Ο υποψήφιος πρόεδρος της ΕΠΟ, Βίκτορας Μητρόπουλος, αναφερόμενος στις συνθήκες κάτω από τις οποίες πρόκειται να διεξαχθούν οι εκλογές για τη θέση του προέδρου της ΕΠΟ το προσεχές Σάββατο, έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Σε μία εκλογική αναμέτρηση, είναι σύνηθες φαινόμενο οι υποψήφιοι και αυτοί που τους υποστηρίζουν να προσπαθούν να προσελκύσουν το εκλογικό σώμα με θεμιτές όμως μεθόδους και διαδικασίες. Αλλά, ως γνωστόν, το θεμιτό και το αθέμιτο έχουν μια διαχωριστική γραμμή, που ανάλογα με την ηθική του καθενός κινείται σε πολύ στενά όρια, ή μπορεί για ορισμένους να έχει το χαρακτηρισμό «no limits». Διερωτώμαι λοιπόν –και πιστεύω και μαζί μου όλος ο κόσμος που θέλει ένα υγιές ποδόσφαιρο– για τα εξής:
1) Πόσο θεμιτό είναι στην προεκλογική διαδικασία για την ΕΠΟ τα στελέχη του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Σωτήρης Κορομάντζος και Γιάννης Χατζής, αντί να ασχοληθούν με τα τουρκικά Φάντομ, που κοντεύουν να φτάσουν στην Ακρόπολη και τις τουρκικές φρεγάτες που ενδεχομένως φτάσουν έξω από το σπίτι του πρωθυπουργού στη Ραφήνα, να αναλώνουν το χρόνο τους, αμειβόμενοι από τα χρήματα του φορολογούμενου πολίτη στο να επικοινωνούν με ποδοσφαιρικές Ενώσεις, για να εξασφαλίσουν την ψήφο υπέρ του συνυποψηφίου μου. Εκτός από την ψήφο και κάποια ταξίδια στο εξωτερικό με την εθνική ομάδα με πολυτελείς συνθήκες διαβίωσης κατά την παραμονή τους, όπως έπραξαν κατά το πρόσφατο παρελθόν, κατά τη διεξαγωγή του Euro 2004 στην Πορτογαλία και 2008 στο Euro Aυστρίας και Ελβετίας. Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν εξασφαλίζουν τις ψήφους που χρειάζεται η κυβέρνηση και το κόμμα στο οποίο έχουν ενταχθεί, αφού με τη δική τους και ανάλογες συμπεριφορές άλλων στελεχών η Νέα Δημοκρατία έφτασε να χάσει πάνω από δέκα μονάδες σ’ ένα χρόνο, παρά το γεγονός ότι η αντιπολίτευση βρισκόταν στα όρια της διάλυσης.
2) Πόσο θεμιτό είναι ο απελθών υπόδικος πρόεδρος, κ. Β. Γκαγκάτσης, αντί να ασχολείται με τη σωρεία ποινικών πράξεων για τις οποίες κατηγορείται, χωρίς να αποκλείεται –σύμφωνα με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα– και η περίπτωση να περάσει την πόρτα του Κορυδαλλού, να καταπιάνεται με το πώς θα προσελκύσει ψηφοφόρους στο διάδοχο της ποδοσφαιρικής του δυναστείας με τις γνωστές μεθόδους, που ναι μεν για ένα μεγάλο διάστημα τον διατήρησαν στην προεδρική καρέκλα, αλλά μπορεί στο μέλλον να του προσφέρουν μόνο τη θέση του προέδρου στην ποδοσφαιρική ομάδα των εγκλεισθέντων στα σωφρονιστικά ιδρύματα.
3) Πόσο θεμιτό είναι επιχειρηματίες του βεληνεκούς Σωκράτη Κόκκαλη και Γιάννη Βαρδινογιάννη να ασχολούνται με τις εκλογές της ΕΠΟ, όχι για να αποκτήσουν ποδοσφαιρικά οφέλη μόνο –άλλωστε ο «Τζίγγερ» από αυτή τη συμμαχία ποτέ δεν κέρδισε, μόνο έχασε, αλλά αυτό θα το καταλάβει όταν ωριμάσει–, αλλά για την άρση του μονοπωλίου του ΟΠΑΠ να τοποθετήσουν τα δικά τους άτομα στα καίρια πόστα, με στόχο το μονοπώλιο του ΟΠΑΠ, τη δεύτερη άδεια στοιχήματος, ή ακόμη και την πώληση της Intralot με ευνοϊκούς όρους;
4) Πόσο θεμιτό είναι ο πρόεδρος της διοργανώτριας Αρχής, Κώστας Πηλαδάκης, αντί να ασχολείται με τις δικαστικές του περιπέτειες, να κάνει αγώνα προσέλκυσης ψηφοφόρων υπέρ του συνεργάτη του υποψηφίου προέδρου, όταν –πλην των προσωπικών του περιπετειών– τα προβλήματα στο ποδόσφαιρο για τη βία, τη διαιτησία και την αθλητική Δικαιοσύνη επί της προεδρίας του έχουν μορφή χιονοστιβάδας;
Θα μπορούσε κανείς να απαριθμήσει δεκάδες ερωτήματα για το θεμιτό και το αθέμιτο, για τα θέματα ηθικής που κάποιοι έχουν ξεχάσει και τη θυμούνται μόνο αν ανοίξουν κάποιο λεξικό.
Από την πλευρά μου εγώ έχω να δηλώσω ότι πέραν των ερωτημάτων που θέτω –και, βεβαίως, απάντηση δεν περιμένω– είμαι υποψήφιος, ζητώ την ψήφο των Ενώσεων και κερδίσω ή χάσω από την εκλογική διαδικασία, είμαι και θα παραμείνω ένα αγκάθι στα πλευρά αυτού του σάπιου συστήματος, στο οποίο αντιτίθεμαι επί οκτώ χρόνια και βεβαίως θα αντιτίθεμαι και μετά τις εκλογές της ΕΠΟ. Και για όσους έχουν αμφιβολίες για την επιτυχή έκβαση των προσπαθειών μου, δεν έχουν παρά να φέρουν στο μυαλό τους τον τρόπο και τις διαδικασίες με τις οποίες υποχρεώθηκε σε άτακτη φυγή ο απελθών πρόεδρος της ΕΠΟ».
