Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Πάνω που είχαμε ησυχάσει από τα κακόγουστα και σικέ «beef»
που είθισται να δημιουργούν μεταξύ τους οι trappers
-προκειμένου να βρίσκονται διαρκώς στην επικαιρότητα
και να φανατίζουν τούς απόφοιτους των βρεφονηπιακών σταθμών
που ως επί το πλείστον αποτελούν το «target group» τους-
ο Ραζβάν Λουτσέσκου και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς
μετετράπησαν άμα τη λήξει τού κυριακάτικου ντέρμπι
σε ηλικιωμένες εκδοχές τού «Light» και τού «Snik».
Το νέο «beef» τού «Greek Football» είναι γεγονός.
Η φρέσκια κι αχνιστή λεκτική διαμάχη των δύο προπονητών,
έρχεται να υποδαυλίσει έτι περαιτέρω την τοξικότητα τής «Superleague»
και να πριμοδοτήσει ένα αιμοβόρο πεδίο μάχης όπου οι πάντες βάλλουν κατά πάντων.
Ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο;
Βρίσκεται το Δίκαιο αποκλειστικώς στη μία πλευρά και το Άδικο στην άλλη
ή έχουν αμφότεροι τα δίκαια και τα άδικά τους;
Πάμε να αναλύσουμε τούς χαρακτήρες και τις δηλώσεις τους,
ώστε να εξαγάγουμε -κατά το δυνατόν- σφαιρικά συμπεράσματα…
*** Ο Ραζβάν Λουτσέσκου εμφανίζεται εν εξάλλω αμέσως μετά το ματς
και κάνει λόγο για Διαφθορά, για απαράδεκτη και μεροληπτική διαιτησία υπέρ τού Π.Α.Ο.,
για αθροιστικώς και σωρευτικώς εχθρική αντιμετώπιση που αντιμετωπίζει ο Π.Α.Ο.Κ.,
ενώ τονίζει ότι το υπάρχον πλαίσιο είναι «Ντροπή για το Ελληνικό Ποδόσφαιρο»
και διατυμπανίζει πως είναι άμεση η ανάγκη για Αλλαγή.
Περιπτωσιολογικώς,
στέκεται σε σφυρίγματα που διέπονταν από την αντίληψη «δύο μέτρα και δύο σταθμά»,
σε φάουλ που καταλογίζονταν ή δεν καταλογίζονταν ανάλογα με τη φανέλα,
σε κάρτες που χαρίστηκαν στους αντιπάλους, σε ένα πέναλτι που δεν δόθηκε,
αλλά και στην «εκπρόθεσμη» επίτευξη τού γκολ τής ισοφάρισης από τούς γηπεδούχους.
Συνάμα, παραδέχεται ότι στο πρώτο ημίχρονο «Ο Παναθηναϊκός μάς διέλυσε.»,
συμπληρώνοντας όμως ότι στο δεύτερο 45λεπτο η κατάσταση διαφοροποιήθηκε άρδην.
Η τεράστια αστοχία που εξεστόμισε ο Λουτσέσκου
-αστοχία που ναι μεν δικαιολογείται εν μέρει από την ένταση των στιγμών,
μα ελειτούργησε συνάμα ως αποδυνάμωση των υπόλοιπων ισχυρισμών του-
είναι ότι ο διαιτητής έπρεπε να είχε σφυρίξει τη λήξη στο 95΄,
καθώς η μπάλα βρισκόταν στο κέντρο τού γηπέδου
(θυμίζω ότι ο Γερεμέγεφ εσκόραρε στο 95:05).
Καμία σχέση με την πραγματικότητα·
η μπάλα παιζόταν έξω από την περιοχή των φιλοξενούμενων
και απλώς ο Τιάγκο Μαρτίνς άφησε -ορθώς- να εξελιχθεί η τελευταία φάση.
Μία πάσα στα πλάγια, μία σέντρα και μία κεφαλιά-γκολ
ήταν το ρεζουμέ των επιπλέον πέντε δευτερολέπτων,
αλλά ουδείς δικαιούται να μεμφθεί τον Πορτογάλο ρέφερι
για αυτήν την ελάχιστη -και απολύτως σύμφωνη με το πνεύμα τού αθλήματος- «παράταση».
Από ’κεί και πέρα,
ο προπονητής τού Π.Α.Ο.Κ. έχει απόλυτο δίκιο
όσον αφορά στην αντιμετώπιση που υπέστη η ομάδα του στο ντέρμπι με τον Π.Α.Ο.,
αλλά και -εν γένει- από το εκάστοτε ανίκανο ή εντεταλμένο «στραγάλι»,
καθώς διαπιστώνουμε μία αδιάλειπτη επαναληπτικότητα τού φαινομένου.
Εδώ, λοιπόν, έρχεται να δηλώσει την εκκωφαντική παρουσία της,
η βάναυση συνθήκη που εκφράζεται συμπυκνωμένα στη θυμόσοφη ρήση
«Κάλλιο να σού βγει το μάτι, παρά τ’ όνομα.».
Ο Λουτσέσκου είναι «σεσημασμένος».
Ο Λουτσέσκου είναι «συνήθης ύποπτος».
Ο Λουτσέσκου είναι κακότροπος.
Ο Λουτσέσκου είναι παράλογος.
Ο Λουτσέσκου έχει βγάλει «όνομα».
Ο Λουτσέσκου είναι… «Λουτσέσκου».
Κι όμως, επί τής ουσίας ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι «Θύμα τού Νεοέλληνα»,
και μάλιστα, είναι ένα θύμα που αρνείται να αποδεχθεί τη μοίρα του,
με συνέπεια να εξαγριώνεται έτι περαιτέρω ο θύτης του.
Ο Νεοέλληνας, αυτός ο -ντιενεϊκά- ζήτουλας,
αυτό το θλιβερό δουλικό τής Ευρώπης, αυτός ο γλοιώδης ραγιάς,
αυτός ο ξεπεσμένος και ξιπασμένος, αυτός ο φαντασμένος και φαντασιόπληκτος,
μισεί τούς ανθρώπους που τολμούν να τού επισημαίνουν την κατάντια του·
όταν, μάλιστα, ο καταγγέλλων έχει αλλότριες ρίζες,
εκεί βρίσκει πρόσφορο έδαφος ο Ρατσισμός τού Νεοέλληνα,
έχοντας την ωραιοποιητική μεταμφίεση που λέγεται «Φιλότιμο».
Ναι, ο Λουτσέσκου είναι εμπαθής, επιθετικός και καταγγελτικός,
ναι, ενίοτε γίνεται αγενής και παρακάμπτων την Πολιτική Ορθότητα,
ναι, υπάρχουν περιπτώσεις που η οπτική του εμπεριέχει ιδιοτέλεια
(η Ανιδιοτέλεια, άλλωστε, είναι είδος προς εξαφάνιση στον Επαγγελματικό Αθλητισμό),
όμως -σε γενικές γραμμές και τηρουμένων των αναλογιών-
ο Λουτσέσκου έχει αποδείξει ότι διαθέτει αίσθημα δικαιοσύνης,
έστω και αν ορισμένες φορές το εξωτερικεύει με τρόπους
που τροφοδοτούν τη Σάτιρα, τη Διακωμώδηση
και την υποβάθμιση τής Αλήθειας σε «Γραφικότητα».
Ο «Ρουμάνος» (προσδιορισμός με σαφές ρατσιστικό υπόβαθρο).
Ο «πορτοφολάς». Ο «κλεφτοκοτάς».
Ο Νεοέλληνας «στολίζει» τον Λουτσέσκου,
επειδή τολμάει να αναφέρεται ευθέως και απροκαλύπτως στα κακώς κείμενα.
Ο Νεοέλληνας μισεί τον Λουτσέσκου,
διότι -όντας αλλοδαπός- τολμάει να ξεμπροστιάζει τα «νεοελληνικά κακώς κείμενα»,
που -οποία ψυχασθενική αντίφαση-
κι ο ίδιος ο Νεοέλληνας ομολογεί δημοσίως και ιδιωτικώς στην καθημερινότητά του.
«Σκάσε, Ρουμάνε πορτοφολά κλεφτοκοτά. Δεν θα μάς πεις εσύ για την Ελλάδα μας.»,
είναι η μονίμως υφέρπουσα επωδός,
που παραπέμπει ευθέως στο χιουμοριστικό βιντεάκι
«Οι χειρότεροι τύποι που θα πετύχεις σε γηπεδάκια μπάσκετ (Part 2)»,
όπου ο απολαυστικός κωμικός Αλέξανδρος Τσουβέλας υποδύεται τον Ρώσο
και αρνείται να παίξει «αμερικάνικο μονό»,
διότι -όπως λέει με εμφατική βλαχορωσική προφορά- «Εδώ είναι Ελλάδα. Η Ελλάδα μας.»
(αφ’ ότου ολοκληρώσετε την ανάγνωση τού παρόντος πονήματος,
αξίζει να παρακολουθήσετε το ξεκαρδιστικό βίντεο)
*** Σε πλήρη αντιδιαστολή υπάρχει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς,
που -εν αντιθέσει με τον Ραζβάν Λουτσέσκου- είναι το «καλό παιδί».
Λιγόλογος, μετρημένος στις δηλώσεις του, ήπιος στους τόνους του, ευσεβής,
σπανίως διαμαρτυρόμενος, διαθέτων την έξωθεν καλή μαρτυρία,
έχει a priori εξασφαλισμένη την επικοινωνιακή νίκη
όταν συγκρίνεται σε επίπεδο χαρακτήρα με τον ομόλογό του.
Ο Μέσος Άνθρωπος, ο Μέσος Φίλαθλος,
τάσσεται αναφανδόν υπέρ τού Ιβάν και εναντίον τού Ραζβάν.
Ο Λουτσέσκου δεν ανέφερε -ούτε καν υπενόησε- τον Γιοβάνοβιτς στις λαύρες δηλώσεις του·
απ’ την άλλη, όμως, έκανε λόγο για εύνοια των γηπεδούχων,
οπότε δικαίως και δικαιωματικώς
ο προπονητής τού Παναθηναϊκού ανέλαβε να υποστηρίξει την ομάδα του
και να απαντήσει αν όντως
«Ο Παναθηναϊκός ευνοείται συστηματικά από τη διαιτησία κατά την τελευταία 2ετία.».
Όμως…
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς διέπραξε τεράστιο ολίσθημα
και προέβη σε παντελώς αυθαίρετη κρίση που θέτει εν αμφιβόλω την ακεραιότητά του..:
«Είναι πολύ προσβλητική (η δήλωση τού Λουτσέσκου περί εύνοιας τού Παναθηναϊκού).
Έχει μία μανία με τον Παναθηναϊκό ο συνάδελφος.
Και δεν ξέρω…,
ίσως αυτόν τον τελικό Κυπέλλου -που πιθανόν τον είχανε σίγουρο και έχασε-
από εκείνην την ημέρα, νομίζω,
ασχολείται μόνο με τον Παναθηναϊκό και με καμία άλλη ομάδα.
Τώρα ξαφνικά, ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα που έχει εύνοιες τής Διαιτησίας.
Άρα, ό,τι πετύχαμε, ό,τι κάναμε σ’ αυτά τα χρόνια, (ήταν) έχοντας τις εύνοιες τής Διαιτησίας.
Είναι γελοίο. Είναι, πραγματικά, να μην αξίζει άνθρωπος να το σχολιάσει.
Εγώ δεν έχω σχολιάσει ποτέ διαιτητές,
δεν θεωρώ (πως) οτιδήποτε έχει γίνει στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο τα τελευταία δύο χρόνια
ήτανε οι αποφάσεις των διαιτητών μέσ’ στον αγωνιστικό χώρο.
Πιστεύω ότι είναι μόνο δικαιολογία για περισσότερους,
για να βγάλουν τον εαυτό τους ή την ομάδα τους έξω από την Πραγματικότητα·
(δηλαδή) να έχει ο κόσμος να ασχολείται με κάτι άλλο (εκτός) από την Πραγματικότητα.
Είναι κρίμα·
(αυτή η δήλωση) δημιουργεί μόνο εντάσεις, δημιουργεί προκαταλήψεις,
δημιουργεί οτιδήποτε κακό μπορεί να συμβαίνει στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο.
Αν εμείς οι “πρωταγωνιστές”, οι ποδοσφαιριστές και οι προπονητές,
δεν μπορούμε να είμαστε θετικοί πάνω σ’ αυτό το πράγμα,
τι θα περιμένουμε από τον κόσμο, από τούς φιλάθλους που θέλουν να πάνε στο γήπεδο..;
Είναι μία τοποθέτηση που κρύβει τις αδυναμίες των άλλων,
απ’ ό,τι (είναι) η πραγματική εικόνα
που επικρατεί στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο τα τελευταία δύο χρόνια.
Αν θέλω κι εγώ να κρύψω τις δικές μου αδυναμίες,
το πιο εύκολο πράγμα είναι να τα βάλω (ήτοι, να ρίξω τις ευθύνες) κάπου αλλού.».
Βρε, Ιβάν… Βρε, Ιβάν…
(με ηχόχρωμα α λα «Κωνσταντίνος Μαρκoράς»,
όταν στην αξέχαστη σειρά «Δύο Ξένοι» επέταγε την ατάκα «Βρε, Αία… Βρε, Αία…»).
Βρε, Ιβάν,
όσο κι αν έχω εκφράσει επανειλημμένως -και ενίοτε, με εξαιρετική αυστηρότητα-
τις κάθετες ενστάσεις μου για την προπονητική σου επάρκεια,
πάντα σού αναγνωρίζω ότι είσαι υπέροχος στις τοποθετήσεις σου
και σού πιστώνω ότι έχουν υπάρξει περιπτώσεις που προεκάλεσες τη συγκίνησή μου.
Βρε, Ιβάν… Βρε, Ιβάν…
Θα ήσουν για πολλοστή φορά τέλειος στις δηλώσεις σου,
αν δεν υπήρχαν οι δύο άκρως προβληματικές αποστροφές τού λόγου σου:
«Έχει μία μανία με τον Παναθηναϊκό ο συνάδελφος.»;
«Ίσως αυτόν τον τελικό Κυπέλλου -που πιθανόν τον είχανε σίγουρο και έχασε-
από εκείνην την ημέρα ασχολείται μόνο με τον Παναθηναϊκό και με καμία άλλη ομάδα.»;
Βρε, Ιβάν,
βάζω ερωτηματικά αμέσως μετά το κλείσιμο των εισαγωγικών,
διότι αδυνατώ να πιστέψω τις παταγωδώς άστοχες φράσεις σου.
Από πού τεκμαίρεται ότι ο Λουτσέσκου έχει μανία με τον Παναθηναϊκό;
Από πού τεκμαίρεται ότι ο προπονητής τού Π.Α.Ο.Κ. είναι «μανιακός»
(και δη, με τον Παναθηναϊκό);
Από ουδέν στοιχείο τεκμαίρεται,
παρά μόνον εικάζεται ως αιτία τής μανίας ο τελικός Κυπέλλου τού 2022,
όπου ο Π.Α.Ο.
-έχοντας αποκλείσει τα «μεγαθήρια» Ατρόμητο, Βόλο, Αναγέννηση Καρδίτσας και Λαμία-
κατέκτησε το τρόπαιο σε έναν από τούς χειρότερους τελικούς στην ιστορία τού θεσμού.
Βρε, Ιβάν,
ο Λουτσέσκου έχει πολυετή ανοιχτή κόντρα ΚΑΙ με την Α.Ε.Κ., ΚΑΙ με τον Ολυμπιακό,
αλλά εσύ διέγνωσες «μανία με τον Παναθηναϊκό»;
Και κυρίως, το στοιχείο που δημιουργεί οξύτατο προβληματισμό,
είναι ότι -προκειμένου να ενισχύσεις την παντελώς αίολη διάγνωσή σου-
βυθίζεσαι στην Εικοτολογία και στη Συνωμοσιολογία
προβαίνοντας σε επίκληση τού μοναδικού τίτλου που έχεις προσθέσει στο βιογραφικό σου
κατά την 3ετία που βρίσκεσαι στον πράσινο πάγκο
(πόσω μάλλον,
αν συνυπολογίσουμε ότι ο «μανιακός» συνάδελφός σου
έχει κατακτήσει -ως τεχνικός τού Π.Α.Ο.Κ.- ένα νταμπλ με αήττητο πρωτάθλημα,
καθώς και ένα κύπελλο επιπλέον).
Εν κατακλείδι, υπέπεσες σε μέγα σφάλμα,
διότι -ακριβώς με την ίδια αυθαίρετη κρίση που αντιμετώπισες εσύ τον Λουτσέσκου-
θα μπορούσαν άπαντες οι ουδέτεροι και αντικειμενικοί παρατηρητές να πουν
ότι «Ο Γιοβάνοβιτς έχει μανία με το μοναδικό κυπελλάκι του.».
Βρε, Ιβάν… Βρε, Ιβάν…
Ο Αθλητάμπουρας
