Η ιστορία της μικρής Μυρτώς. Η τραγωδία. Δεν χωράει το μυαλό μου ότι συνεχίζει να υπάρχει ακόμα σε τούτον τον κόσμο το κτήνος που όρισε την καταστροφή της παρθένας θυγατέρας. Τη δυστυχία των γονιών της.
Είναι πολύ δύσκολο να με πείσει κάποιος ότι η κοινωνία, δηλαδή κι εγώ, παρά τη θέλησή μου, οφείλω για ακατανόητους σε μένα κανόνες ηθικής και αξίες ζωής, να ανέχομαι, ακόμα και να συμβάλλω ως φορολογούμενος, στην ύπαρξη ενός κτήνους. Του Πακιστανού που προκάλεσε τέτοια ανείπωτη βλάβη σε άνθρωπο, όχι σε συνάνθρωπό του.
Ο Πακιστανός δεν είναι άνθρωπος. Δεν είναι ίδιας κοπής πλάσμα, όπως η Μυρτώ. Είναι κτήνος. Δεν ξέρει από πόνο, δεν βλέπει χρώματα, δεν ακούει μουσική. Μιλάει με κτυπήματα στο στήθος.
Είμαστε ανίσχυροι απέναντι στον κρατισμό της κοινωνίας. Το κράτος, μαμουθοποιημένο πια, πουλάει αγοραία θρησκεία και δικαιοσύνη και απενοχοποιεί το φασιστικό παρεμβατισμό του. Υπέρτατο αγαθό, λέει, η ανθρώπινη ζωή. Όχι, όμως, και η ζωή του κτήνους. Ούτε για τις κοπριές.
Το κράτος της κοινωνίας, όχι η κοινωνία, το κράτος, όχι ο πολτός, όχι ο κόσμος, μάλιστα το πιο ισχυρό κράτος, ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, θα κάνει πόλεμο, θα απειλήσει να σκοτώσει 17 πόλεις μαζί, στο όνομα του Θεού και των πιο υψηλών ιδανικών. Της ελευθερίας, της ειρήνης. Παραμύθι φούρναρης.
Κι αυτό το κράτος, κάνοντας πάλι επίδειξη ηθικοπλαστική τύπου πορνό, έχει αποδεχθεί, σε βάρος της κοινωνίας, να συντηρεί τέρατα γεννημένα για το κακό.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ έγκλημα να ζει ο Πακιστανός που χάλασε τη 16χρονη Μυρτώ, γράφει ο apodytiriakias.gr.
