.jpg)
Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ο.Σ.Φ.Π.-Μακάμπι Χάϊφα 0-4.
Ο κατά φαντασίαν «Πρέσβης»,
η ομαδούλα που επί δεκαετίες μαγαρίζει το Ελληνικό Ποδόσφαιρο και την Ελληνική Κοινωνία
με τις ποταπές μεθόδους της και πρακτικές της,
η ομαδούλα που προσπαθεί παντί τρόπω να φτάσει τον Πρέσβη Παναθηναϊκό
αλλά δεν έχει καταφέρει καν να προσεγγίσει τις επιτυχίες τής Α.Ε.Κ. και τού Π.Α.Ο.Κ.
(ενώ -τηρουμένων των αναλογιών- έχει καταφέρει λιγότερα κι από τη Λάρισα και τον Πανιώνιο),
αυτή η ομαδούλα, λοιπόν,
συνετρίβη το βράδυ τής 27ης Ιουλίου από έναν άσημο ισραηλινό σύλλογο.
Η βαρύτατη ήττα υπεχρέωσε ακόμη και τούς διαχρονικά τυφλωμένους χουλιγκάνους
που αποτελούν την καθεστηκυΐα τάξη στις κερκίδες τού πειραϊκού γηπέδου-γκέτο
να δουν κατάματα την Αλήθεια.
Το σύνθημα «Να ποιος είναι ο Ολυμπιακός.» πιο επίκαιρο από ποτέ.
Ο εκκωφαντικός διασυρμός από τη Μακάμπι δεν επιδεχόταν την παραμικρή δικαιολογία·
δεν ήταν μόνο το άκρως ντροπιαστικό σκορ,
αλλά και η εικόνα πλήρους αποσύνθεσης τού διαχρονικά διορισμένου πρωταθλητίσκου.
Η πλήρης διάλυση και αποκαθήλωση εξελίσσονταν ενώπιόν μας…
…
Όπως ήταν αναμενόμενο,
ο αποκλεισμός -και δη, με το συγκεκριμένο αποτέλεσμα- έφερε σεισμικούς κλυδωνισμούς
στο σαθρό οικοδόμημα που μέχρι πρότινος καυχιόταν για τα χαλύβδινα θεμέλιά του.
Ο «ερυθρόλευκος» κόσμος έβραζε από οργή
και η διοίκηση τής «Π.Α.Ε.» επεχείρησε ακαριαία να σπείρει τον αποπροσανατολισμό,
ώστε να απεκδυθεί των τεράστιων ευθυνών της.
Αναζητήθηκε επειγόντως ο «εξιλαστήριος θύτης» και βρέθηκε στο πρόσωπο τού Πέδρο Μαρτίνς.
Έχω διατυπώσει την αρνητική άποψή μου για τον Μαρτίνς
σε εποχές που σχεδόν άπαντες τον έραιναν με αποθεώσεις·
σε επίπεδο αμιγούς ποδοσφαιρικής κριτικής είναι ένας καλός προπονητής
που τις προηγούμενες χρονιές έφτιαξε σύνολο που έπαιζε εξαιρετική μπάλα
και θα μπορούσε να είχε οδηγήσει τον Ολυμπιακό σε ευρωπαϊκή διάκριση
αν δεν είχε να αντιμετωπίσει το ντιενεϊκό κόμπλεξ που έχει ο Ο.Σ.Φ.Π. όταν βγαίνει εκτός συνόρων
(έτσι είναι·
η κίβδηλη μαγκιά που κυριαρχεί στην τεταρτοκοσμική Νεοελληνική Μπανανία,
δεν περνάει στας Ευρώπας)·
απ’ την άλλη, όμως, σε επίπεδο συμπεριφοράς,
ο Μαρτίνς υπήρξε επανειλημμένα κατώτατος των περιστάσεων
(ή «κατά των περιστάσεων» όπως είπε αυτός ο καταγέλαστος Μανωλάς,
όταν κλήθηκε να μιλήσει εκ μέρους των παικτών μετά το ισοπεδωτικό 0-4).
Παρά τις ενστάσεις μου για τον Πορτογάλο κόουτς
(ενστάσεις που ρητώς είχα διατυπώσει σε πονήματα όπως το ακόλουθο,
με τίτλο «Ο θλιβερός Πέδρο Μαρτίνς και η ανερυθρίαστη συγγνώμη τής “Π.Α.Ε. Ολυμπιακός”»
η αντιμετώπιση που τού επεφύλαξε η διοίκηση τού Ο.Σ.Φ.Π. ήταν απαράδεκτη,
ήταν ανάρμοστη, προσβλητική, αισχρή, έως και χυδαία.
Ο Μαρτίνς απομακρύνθηκε από τον πάγκο τής ομάδας με συνοπτικές διαδικασίες,
η απόλυσή του ανακοινώθηκε -οποία παγκόσμια πρωτοτυπία-
μετά την πρόσληψη τού αντικαταστάτη του,
η τυπική αποχαιρετιστήρια ανάρτηση που τού επεφύλαξε η «Π.Α.Ε.» μέσω «social media»
επέτεινε την απαξία και κατέδειξε την παντελή απουσία μνήμης.
Οι λιγοστοί φίλαθλοι, οι πολλοί οπαδοί και οι -επίσης πολλοί- χουλιγκάνοι που δηλώνουν Ολυμπιακοί,
όλοι ενώθηκαν εις σάρκαν μίαν και εις πνεύμα ένα,
καθώς το Ξενέρωμα και η Παγωμάρα είχαν καταστεί κοινές αισθήσεις τους.
«Τι συμβαίνει με την ομάδα; Πού πάμε; Τι είν’ αυτά που κάνει η διοίκηση;».
Η κορύφωση τής ανησυχίας ήρθε άμα τη ανακοινώσει τού αντικαταστάτη τού Μαρτίνς.
Και το ονοματεπώνυμο αυτού: Κάρλος Κορμπεράν
…
Το φάντασμα τού προπονητικού σκουπιδιού που λέγεται «Ντάνι Πογιάτος»
ενεφανίσθη να πλανάται πάνω από τις εγκαταστάσεις τού Ρέντη και απλώς είχε διαφορετική ταυτότητα.
Ο Κορμπεράν είναι «μαθητευόμενος μάγος» με άκρως προβληματικό και δυσοίωνο παρελθόν στο άθλημα,
καθώς ως ποδοσφαιριστής απεφάσισε -άκουσον, άκουσον- να αποσυρθεί σε ηλικία μόλις 23 ετών
και να ασχοληθεί έκτοτε με την Προπονητική.
Το βιογραφικό του μαρτυρά ότι είναι ένας γυρολόγος
που επί δεκαέξι χρόνια βολοδέρνει σε παρακμιακά πρωταθλήματα και σε δεύτερες κατηγορίες,
έχοντας αξιοσημείωτες αποτυχίες και αναξιοσημείωτες επιτυχίες·
διόλου τυχαίως,
ως κορυφαία στιγμή του θεωρείται το ηττηφόρο μπαράζ τής Χάντερσφιλντ με τη Νότιγχαμ,
με διακύβευμα την άνοδο στην «Premier League».
…
Ξενέρωμα. Παγωμάρα. Γκρίνια.
Μία πλέμπα που έχει συνηθίσει να τρέφεται με πέτσινους, χάρτινους, κάλπικους, στημένους τίτλους,
δείχνει να ξυπνάει -έστω προσωρινά- από τον πολυδεκαετή λήθαργό της.
Ακόμη και οι πιο φανατικοί σανοφάγοι, εμφανίζουν ενίοτε «Δυσανεξία στον Σανό».
Τώρα, ο «σανός» που αφειδώς και διαχρονικώς μοιράζει η διοίκηση τής «Π.Α.Ε. Ολυμπιακός»,
δεν γίνεται αποδεκτός με επευφημίες και με αδημονούντα «σλουρπ».
Τώρα, ο Σανός δεν επιβραβεύεται με «Ωσαννά».
…
Ποια θα είναι η πορεία τού Κορμπεράν στον Ολυμπιακό;
Θα επιτύχει ή θα αποτύχει;
Εδώ δεν χωρά η απάντηση «Ποιος ξέρει…»,
διότι -όπως δείχνουν τα δεδομένα- άπαντες ξέρουμε ποια θα είναι η Κατάληξη…
Ο θυμόσοφος λαός διατείνεται σοφά ότι «Η καλή ημέρα από το πρωΐ φαίνεται…».
Εκτός εξαιρετικού απροόπτου, λοιπόν,
ο Ισπανός πάλαι ποτέ ποδοσφαιριστής που τώρα συστήνεται ως προπονητής,
θα καταρρεύσει σύντομα
υπό το βάρος των -ούτως ή άλλως, παράλογων και απάνθρωπων- απαιτήσεων
που συνοδεύουν τον πάγκο τής άφιλης, μισαλλόδοξης και άπληστης ερυθρόλευκης ομάδας.
Ο Κορμπεράν δεν έχει μόνο να αντιμετωπίσει το Ξενέρωμα, την Παγωμάρα και την Γκρίνια,
αλλά θα κληθεί να αντιμάχεται αδιαλείπτως τη Δυσπιστία.
Οι φίλαθλοι, οι οπαδοί και οι χουλιγκάνοι τού Ο.Σ.Φ.Π.
είναι -δικαίως και δικαιολογημένως- δύσπιστοι προς το πρόσωπό του,
με συνέπεια ο Χρόνος να συστέλλεται επικίνδυνα.
Ήδη υπάρχει «μουρμούρα»,
που -αν σύντομα δεν έρθουν επουλωτικές νίκες (και βεβαίως, πρόκριση στους ομίλους)-
θα μετατραπεί σε Αποδοκιμασία και αμέσως μετά σε Κατακραυγή προς άπαντες τούς υπεύθυνους.
Είναι ικανός ο Κορμπεράν να αντεπεξέλθει σε αυτήν την ακραία ψυχολογική συνθήκη;
Η απάντησή μου είναι «Όχι».
Ο Κορμπεράν είναι «“Πογιάτος” πολυτελείας»·
η Ηττοπάθεια, το Κόμπλεξ και η κίβδηλη «ψαγμενιά» αποτυπώνονται στο βλέμμα του
(φυσιογνωμικά μιλώντας και αναλύοντας,
μού θυμίζει έντονα τον Πρήχτη, τον τέως προπονητίσκο τού μπασκετικού Παναθηναϊκού).
Εν κατακλείδι,
θεωρώ από απίθανο έως ακατόρθωτο
να μακροημερεύσει αυτός ο γυρολόγος στον πάγκο τού Ο.Σ.Φ.Π.,
θεωρώ από πιθανότατο έως σίγουρο
ότι φέτος θα ξεσπάσει «εμφύλιος πόλεμος» στις τάξεις τού κατά φαντασίαν «πρέσβη»
(ήδη μαίνεται υπογείως ο «ολυμπιακός εμφύλιος»,
αλλά απομένει η επίσημη κήρυξή του από την κοχλάζουσα πλέμπα,
που τώρα πια συνειδητοποιεί με οργή
ότι ο Ολυμπιακός είναι για τον ιδιοκτήτη του απλώς «Η Τσόντα τής Νότιγχαμ»).
…
«Παίξε σωστά και χάσε…», λέει η σοφή ρήση.
«Παίξε σωστά, διότι έτσι αυξάνεις κατακόρυφα τις πιθανότητες να νικήσεις…»,
υπονοεί η σοφή ρήση.
«Παίξε σωστά και -ακόμη κι αν χάσεις-
θα έχεις διατηρήσει την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνειά σου…»,
υπονοεί η σοφή ρήση.
«Παίξε σωστά και χάσε, διότι αν παίξεις λάθος και χάσεις θα τα βάλεις με τον εαυτό σου,
θα βυθιστείς στην Γκρίνια, στην Εσωστρέφεια, στην Αρνητική Ενέργεια.»,
υπονοεί η σοφή ρήση.
Η «Π.Α.Ε. Ολυμπιακός» επέλεξε -για νιοστή φορά- να παίξει λανθασμένα,
καθώς έχει μάθει
-(υπο)βοηθούμενη από εγκάθετους διαιτητές, δικαστικούς και πολιτικούς-
να μην πληρώνει τα λάθη της.
Όμως,
οι ευρισκόμενοι υπό το καθεστώς δυσανεξίας σανοφάγοι
είναι εξαγριωμένοι και έτοιμοι να εκραγούν από την ασταμάτητη κοροϊδία
κι από τον διαχρονικό-συστηματικό περιπαιγμό.
Ναι μεν εγχωρίως το δόγμα «Ακόμη κι αν παίξω λάθος, θα νικήσω.»
μετέτρεψε σε ισόβια πρωταθλήτρια την ομαδούλα
που έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομά της με τούς αποτρόπαιους όρους
«Παράγκα» και «Εγκληματική Οργάνωση»
(μετέπειτα, ευφημιστικώς μετονομασθείσα η «Ε.Ο.» σε «Συμμορία»),
ναι μεν οι πέτσινοι, χάρτινοι, κάλπικοι, στημένοι τίτλοι,
έχουν δημιουργήσει μία εντυπωσιακή τροπαιοθήκη,
αλλά το μαράζι που λέγεται «Ευρώπη»
-συνδυαζόμενο με τις πομπώδεις ονειρωξικές προαναγγελίες τού θλιβερού υπαλληλίσκου Καρεμπέ,
που με απύθμενο θράσος δεν σταματά να μιλά για κατάκτηση ευρωπαϊκού τίτλου-
δημιουργούν ένα άκρως εύφλεκτο μείγμα που σύντομα θα φέρει την έκρηξη.
Πώς να αντέξει κι αυτός ο λούμπεν οπαδικός εσμός το γεγονός
ότι η πάλαι ποτέ ιστορική «ατάκα» τού αλήστου μνήμης εμέσματος Γιάννη Σπάθα
έχει βρει πλέον τη νεμεσιακή διασκευή της..:
«Μόνο η Νότιγχαμ. Να κερδάει η Νότιγχαμ. Τίποτ’ άλλο. Και ο Άρης.
Όλοι οι υπόλοιποι -μαζί κι ο Ολυμπιακός- να πά’ να γαμηθούνε…».
Επιμύθιο:
Ουδεμία αμφιβολία τρέφω,
ότι στην επερχόμενη σεζόν θα έχουν περίοπτη θέση στην ποδοσφαιρική καθημερινότητα
η Τοξικότητα, η Αρρώστια, η Σαπίλα, η Βία.
Το μόνο εκκρεμές ερώτημα,
είναι αν αυτή η κοχλάζουσα πλέμπα θα γίνει ξανά το σύνηθες πειθήνιο και εκτελεστικό όργανο
ή αν η Τοξικότητα, η Αρρώστια, η Σαπίλα, η Βία,
θα επιστρέψουν ως μπούμερανγκς στους φορείς και εμπνευστές τους.
Έφτασε η «Ώρα τής Νέμεσης»; Ίδωμεν…
Ο Αθλητάμπουρας
