Καθημερινή αθλητική στήλη,

αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

 

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,

όλων των κομμάτων

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

και όλων των θρησκειών,

σάς χαιρετώ…

 

*** Το μέγα ερώτημα αιωρούταν χθες το βράδυ πάνω από το άδειο γήπεδο τής Γουλβς

και συνεπύκνωνε το διαχρονικό μαράζι τού Ολυμπιακού για ευρωπαϊκή διάκριση..:

«Αν όχι τώρα, πότε;».

 

Το ερώτημα είχε και τη διλημματική εκδοχή του..: «Ή τώρα, ή ποτέ.».

Η απάντηση δόθηκε,

τη στιγμή που ο Πολωνός διαιτητής τής αναμέτρησης εσφύριζε τη λήξη τού αγώνα..:

ΠΟΤΕ΄.

 

*** Ο Ολυμπιακός έχασε τη μεγαλύτερη ευκαιρία τής 95ετούς ιστορίας του.

Μία ανεπανάληπτη ευκαιρία,

η οποία δεν είχε απλώς την προοπτική μίας σημαντικής πορείας στη διοργάνωση,

αλλά και τη μεγαλειώδη προοπτική τής κατάκτησης Ευρωπαϊκού Κυπέλλου.

 

Ουδέποτε είχαν υπάρξει τόσες μαζεμένες ευνοϊκές συγκυρίες για ελληνική ομάδα·

το εξαιρετικό σύνολο που διαθέτει φέτος ο Ολυμπιακός,

ερχόταν να βρει έναν απρόσμενο σύμμαχο στον Κορωνοϊό

και στις επιπτώσεις που έχει προκαλέσει η Παγκόσμια Πανδημία (και) στο Ποδόσφαιρο.

 

Μία ενδεχόμενη πρόκριση στα προημιτελικά,

θα ήταν η εισαγωγή στην ουσία τής φράσης «Τρώγοντας έρχεται η όρεξη…».

Θα έπονταν τρεις μονοί αγώνες σε ουδέτερη έδρα,

ώστε -με αφετηρία τη φάση των «8» τής διοργάνωσης-

ο Ολυμπιακός να επέστρεφε θριαμβευτής με το Ευρωπαϊκό Κύπελλο στις αποσκευές του.

ΠΑΝΖΟΥΡΛΙΣΜΟΣ·

ένας πανζουρλισμός που αναμφιβόλως ήταν εφικτός,

αλλά εν’ τέλει ούτε καν πλησιάσθηκε.

Ένας ιστορικός «χαμένος πανζουρλισμός».

 

*** Αντί για θρίαμβο, λοιπόν (ή έστω, για μία σημαντική πορεία),

ο Ολυμπιακός αποκλείσθηκε άδοξα.

Μιλάμε για παταγώδη αποτυχία,

καθώς η τωρινή ομάδα του διαθέτει όλα τα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά

που θέλουμε να βλέπουμε και να απολαμβάνουμε.

 

Συμπαγής άμυνα, καλλιτεχνικό κέντρο, φονική επίθεση,

δεμένο σύνολο, κοινή επιθετική κουλτούρα που υπηρετείται από όλες τις γραμμές·

ως γνωστόν, αν θέλεις να (θεωρ)είσαι «μεγάλη ομάδα»,

η Επίθεση πρέπει να ξεκινάει από τον Τερματοφύλακα

(και να ολοκληρώνεται στα δίχτυα τού αντίπαλου τερματοφύλακα).

 

Αυτός ο Ολυμπιακός δεν είχε να φοβηθεί οτιδήποτε·

ναι, με τη Σεβίλλη, με την Ίντερ, με τη Μάντσεστερ, θα ήταν μεν αουτσάϊντερ,

αλλά οι αγωνιστικές αποστάσεις δεν είναι μεγάλες

και θα μπορούσαν να καλυφθούν από το πάθος και τη δίψα για διάκριση.

Λίγη τύχη χρειαζόταν,

και τα υπόλοιπα θα επιτυγχάνονταν από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο

και την κλιμακούμενα κορυφωνόμενη ψυχολογία

(φανταστείτε την έξαψη, φανταστείτε την έκρηξη αδρεναλίνης,

που θα προκαλούνταν στον «ερυθρόλευκο» οργανισμό

από τυχόν πρόκριση επί τής Σεβίλης

και από τη συνεπαγωγική παρουσία στα ημιτελικά τού «Europa League»).

 

*** Αντ’ αυτών, ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ.

Γιατί όμως; Τι φταίει;

 

Η απάντηση είναι ωμή, σκληρή και τεκμηριώνεται απόλυτα από την Ιστορία·

αυτό που φταίει στον Ολυμπιακό -και εν’ τέλει τον καταβαραθρώνει-

είναι η Τοξικότητα που εκπέμπει ο σύλλογος από το φθινόπωρο τού ’96 και εντεύθεν

(βεβαίως,

δεν πρέπει να παραβλέπουμε και τις άρρωστες εποχές τού Κοσκωτά και τού Σαλιαρέλη,

καθώς τότε υπήρξαν οι εκκωφαντικές προαναγγελίες

τής επερχόμενης αλλοίωσης που θα υφίστατο στο «DN.A.» του ο Ο.Σ.Φ.Π.).

 

Μία ομάδα που έχει υϊοθετήσει ως επίσημο δόγμα της,

τη δυστοπική νοοτροπία «Νίκη με κάθε τρόπο»

(αξέχαστη η ατάκα τού πατρός Σπάθα

«Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε, και όλοι οι υπόλοιποι να πά’ να γαμηθούνε.»). 

 

Μία ομάδα που πανηγυρίζει έξαλλα

για τη νίκη της στο πιο στημένο ντέρμπι όλων των εποχών

(ντέρμπι που έμεινε στην ιστορία με τη φράση «Κάλυπτα κι εγώ τον Κατσουράνη»),

μία ομάδα που αποθεώνει τα αναρίθμητα διαιτητικά εγκλήματα υπέρ της

(με αθωωτικές ατάκες όπως

«Και οι διαιτητές, άνθρωποι είναι, και κάνουν λάθη.»

και «Κάν’τε ομάδα να κερδίζετε και τούς διαιτητάς.»),

μία ομάδα που -ενώ απολαμβάνει τα αμέτρητα διαιτητικά εγκλήματα υπέρ της-

αντιμετωπίζει ως «εγκλήματα» τα λιγοστά πταίσματα που έχουν γίνει εις βάρος της.

 

Συνελόντι ειπείν,

μία ομάδα που μετέρχεται και υποδαυλίζει παντοιοτρόπως τη Βία

(ενδεικτικώς:

ξυλοδαρμός παικτών Πλατανιά,

επίσκεψη τού ιδιοκτήτη της στα αποδυτήρια των διαιτητών, 

στο ημίχρονο τού αλήστου μνήμης τελικού Κυπέλλου με τον Αστέρα Τρίπολης,

ξυλοδαρμός ανυποψίαστων Γερμανών φιλάθλων τής Μπάγερν 

σε αγώνα -άκουσον, άκουσον- τής «Under 19»,

στοχοποιήσεις διαιτητών, δημοσιογράφων, 

και άλλα θλιβερά γεγονότα ων ουκ έστιν αριθμός).

 

Η Τοξικότητα έχει περάσει στο «DN.A.» τού Ολυμπιακού.

Αυτή είναι η αιτία που ο πάλαι ποτέ σημαντικός σύλλογος

έχει απολέσει τη «Χαρά τού Παιχνιδιού»,

έχει απολέσει την αποδοχή των αντιπάλων του,

έχει απολέσει την ίδια του την ψυχική ηρεμία και ευστάθεια.

Όσο τού πηγαίνουν όλα καλά, έχει καλώς.

Όταν κάτι δεν τού πάει κατά το δοκούν,

ξεκινάνε σε χρόνο dt τα τοξικά παρατράγουδα.

 

Θα ήταν ελαστική περιγραφή τής κατάστασης,

αν έλεγα ότι «Ο Ολυμπιακός πυροβολεί τα πόδια του.»·

το πράγμα είναι αφθάστως χειρότερο

και πιθανότατα -εφ’ όσον μιλάμε για αλλοίωση τού «DN.A»- μη αναστρέψιμο.

Ο Ολυμπιακός παίζει… «τοξική ρουλέτα»,

βάζοντας διαρκώς ένα γεμάτο πιστόλι στον κρόταφό του

και χαϊδεύει επιδεικτικά τη σκανδάλη

θεωρώντας ότι αυτό δεν θα τολμήσει να εκπυρσοκροτήσει.

Ασύμφορο ρίσκο όταν το κέρδος είναι μερικοί προαποφασισμένοι τίτλοι.

 

*** Πρακτικά μιλώντας,

εχθές το βράδυ οι «ερυθρόλευκοι» την πάτησαν τη Γουλβς

(αυτό αποτελεί και ένα μήνυμα προς όλους τούς ποδοσφαιρικούς σαλτιμπάγκους

που -λιγούρηδες γαρ και μικροαστοί οι ίδιοι-

πιπιλάνε διαρκώς την ηλίθια «καραμελίτσα» περί των budgets·

ναι, το Budget έχει σημασία,

αλλά συχνά αποτελεί και ένα πλήρως παραπλανητικό κριτήριο,

καθώς εκφράζει παραμέτρους

που άπτονται τής Βιτρίνας, τού Μάρκετινγκ, τής Αναγνωρισιμότητας,

και βάζει σε δεύτερη μοίρα το «Άγνωστο Ταλέντο»·

όπερ μεθερμηνευόμενον,

το γεγονός ότι κάποιοι ταλαντούχοι δεν είναι ευρέως γνωστοί,

δεν σημαίνει ότι δεν είναι ταλαντούχοι). 

… 

 

Μετά από αυτήν την εκτενή αλλά και απαραίτητη παρένθεση, επανέρχομαι…

 

Ο Ολυμπιακός την επάτησε τη Γουλβς· σχεδόν την εξευτέλισε.

Όμως,

αυτή η αδιαμφισβήτητη ποδοσφαιρική επικράτηση επί τής αγγλικής ομάδας,

κατέδειξε μία ακόμη παθογένεια που επί χρόνια ταλανίζει το Ελληνικό Ποδόσφαιρο.

Όπως αποδεικνύεται, λοιπόν,

οι -θεωρούμενες και αποκαλούμενες ως «μεγάλες»- ομάδες τής χώρας μας,

δεν θα μπορούσαν να απέχουν από την καθεστωτική κουλτούρα

που χαρακτηρίζει την τεταρτοκοσμική νεοελληνική μπανανία

και συμπυκνώνεται στους όρους «Βλαχοδήμαρχος» και «Αρχοντοχωριάτης».

Ποιος είναι ο Ολυμπιακός, ποιος είναι ο Π.Α.Ο.Κ., ποια είναι η Α.Ε.Κ.,

ώστε να δικαιούνται να σνομπάρουν το «Europa League»

(τον Παναθηναϊκό δεν τον βάζω καν στο «κάδρο»,

σεβόμενος την τωρινή θλιβερή κατάστασή του

και κυρίως την πρότερη ένδοξη Ευρωπαϊκή Ιστορία του).

 

Ποιος είναι ο Ολυμπιακός, ποιος είναι ο Π.Α.Ο.Κ., ποια είναι η Α.Ε.Κ.,

που σνομπάρουν το «Europa League»

και ψωνίζονται διαρκώς με το «Champions League».

Ναι, σύμφωνοι,

τα χρήματα στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση είναι πάρα πολλά,

αλλά δεν πρέπει να αποτελούν την Πανάκεια.

Πανάκεια είναι το Ποδόσφαιρο, η Οργάνωση, ο Προγραμματισμός, το Σχέδιο, το Όραμα.

Πανάκεια δεν πρέπει να αποτελεί

η τυπική, διεκπεραιωτική και συχνά εξευτελιστική παρουσία 

των ελληνικών ομάδων στους ομίλους.

Πανάκεια δεν είναι «η Τσέπη τού Προέδρου».

Ή μήπως είναι;

 

*** Ο Ολυμπιακός επάτησε τη Γουλβς, την εδίδαξε ποδόσφαιρο, την εξευτέλισε.

Όμως αποκλείσθηκε. Αποκλείσθηκε, διότι το «DN.A.» φυγείν αδύνατον.

Όχι, στην ουσία δεν έπαιξε ρόλο το -πράγματι, τεράστιο- λάθος τού Αλέν.

Όχι, δεν έπαιξαν ρόλο οι αναμφιβόλως σημαντικές απουσίες τού Σα και τού Σεμέδο.

Ο Ολυμπιακός αποκλείσθηκε,

διότι είναι η πλέον εκκωφαντική και χαρακτηριστική ενσάρκωση των όρων

«Βλαχοδήμαρχος» και «Αρχοντοχωριάτης».

 

Τι ήταν να δώσει πέναλτι ο Πολωνός διαιτητής

στο πεντακάθαρο σπρώξιμο τού Αλέν στον Ποντένσε

(οποία ειρωνεία κι αυτή·

το πέναλτι που έκρινε την πρόκριση, το πήρε ο Ποντένσε, 

που όταν αγωνιζόταν στον Ο.Σ.Φ.Π.

τού είχα αποδώσει το προσωνύμιο «“Νινιάδης” πολυτελείας»,

επειδή είχε την τάση να κάνει «θέατρο» και να αδικεί το ταλέντο του).

 

Τι ήταν να δώσει το πεντακάθαρο πέναλτι ο Πολωνός διαιτητής..;

Τι ήταν να ακυρωθεί

-μέσω τής αδιαμφισβήτητης τρισδιάστατης τεχνολογίας-

το γκολ τού Καμαρά..;

Οι ποδοσφαιριστές τού Ολυμπιακού (όπως και σύσσωμος ο πάγκος),

επιβλήθηκαν μεν -με το υπέροχο ποδόσφαιρο που ξέρουν να παράγουν- των αντιπάλων τους,

αλλά στο μυαλό τους είχε ήδη μπει το μικρόβιο

με το οποίο τούς έχει γαλουχήσει η διοίκηση τής ομάδας.

Αυτό που έλεγα παραπάνω·

όταν τα πράγματα έδειχναν ότι δεν πηγαίνουν καλά, αμέσως υπήρξε πρόβλημα. 

Έτσι, έκανε την εμφάνισή του το «Μικρόβιο τής Διαμαρτυρίας». 

 

Για να διασκευάσω το πασίγνωστο δόγμα δημοσιογραφικού κυνισμού

που λέει «Μην αφήσεις την Αλήθεια να σού χαλάσει μία ωραία ιστορία…»,

θα πω «Μην αφήσεις την Αλήθεια να σού χαλάσει μία ωραία διαμαρτυρία…»

(όπου «Αλήθεια», εν’ προκειμένω,

το χέρι τού Γκιγιέρμε με την Κράσνονταρ

και η σφαγή τής Μπασακσεχίρ μέσα στην έδρα της από τον Ισραηλινό εντεταλμένο).

 

*** Τον Ολυμπιακό τον VARεσε η διαιτησία στο κεφάλι.

Ένα -δικαίως καταλογισθέν- ανόητο πέναλτι στο ξεκίνημα τού ματς,

ένα -έστω και για μερικά εκατοστά, δικαίως ακυρωθέν- γκολ ως «οφ-σάϊντ»,

η μπάλα που στις δημιουργούμενες ευκαιρίες αρνούταν να μπει στα δίχτυα τής Γουλβς

(ήταν, βέβαια, και ο τερματοφύλακάς της σε πολύ καλή βραδιά).

Οι σωστές διαιτητικές αποφάσεις και η ατυχία,

εθόλωσαν το μυαλό

των -αλλιώς μαθημένων και γαλουχημένων από τη διοίκησή τους-

ποδοσφαιριστών τού Ολυμπιακού,

που άνευ λόγου και αιτίας αισθάνθηκαν αδικημένοι.

ΑΦΟΡΗΤΟΣ ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟΣ. 

 

Οι «ερυθρόλευκοι» παίκτες δεν έγιναν επιθετικοί μόνο προς την άμυνα τής Γουλβς,

αλλά και προς τον Πολωνό διαιτητή.

Εξεκίνησαν, λοιπόν,

το «bullying» που τούς έχει αποφέρει επανειλημμένα καρπούς,

όταν αγωνίζονται στο πρωτάθλημα τής τεταρτοκοσμικής νεοελληνικής μπανανίας.

Νομίζοντας ότι είχαν απέναντί τους τον Κουμπαράκη ή τον Κομίνη,

επιδίδονταν σε συνεχείς διαμαρτυρίες και σε ψυχαναγκασμούς.

 

Ναι, έγινε πέναλτι στον Ελ Αραμπί·

ένα πέναλτι που ΙΣΩΣ είχε αλλάξει την τελική κατάληξη.

Όμως,

όταν ένας διαιτητής βλέπει συνεχώς

ότι επιχειρείς να τον ξεγελάσεις με θεατρινίστικες βουτιές,

όταν ένας διαιτητής υφίσταται συνεχώς τις διαμαρτυρίες σου,

(πόσω μάλλον, όταν οι -έως εκείνην τη στιγμή- αποφάσεις του, είναι απολύτως σωστές),

ε, υπάρχει σοβαρότατο ενδεχόμενο να σε αγνοήσει ή και να σε σαμποτάρει κιόλας,

όταν κάποια στιγμή θα έχεις δίκιο

(άλλωστε, η φάση με το χλιαρό σπρώξιμο στον Ελ Αραμπί,

δεν είναι αυτό που θα λέγαμε «καραμπινάτο πέναλτι»).

 

Ο Ολυμπιακός επάτησε μεν τη Γουλβς,

αλλά αποκλείσθηκε επειδή έχασε τη συγκέντρωσή του.

Ο Ολυμπιακός απώλεσε την προσήλωσή του στον στόχο του

και αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που αποκλείσθηκε.

 

*** Φυσικά, πρέπει σε τούτο το σημείο να αναφέρω και να τονίσω

ότι ο Αποκλεισμός είχε και την προαναγγελία του.

Η καταστροφική -για τον σύλλογο και για την ιστορία του- διοίκηση τού Ολυμπιακού,

εφρόντισε με την απύθμενη τοξικότητά της να διαταράξει στο έπακρο την ηρεμία,

αλλά και τον αγωνιστικό ρυθμό τής ομάδας,

με όλες αυτές τις θλιβερές γελοιότητες που διέπραξε

στο περιβόητο θέμα με το γήπεδο και με την ημερομηνία διεξαγωγής

τού τελικού τού Κυπέλλου Ελλάδος.

Τα άτομα που αποτελούν τη διοίκηση τής «Π.Α.Ε. Ολυμπιακός»,

θεωρούν ότι ο συγκεκριμένος σύλλογος είναι ένα πρώτης τάξεως ορμητήριο

προκειμένου να εκφράζουν -εις το όνομά του- τα προσωπικά τους απωθημένα

και να τού καταστρέφουν το -επί Γουλανδρή ένδοξο- παρελθόν, το παρόν, το μέλλον.

 

Υπό το συγκεκριμένο αποτρόπαιο πλαίσιο,

οι οπαδοί τού Ολυμπιακού

-και ιδίως οι αμόρφωτοι, απαίδευτοι και ακαλλιέργητοι πιτσιρικάδες,

που μεγάλωσαν έχοντας ως πρότυπα κάτι τιποτένιους 

οι οποίοι δηλώνουν ανερυθριάστως ότι κλέβουν και το παιδί τους-

σύρονται και φέρονται σε συνωμοσιολογικά αφηγήματα,

όπως αυτό που εξυφάνθηκε από εχθές το βράδυ

και βρίσκει την κορύφωσή του σήμερα.

 

Απατεώνες δημοσιογραφίσκοι, δημοσιογραφικά ενεργούμενα τού Παρακράτους,

στοχοποιούν με τον χειρότερο τρόπο τον Πολωνό διαιτητή Μαρτσίνιακ,

μαρτυρώντας -άθελά τους- τις απειλές, τη βία και την τρομοκρατία

που υφίστανται ποικιλοτρόπως οι διαιτητές

στο πρωτάθλημα τής τεταρτοκοσμικής νεοελληνικής μπανανίας. 

 

Αργυρώνητοι ρουφιάνοι και άξεστοι νταβάδες ενός φαλιρισμένου λειτουργήματος,

ξευτιλισμένα αποβράσματα που συστήνονται ως «δημοσιογράφοι»

και διασπείρουν εμμίσθως επί δεκαετίες τη Σαπίλα,

καθώς και αμέτρητοι ξεπουλημένοι παραγοντίσκοι διαφόρων ειδικοτήτων,

όλοι αυτοί ξιφουλκούν χυδαία και εν’ χορώ κατά τού Πολωνού διαιτητή. 

 

Όλα αυτά τα εμετικά όντα

που τώρα διαμαρτύρονται εν’ εξάλλω για τη δήθεν κατάφωρη αδικία,

είναι τα ίδια όντα

που στην πιο θλιβερή και παρακμιακή ημέρα τού Ελληνικού Ποδοσφαίρου

(βλέπε «Ριζούπολη»),

αλλά και στο πιο στημένο ντέρμπι όλων των εποχών

(βλέπε Καλόπουλο και Τρύφωνα),

έκαναν λόγο για την «Καρδιά τού Πρωταθλητή»

και επιδίδονταν σε ύμνους και διθυράμβους.

 

*** Κατόπιν όλων τούτων,

θα κλείσω με μία αξιολόγηση που θεωρώ ως αυτονόητη…

 

Ακούω από χθες να ειπώνεται μετ’ επιτάσεως από τούς κύκλους τού Ολυμπιακού,

ότι αυτή η ομάδα είναι πλέον έτοιμη για να φτάσει την επόμενη χρονιά πολύ ψηλότερα.

Όσοι ισχυρίζονται κάτι τέτοιο,

είναι, ή άσχετοι, ή προπαγανδιστές που βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία.

 

Ο Ολυμπιακός έχασε στο ματς με τη Γουλβς τη μεγαλύτερη ευκαιρία τής ιστορίας του.

Ο Ολυμπιακός ήταν, είναι και θα είναι δέσμιος τής τοξικότητας των διοικούντων του,

οι οποίοι διοικούντες -και οι παρόντες, και οι προηγούμενοι (από εποχής Κοσκωτά)-

δεν υποθήκευσαν απλώς τη σχέση τού συλλόγου με τις ρίζες του

και εν’ γένει με το Ελληνικό Ποδόσφαιρο,

αλλά τοξίνωσαν σε τέτοιον ανήκεστο βαθμό το «DN.A.» του,

ώστε τελικώς το μετέτρεψαν στο «Τσερνόμπιλ τής Ελληνικής Κοινωνίας».

 

Κάποτε, ο Ολυμπιακός κατακτούσε τρόπαια.

Τώρα, ο Ολυμπιακός κατακτά αποτρόπαια.

 

Ο Ολυμπιακός αυτοκτόνησε το φθινόπωρο τού ’96.

Έκτοτε, κυκλοφορεί ως στοιχειό, ψάχνοντας να βρει τη χαμένη ζωή του.

Και ξέρετε ποια είν’ αυτή η «χαμένη ζωή»; Η Χαρά τού Παιχνιδιού.

Αυτήν πήρε μαζί του ο αυτόχειρ Ολυμπιακός εκείνο το φθινόπωρο τού ’96.

 

Ο Αθλητάμπουρας

 

 

(Ο «Αθλητάμπουρας» έχει πλέον τον δικό του λογαριασμό στο Twitter.

Ακολουθήστε τον, με δική σας ευθύνη,

στη διεύθυνση https://twitter.com/Athlitampouras)

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης