκα»,
που την εσυνέχισε με απόλυτη συνέπεια η Εγκληματική Οργάνωση,
που την υπηρετούν επί 22 χρόνια
τα ενεργούμενα τής εγχώριας ποδοσφαιρικής και κοινωνικής Μαφίας.
Ο Παναθηναϊκός είναι ο Σημαντικότερος Σύλλογος τής Ελλάδας.
Ο Σύλλογος που διαθέτει στο «DN.A.» του
τη σπουδαιότερη «Αστική Κουλτούρα» παγκοσμίως·
την Κουλτούρα τής Αθήνας, τού Κλεινού Άστεως,
τής Πολιτιστικής Πρωτεύουσας τού Κόσμου.
Σε μία συμπλεγματική χώρα
που η Αστικοποίηση απετέλεσε Υστερική Πανάκεια,
ο Παναθηναϊκός ήταν ήδη εκεί
όπου οι άλλοι θεωρούσαν ως «Γη τής Επαγγελίας».
Βεβαίως,
εκτός από τούς απελπισμένους επαρχιώτες
που ήθελαν πάση θυσία να αναβαπτιστούν
και να αποκτήσουν το Αστικό Χρίσμα,
υπήρχαν και οι Πρόσφυγες
που είχαν προστρέξει στις ανοιχτές αγκάλες τής Πρωτεύουσας
για να επουλώσουν τις πληγές ενός ηττηφόρου πολέμου·
ομάδες, λοιπόν, με Προσφυγικές Ρίζες
(όπως η Α.Ε.Κ.,
αλλά και ο Π.Α.Ο.Κ. στην «απόκεντρη»
και διαχρονικώς παραμελημένη Θεσσαλονίκη),
πήραν θέση στην καρδιά των Ελλήνων φιλάθλων,
όμως είχαν συγκριτικό κοινωνικό μειονέκτημα.
Το ιστορικό μειονέκτημα γινόταν ακόμα μεγαλύτερο
για τον «αιώνιο αντίπαλο» τού Παναθηναϊκού, τον Ολυμπιακό,
ο οποίος, παρ’ ότι είχε κι αυτός -έστω εν’ μέρει- προσφυγικές καταβολές,
και αναμφίβολα διέθετε βαθύ λαϊκό υπόβαθρο,
όσο κυλούσαν τα χρόνια
και η χώρα απομακρυνόταν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο,
αισθανόταν να χάνει τα σκήπτρα.
Η δεκαετία τού ’60, η πρώτη δεκαετία τής Αστικοποίησης,
ήταν Θρίαμβος για τον Παναθηναϊκό και «Βατερλό» για τον Ολυμπιακό.
Ήταν η Αρχή τού Φθόνου.
Ο Φθόνος παγιώθηκε το 1971,
όταν ο Παναθηναϊκός έφτασε στον Τελικό τού Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Το αρνητικό -και εδώ που τα λέμε, ανθρώπινο- συναίσθημα,
βρήκε πρόσφορο έδαφος και εγκαταστάθηκε στο «DN.A.» μίας ομάδας,
που ναι μεν είχε τούς περισσότερους τίτλους
(και οριακά τον περισσότερο κόσμο),
αλλά δεν μπορούσε να δεχθεί ότι απετελούσε απλώς «Επίνειο».
Ο Λαός είχε ηττηθεί από τον ίδιο τον εαυτό του,
όμως η εποχή ήταν ακόμη ρομαντική·
άλλωστε, υπήρχε ακόμη χρόνος για ρεφάρισμα.
Μέχρι το 1987 και τα «Πέτρινα Χρόνια» που ακολούθησαν,
ο Ολυμπιακός διέπρεπε εντός συνόρων·
όμως, το ευρωπαϊκό μαράζι παρέμενε,
και είχε προλάβει να γίνει ακόμη εντονότερο,
όταν το ’85 ο Παναθηναϊκός έφτασε στα ημιτελικά τού Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Η αντίστροφη μέτρηση έμπαινε στην τελική της ευθεία.
Ακολούθησαν οι «μαύρες σελίδες» για την ιστορία τού Ολυμπιακού,
που είχαν τα επώνυμα «Κοσκωτάς» και «Σαλιαρέλης».
Το ιησουϊτικό δόγμα «Ο Σκοπός αγιάζει τα Μέσα.»
έδινε τα εκκωφαντικά διαπιστευτήριά του
και εγκαθίστατο πλέον οριστικά στη νοοτροπία ενός λαϊκού συλλόγου.
Η Αλλοτρίωση ήταν εδώ.
Το 1996 ο Παναθηναϊκός κάνει άλλη μία μυθική πορεία,
φτάνοντας ξανά στα ημιτελικά τού Κυπέλλου Πρωταθλητριών
(το οποίο, πλέον, ονομάζεται «Τσάμπιονς Λιγκ»).
Το 0-1 με το οποίο ο Κριστόφ Βαζέχα «παγώνει το Άμστερνταμ»,
φαίνεται ότι παγώνει και μία περιοχή κοντά στην Αθήνα.
Αυτή η περιοχή είναι η έδρα τού Ολυμπιακού, ο Πειραιάς,
ο οποίος φλέγεται από πανηγυρισμούς και ενθουσιασμό
όταν στον επαναληπτικό ο Λιτμάνεν «παγώνει την Αθήνα».
Οι εποχές έχουν πάψει να είναι ρομαντικές,
ο Φθόνος είναι διάχυτος και καιροφυλακτεί.
Ο Παναθηναϊκός, το Αντικείμενο τού Φθόνου, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ.
Το 1997, το Ελληνικό Ποδόσφαιρο αλλάζει σύσταση για πάντα.
Στο σώμα του έχουν διεισδύσει εκφυλιστικά σωματίδια,
τα οποία μετέρχονται κάθε μέθοδο
προκειμένου να παγιώσουν την αντίληψη ότι ο Ολυμπιακός είναι ανίκητος,
είναι άτρωτος.
Τα πρωταθλήματα αρχίζουν να έρχονται το ένα μετά το άλλο,
οι «διαιτησίες-χειρουργεία» δίνουν ρεσιτάλ και είναι στην ημερήσια διάταξη,
οι κασέτες που μιλούν για τον Ολυμπιακό (και το Αιγάλεω)
δεν συγκινούν τούς αρμόδιους φορείς·
η «Παράγκα» έχει φροντίσει ώστε τα μέλη της να είναι οι… αρμόδιοι φορείς.
Και όμως, η ανοιχτή πληγή παραμένει για τον Ολυμπιακό·
η Α.Ε.Κ., ο Π.Α.Ο.Κ., ακόμα και η Λάρισα τηρουμένων των αναλογιών,
κάνουν καλύτερες πορείες στην Ευρώπη.
Μέχρι και ο «αέρας» δίνει τροφή στον Ολυμπιακό Φθόνο,
αδικώντας μία ομάδα
που πράγματι άξιζε να είχε πάρει την πρόκριση το 1999,
στον προημιτελικό με τη Γιουβέντους.
Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να σφαγιάζεται εγχωρίως
και να διαπρέπει εξωχωρίως.
Το 2002, στο περιβόητο ματς με τον αδίστακτο σφαγέα Ευθυμιάδη
(απόγονο τού Παπουτσέλη και πρόδρομο τού Καλόπουλου),
το υφέρπον σύμπλεγμα εμφανίζεται με εκκωφαντικό τρόπο·
η «σημαία» τού Ολυμπιακού, Τάσος Μητρόπουλος,
κάνει δηλώσεις στα τηλεοπτικά συνεργεία
και -δείχνοντας προς τούς εξοργισμένους φιλάθλους τού Παναθηναϊκού-
λέει και ξαναλέει ειρωνικά τη φράση «Αυτή είναι η… ευρωπαϊκή ομάδα.».
Στο ίδιο μήκος κύματος και στο ίδιο μήκος ειρωνείας,
και οι δηλώσεις τού προπονητή Λεμονή..:
«Όσοι ήτανε κοντά στον πάγκο τού Ολυμπιακού μπορούν εύκολα να καταλάβουν,
το πόσες ευρωπαϊκές φτυσιές
και πόσα ευρωπαϊκά κύπελλα με καφέδες, κόκα-κόλες,
κι ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε,
προσγειώθηκαν στα κεφάλια μας σε όλη τη διάρκεια τού αγώνα.».
Οποία ειρωνεία·
την αμέσως επόμενη χρονιά,
«οι ευρωπαϊκές φτυσιές
και τα ευρωπαϊκά κύπελλα με καφέδες, κόκα-κόλες
(κι ό,τι άλλο μπορούμε να φανταστούμε)»,
μετατρέπονται σε «Ριζούπολη».
Ο Φθόνος έχει μετατραπεί πλέον σε «Τυφλό Μίσος»·
η Εγκληματικότητα και η Μαφία κυριαρχούν,
ως αποτέλεσμα τής Αστικοποίησης τού Νεοέλληνα Κτηνοβάτη.
Το φαινόμενο δεν είναι ποδοσφαιρικό, αλλά κοινωνικό·
η «Παράγκα» και η «Εγκληματική Οργάνωση»,
αυτές οι δύο αποτρόπαιες μορφές Χρωματισμένης Αχρωματοψίας,
είχαν αναγγελθεί δεκαετίες πριν.
Και κάπως έτσι, με έργα επαναλαμβανόμενα, φτάνουμε στο Σήμερα.
Ο Παναθηναϊκός, ο Σημαντικότερος Σύλλογος τής Ελλάδας,
εξακολουθεί να περιφρονεί τη μοίρα
που επεφύλασσαν και επιφυλάσσουν γι’ αυτόν οι «διατεταγμένες υπηρεσίες».
Η Α.Ε.Κ. υπέφερε πάρα πολύ, ο Π.Α.Ο.Κ. εξ’ ίσου·
η ειδοποιός διαφορά έγκειται στο γεγονός
ότι ο Παναθηναϊκός είχε την τύχη να μην είναι «Ομάδα τής Προσφυγιάς».
Όμως,
ο Παναθηναϊκός, ως «Ομάδα τού Κλεινού Άστεως»,
ξέρει να σέβεται την Προσφυγιά!
Σε ποδοσφαιρικό επίπεδο,
η Ελλάδα είναι εδώ και 22 χρόνια μία χώρα προσφυγιάς,
που την ξεριζώνουν από τον τόπο της
τα ανδρείκελα που δουλεύουν για την «Παράγκα»
και για την «Εγκληματική Οργάνωση».
Ο Παναθηναϊκός εκράτησε ζωντανό το Ελληνικό Ποδόσφαιρο.
Ο Παναθηναϊκός είναι ο Σωτήρας τού Ελληνικού Ποδοσφαίρου!
Απόφθεγμα Ημέρας:
Πρώτος είναι αυτός που αναγνωρίζεται ως «Πρώτος»!
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
* Το δεύτερο και τελευταίο μέρος,
με τίτλο «Παναθηναϊκός: Από Πρέσβης, Πειραματόζωο»!
* Ό,τι άλλο θέλουμε…
* Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…
*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα· ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!
*** Αύριο πάλι…
Ο Αθλητάμπουρας
