Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ως γνωστόν, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ΚΑΙ Έλληνας, ΚΑΙ Νιγηριανός.
Μάλιστα, η διπλή καταγωγή του τεκμαίρεται και από το ονοματεπώνυμό του,
καθώς το όνομά του κλίνεται, ενώ το επώνυμό του δεν κλίνεται·
και όντως, θα ήταν ιλαρό να λέγαμε «του Αντετοκούνμπου» ή «τω Αντετοκούνμπι».
Όπως φαίνεται, όμως,
δεν έχει μόνο ο «Greek Freak» αυτήν την ιδιαίτερη σχέση με τις πτώσεις της Γραμματικής,
αλλά το ίδιο συμβαίνει
-σύμφωνα με τη Νεοελληνική Αθλητικογραφία-
και με τον εμβληματικό ηγέτη της ομάδας βόλεϊ του Παναθηναϊκού.
Ναι, αν δεν το γνωρίζατε μέχρι τώρα, έφτασε η ώρα να το μάθετε:
Ο Σωτήρης Πανταλέων είναι ΚΑΙ ημεδαπός, ΚΑΙ αλλοδαπός,
καθώς το όνομά του κλίνεται, ενώ το επώνυμό του δεν κλίνεται.
*** Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου.
Ο Ερασιτέχνης Π.Α.Ο. διοργανώνει εκδήλωση
προς τιμήν του εξαίρετου αθλητή και ανθρώπου
που ετίμησε τη φανέλα του συλλόγου για 27 χρόνια (1992-2012 και 2014-2021)·
το Πράσινο Συναίσθημα γνωρίζει την κορύφωσή του
όταν η φανέλα με το «14»
-η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, συνεδέθη παγκοσμίως με τον αείμνηστο Γιόχαν Κρόιφ-
υψώνεται για πάντα στον ουρανό του κλειστού γηπέδου «Παύλος Γιαννακόπουλος»
και ουδείς πρόκειται πια να φορέσει αυτό το νούμερο στο τμήμα πετοσφαίρισης.
Όπως ήταν αναμενόμενο,
αυτή η λαμπρή τελετή καλύφθηκε εκτενώς από τα «Media»
και -αναπόφευκτα- καλύφθηκε επίσης από το μαύρο σύννεφο της Αμορφωσιάς
που έχει απλωθεί και σκεπάζει επί χρόνια το Δημοσιογραφικό Στερέωμα.
Φλομώσαμε.
Φλομώσαμε αυτές τις μέρες
να διαβάζουμε και να ξαναδιαβάζουμε, να ακούμε και να ξανακούμε,
ίδιο κι απαράλλαχτο το επώνυμο «Πανταλέων».
Ονομαστική, Γενική, Αιτιατική, Δοτική, Κλητική,
όλες ίδιες, όλες στο μίξερ, όλες να μετατρέπονται σε γλωσσικό αχταρμά.
Τι κι αν πρόκειται για επώνυμο που αποτελεί την ένωση ελληνικών λέξεων;
Τι κι αν πρόκειται για σύνθετη λέξη
που παράγεται από το χρονικό επίρρημα «πάντα» και το ουσιαστικό «λέων»;
Τι κι αν η Ελληνική Γραμματική ορίζει ότι το ουσιαστικό-όνομα «Λέων» κλίνεται;
Τι κι αν η Ελληνική Γραμματική ορίζει ότι οι πτώσεις είναι
«Ο (Παντα)λέων, του (Παντα)λέοντος, τον (Παντα)λέοντα, τω (Παντα)λέοντι, ω (Παντα)λέων»;
«Σιγά μην μπούμε στην κουραστική διαδικασία να κλίνουμε.
Άσ’ την να λέει, τη Γραμματική·
κότσαρε εκεί πέρα, να ’ούμε, ένα “Πανταλέων”,
και δεν πά’ να κουρεύεται η Γλώσσα, ας ’ούμε.».
…
Αυτή είναι η νοοτροπία· δεκαετίες τώρα, αυτή είναι η νοοτροπία.
Αμορφωσιά, Αγραμματοσύνη, Σαπίλα.
Εν γένει η Δημοσιογραφία ταλανίζεται από διαβρωτικές παθογένειες στη χώρα μας,
αλλά ιδίως στην Αθλητικογραφία η κατάντια φτάνει στο ζενίθ της·
ιδίως στο Ποδόσφαιρο είναι τέτοιος ο χώρος, βλέπετε, όπου οι απαιτήσεις είναι χαμηλές,
καθώς το «target group» αποτελείται -κυρίως- από ούγκανα.
Έτσι,
ουδεμία έκπληξη προκαλεί η εκκωφαντική έλλειψη παιδείας και καλλιέργειας
που -όχι μεν καθολικώς, αλλά σίγουρα πλειοψηφικώς-
παρατηρείται στα άτομα που κάνουν ρεπορτάζ ή αρθρογραφούν περί των αθλητικών θεμάτων.
Διαρκής ανακύκλωση προσώπων και εννοιών,
απειροελάχιστη γνωσιακή προσφορά στην Κοινωνία,
πάρλα άνευ αντικειμένου, άνευ ουσίας, άνευ ενδιαφέροντος,
λέξεις που λέγονται μόνο για να λέγονται,
λέξεις που γράφονται μόνο για να γράφονται,
παντελής απουσία έμπνευσης και καινοτομίας,
υπέρτατος λαϊκισμός και ανύπαρκτη λαϊκότητα.
Διαβάζεις άρθρα και φρίττεις·
ανερμάτιστες διατυπώσεις, πλατειασμοί χωρίς νόημα,
διαρκώς επαναλαμβανόμενες σκέψεις
(ακόμη και στην ίδια παράγραφο
αναγιγνώσκεις δύο και τρεις φορές την ίδια τοποθέτηση),
ανορθογραφία στο έπακρο, ασυνταξία στο έπακρο,
γλωσσικοί κανόνες που καταστρατηγούνται από το κάθε «U.F.O.»,
σημεία στίξης που άλλοτε είναι ανύπαρκτα
και άλλοτε χρησιμοποιούνται με λανθασμένο -έως και αποπροσανατολιστικό- τρόπο.
…
Όχι, ο «άκλιτος “Πανταλέων”» δεν είναι μία άτυχη στιγμή·
πόσω μάλλον, δεν είναι μία ήσσονος σημασίας λεπτομέρεια.
Άλλωστε,
ο οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει κάνει έστω και μία φορά πρωταθλητισμό στη ζωή του,
γνωρίζει ότι η Λεπτομέρεια είναι «Θεμέλιος Λίθος τού Πρωταθλητισμού»
και -γνωρίζει επίσης- ότι
«Όποιος δεν δίνει σημασία στις λεπτομέρειες, είναι… χοντράνθρωπος.».
Συνελόντι ειπείν,
η Ελληνική Γλώσσα
-ήτοι,
ο σημαντικότερος πολιτιστικός και πολιτισμικός θησαυρός στην Ιστορία τής Ανθρωπότητας-
υφίσταται βιασμό επί καθημερινής βάσεως και δεν κουνιέται φύλλο.
Έτσι, αντί ο Αθλητισμός να αποτελεί Κοιτίδα Καλλιέργειας,
καθίσταται ορμητήριο τού καθεμιανού δημοσιογραφίσκου
(δεν μπορείτε να πείτε·
ο «καθεμιανός» είναι σαφώς εντυπωσιακότερος από το «καθείς»).
Επιμύθιο:
Τρομάζω…
Τρομάζω με τη δυστοπική σκέψη
ότι οι νυν αγράμματοι, αμόρφωτοι, απαίδευτοι και ακαλλιέργητοι δημοσιογραφίσκοι,
είναι -νομοτελειακώς- οι μελλοντικοί αρχισυντάκτες και διευθυντές.
Τρομάζω για το γεγονός ότι αυτή η συγκλονιστική καλλονή, η Ελληνική Γλώσσα,
έχει παραδοθεί στον προφορικό και στον γραπτό λόγο των βιαστών της.
Εν κατακλείδι,
η κατάσταση έχει φτάσει πια στο απροχώρητο
και περιγράφεται σε όλη την έκτασή της
αν διασκευάσουμε την αλήστου μνήμης ατάκα του πατρός Σπάθα:
«Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε,
και η Ελληνική Γλώσσα να πά’ να γαμηθεί…».
Ο Αθλητάμπουρας
(Twitter: @Athlitampouras
