Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Παύλος, Θανάσης, ο αφανής Κώστας, ο εκρηκτικός Δημήτρης.
Η οικογένεια Γιαννακόπουλου δεν είναι απλώς «Συνώνυμο τής Παναθηναϊκοφροσύνης»,
αλλά ένα φαινόμενο που ξεφεύγει από το αμιγώς αθλητικό πλαίσιο
και προσλαμβάνει διαστάσεις Κοινωνικού Συμβόλου.
Ο αείμνηστος Παύλος, ο Εθνάρχης τού Παναθηναϊκού,
αιτιολογούσε τα τεράστια έξοδα που έκανε για την ομάδα,
χρησιμοποιώντας το ισχυρότερο επιχείρημα·
το μονολεκτικό επιχείρημά του ήταν πάντοτε η «Αγάπη».
Και ποια είναι η Συνεπαγωγή τής Αγάπης;
Η Ανιδιοτέλεια.
Ακόμη κι αν σε επίπεδο απολύτως κυνικής ανάλυσης δεχθούμε,
ότι το «εγώ» -το οποίο διαθέτουμε όλα τα έμβια όντα-
καθιστά ουτοπική την Ανιδιοτέλεια,
έστω κι έτσι, όμως, υπάρχει ως παρήγορο στοιχείο η Ευγενής Ιδιοτέλεια.
Ε, λοιπόν, οι Γιαννακόπουλοι ήταν και είναι υποδείγματα ανιδιοτέλειας,
ήταν και είναι υποδείγματα ευγενούς ιδιοτέλειας!
*** Οι πρωτοβουλίες τού Δημήτρη Γιαννακόπουλου
προκειμένου να βγει από το αδιέξοδο ο σπουδαιότερος ελληνικός σύλλογος,
βρίσκονται στην κορύφωσή τους·
από τη μία,
το χρονίζον θέμα τού γηπέδου που φαίνεται να οδεύει σε λύση,
από την άλλη,
το «PAO ALIVE» που αποτελεί την προσπάθεια
να αποτινάξει ο Παναθηναϊκός τα χρέη
που τον κρατούν καθηλωμένο και σε ομηρία.
Το μίνιμουμ ποσό
που έχει ορίσει ο διοικητικός ηγέτης τού μπασκετικού τμήματος
και τού Ερασιτέχνη Π.Α.Ο.
-προκειμένου να επανακτήσει το ποδοσφαιρικό τμήμα την αυτοτέλειά του-
είναι τα 20.000.000 ευρά.
Το σάλπισμα, το προσκλητήριο, έγινε και επισήμως προ δύο εβδομάδων,
και, το ποσό που έχει συγκεντρωθεί έως σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές,
είναι 535.000
(οποία σύμπτωσις·
το νούμερο προσιδιάζει στο αλήστου μνήμης
«πεντακόσιες εκατόν τριάντα πέντε χιλιάδες» τού Αλαφούζου).
*** Σε περιπτώσεις όπως το «PAO ALIVE»,
είθισται οι πρώτες μέρες να δίνουν το στίγμα για το «τι μέλλει γενέσθαι»·
πάντα οι πρώτες στιγμές είναι που κινητοποιούν το Συναίσθημα
και το καθιστούν -προσωρινώς- κυρίαρχο έναντι τού Συμφέροντος και τής Ανάγκης.
Διόλου τυχαίο, λοιπόν,
ότι Παναθηναϊκοί που είναι χαμηλόμισθοι,
που είναι άνεργοι ή ακόμη-ακόμη βρίσκονται στις παρυφές τής Πενίας,
έχουν προσφέρει τον γενναίο και συγκινητικό οβολό τους για την ομάδα τους.
Το ισχυρότερο επιχείρημα, το ατράνταχτο μονολεκτικό επιχείρημα,
είναι και πάλι εδώ..: ΑΓΑΠΗ!
Όμως,
αλγεινή εντύπωση προκαλεί η εκκωφαντική απουσία των εύπορων Παναθηναϊκών.
Τι περιμένουν άραγε;
Οι 535.000 είναι -αν τις αντιμετωπίσουμε με βάση το Συναίσθημα- τεράστιο ποσό,
αλλά είναι «ψίχουλα»
αν χρησιμοποιήσουμε αποκλειστικώς ρεαλιστικά και τεχνοκρατικά κριτήρια.
*** Συνελόντι ειπείν,
η κατάσταση που επικρατεί στον Παναθηναϊκό
είναι πλούσια σε περιεκτικότητα συμπερασμάτων.
Κατ’ αρχάς και κατ’ αρχήν,
ο Φτωχός (θα) είναι πάντα πιο γενναιόδωρος και αυταπαρνητικός από τον Πλούσιο.
Είναι η Φύση τής Φτώχιας, είναι η Φύση τού Πλούτου·
αυτές οι δύο «φύσεις» κάνουν τον άνθρωπο να λειτουργεί
υπό το καθεστώς των στερεότυπων ψυχολογιών
που ορίζονται από το Χρήμα ή από την έλλειψή του·
εξ’ ου,
και έχουμε τεράστια διαφοροποίηση τής συμπεριφοράς
όταν ο Φτωχός γίνεται Πλούσιος
(αντίστοιχα, και όταν ο Πλούσιος γίνεται Φτωχός).
Επίσης, είναι εξαιρετικά δύσκολο να δώσει ένας ευκατάστατος τα χρήματά του,
όταν γνωρίζει πως τη «λεζάντα» θα την προσποριστεί κάποιος άλλος.
Σε απλά Ελληνικά,
υπάρχουν δισεκατομμυριούχοι Παναθηναϊκοί που κάνουν τη σκέψη
«Σιγά μη βάλω εγώ τα ωραία μου λεφτά για να κάνω μάγκα τον Γιαννακόπουλο.».
Είναι οι ίδιοι, βεβαίως, που όταν θα έχει ξεπεραστεί η δύσκολη περίοδος,
θα σπεύσουν να εμφανιστούν
και έμπλεοι προθυμίας θα προσφερθούν να συνδυάσουν
την Παναθηναϊκοφροσύνη με την Επιχειρηματικότητα.
Βεβαίως, για να μην είμαστε αφοριστικοί,
υπάρχουν και εύποροι φίλοι τού συλλόγου,
που αποφεύγουν να εμπλακούν
διότι δεν θέλουν να αναμειχθούν σε μία πολυετώς άρρωστη κατάσταση·
το θολό τοπίο που επικρατεί στον Παναθηναϊκό
και η συνεπακόλουθη έλλειψη εμπιστοσύνης,
είναι προβλήματα που κρατούν πολλούς σοβαρούς ανθρώπους μακριά.
Όμως, ετούτες οι τροχοπέδες δεν γίνεται να αποτελούν εσαεί δικαιολογία,
καθώς, όταν ο βάλτος καταπίνει αυτό που αγαπάς,
πρέπει να λασπωθείς για να το σώσεις.
Και, ως τη στιγμή που μιλάμε, μόνο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος λασπώνεται.
*** Επιμύθιο:
Κατά τη δεκαετία τού ’70,
ο Οδυσσέας Καλογεράκης (εξέχον μέλος τής «Θύρας 13», που δεν ζει πια),
εδημιούργησε την οπαδική διασκευή ενός ριζίτικου τραγουδιού
το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο Εθνικός Μας Ύμνος
στη θέση τού Εθνικού Μας Ύμνου.
Το «Πότε θα κάμει Ξαστεριά» έγινε «Τον Π.Α.Ο. Μου, Τον Αγαπώ…»
και μετετράπη στο σημαντικότερο σύνθημα των Ελληνικών Γηπέδων.
Εδώ ακριβώς, λοιπόν, είναι που αρμόζει μία διασκευή επί τής διασκευής,
προς τιμήν τού ανθρώπου που έφυγε από τη ζωή στις 10 Ιουνίου τού 2018,
όντας γενάρχης τής οικογενείας του
και έχοντας κατορθώσει πανάξια να γίνει ο «Εθνάρχης τού Παναθηναϊκού»:
«Τον Παύλο Μου, Τον Αγαπώ…»!
Για φανταστείτε να τραγουδούν 20.000 Παναθηναϊκοί στο κλειστό τού «Ο.Α.Κ.Α.»
«Τον Παύλο Μου, Τον Αγαπώ…»
και να ακούει το σύνθημα ο γυιος του, ο Δημήτρης·
με την ανυπέρβλητη συγκίνηση που θα νοιώσει,
τον έχω ικανό να βάλει μόνος του τα 20.000.000 στην «Π.Α.Ε.».
Άλλωστε, τι αξία έχουν τα Φράγκα μπροστά στην Αγάπη..!!!!!!!!!!!!!
Ο Αθλητάμπουρας
