Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** «Ξέρει ο Ιβάν.», «Ό,τι πει ο Ιβάν.», «In Ivan we trust.».
Ένας πολυπληθής πρασινόχρωμος συρφετός
που αποτελείται από πανηλίθια και πανάσχετα όντα,
αναμασά αδιαλείπτως και αμετανοήτως τα συγκεκριμένα στερεότυπα,
αδιαφορώντας για τα ακλόνητα συμπεράσματα που παράγει η αμείλικτη πραγματικότητα.
Μάλιστα,
αυτοί οι θλιβεροί άμισθοι χειροκροτητές
έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο προσωπικής και μαζικής υστερίας,
που πλέον εισήγαγαν στον δημόσιο ποδοσφαιρικό διάλογο
το γελοιωδέστατο και παραληρηματικό ακρωνύμιο «Σ.Γ.Ο.Ι.» (ήτοι: «Σάς γαμάει ο Ιβάν»).
Αν δεν γνωρίζεις τα τεκταινόμενα
και βασιστείς στα πομπώδη λεγόμενα που εκτοξεύουν οι κορύβαντες θιασώτες τού Γιοβάνοβιτς,
θα νομίσεις πως πρόκειται για προπονητή που ανήκει στην Παγκόσμια Ελίτ
και ότι τα επιτεύγματα που συνοδεύουν την επαγγελματική πορεία του
είναι τόσα πολλά που ανταγωνίζονται τροπαιοθήκες συλλόγων.
Όμως, η Αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική·
από τότε που εξεκίνησε την καριέρα του στους πάγκους ομάδων,
η Νίκη Βόλου (2001-2002), ο Ηρακλής (2002-2003), ο Α.Π.Ο.Ε.Λ. (2003-2005),
η Παναχαϊκή (2005-2006), ξανά ο Ηρακλής (2007-2008), ξανά ο Α.Π.Ο.Ε.Λ. (2008-2013),
η Αλ Νασρ Ντουμπάϊ (2013-2016), ξανά η Αλ Νασρ Ντουμπάϊ (2018),
η διαλυθείσα -λόγω Κορωνοϊού- συνεργασία
με την Εθνική των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (2020-2021),
αλλά και τα κάμποσα διαστήματα που βρισκόταν στα «Προπονητικά Αζήτητα»,
ουδόλως συνιστούν σταδιοδρομία περιωπής.
4 Πρωταθλήματα, 1 Κύπελλο, 4 Σούπερ-Καπ Κύπρου με τον Α.Π.Ο.Ε.Λ.
και πρόκριση στους ομίλους τού Τσάμπιονς Λιγκ
με αποκλεισμό στα προημιτελικά τής διοργάνωσης,
1 Κύπελλο, 1 Λιγκ-Καπ, 1 «Gulf Cup Clubs Champions League» με την Αλ Νασρ Ντουμπάϊ
και πρόκριση μέχρι τα προημιτελικά τού ασιατικού Τσάμπιονς Λιγκ,
μαζί με τον τίτλο «Κορυφαίος Προπονητής τής Σερβίας» που τού απονεμήθηκε το 2011,
συγκροτούν το σύνολο των κατορθωμάτων του.
Συνολικώς, είκοσι γυρολογικά χρόνια σε ανυπόληπτα πρωταθλήματα,
με κάποιες επιτυχίες που ουδέποτε κι ουδόλως συνεκίνησαν το Ποδοσφαιρικό Χρηματιστήριο.
Έτσι, όταν το 2021 ο -επί δεκαετία- παραπαίων Παναθηναϊκός τού έκανε πρόταση,
ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είπε το «Ναι» στον αποτυχημένο μεγαλομέτοχο Γιάννη Αλαφούζο.
Ήταν σαφές πως επρόκειτο για συνεργασία χαμηλών προσδοκιών,
ήταν σαφές πως επρόκειτο για συνεργασία
που αφετηριακώς στηριζόταν στο «Δημοσιοϋπαλληλίκι».
Εκύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.
Ο Γιοβάνοβιτς έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλά
-για την ακρίβεια, είναι το μοναδικό που ξέρει να κάνει καλά-
και συνεκρότησε ένα σφριγηλό και δυσκολοκατάβλητο σύνολο.
Συνάμα, η αδιανόητα ευνοϊκή μεταχείριση που επεφύλασσε στην ομάδα η Τύχη,
έφερε τον στερημένο από τίτλους Π.Α.Ο. να πανηγυρίζει την κατάκτηση τού Κυπέλλου
νικώντας στον τελικό τον παντελώς υπνωτισμένο Π.Α.Ο.Κ.
και ενώ νωρίτερα είχε αποκλείσει κατά σειρά
τον Ατρόμητο, τον Βόλο, την Αναγέννηση Καρδίτσας και τη Λαμία.
Μιλάμε για «κληρώσεις-παραγγελιές»,
που οδήγησαν σε τρόπαιο μετά από μία στείρα και άκρως τραυματική 8ετία.
Έτσι, εν μέρει δικαιολογημένα, επήλθε η «Θεοποίηση τού Ιβάν».
…
Η Τύχη -πάντα γενναιόδωρη, αλλά και πάντοτε ειρωνική-
εσυνέχισε και την επόμενη σεζόν να ευνοεί την ομάδα τού Γιοβάνοβιτς.
Η Α.Ε.Κ. έχτιζε καινούργια ομάδα, ο Π.Α.Ο.Κ. έχτιζε καινούργια ομάδα,
ο Ολυμπιακός βρισκόταν σε ημιθανάτια σήψη,
και ξάφνου ο Παναθηναϊκός βρέθηκε να καλπάζει για το πρωτάθλημα.
10/10 νίκες (κάμποσες εξ αυτών με τυχερά γκολ στα τελευταία λεπτά των αγώνων),
απίστευτη ισοφάριση στο τελευταίο δευτερόλεπτο τού ντέρμπι με τον Ολυμπιακό,
άλλες δύο νίκες μέχρι την αυλαία τού πρώτου γύρου,
και μετά η -θεωρητικώς- λυτρωτική διακοπή ελέω «Μουντιάλ».
Οι έξι εβδομάδες μέχρι την επανέναρξη,
ήταν ιδεώδες διάστημα ώστε να υπήρχε η κατάλληλη προετοιμασία
και να γινόντουσαν οι δέουσες κινήσεις εν όψει τής μεταγραφικής περιόδου τού Ιανουαρίου,
ώστε να καλύπτονταν τα κενά από τη ρήξη χιαστών
που είχαν διαδοχικώς υποστεί ο πρώτος σκόρερ τής ομάδας, ο Αϊτόρ,
ο νεοφερμένος Τρουϊγιέ και ο πιτσιρικάς Φρόκου.
Όμως, όπως είπαμε,
οι κολώνες πάνω στις οποίες δύναται να χτίζει ο «αρχιτέκτονας» Γιοβάνοβιτς,
είναι οι «Χαμηλές Προσδοκίες».
Εξ ου και επήλθε ακαριαία η κατάρρευση τού οικοδομήματος.
Ο δεύτερος γύρος ήταν «Διασυρμός τού Ποδοσφαίρου» και «Ύβρις προς την Τύχη».
Τι κι αν ο «Παναθηναϊκός τού Γιοβάνοβιτς» είχε 8 βαθμούς διαφορά από την Α.Ε.Κ.
και 12 βαθμούς διαφορά από τούς Π.Α.Ο.Κ.-Ολυμπιακό,
οι «Πράσινοι» εκραύγαζαν ότι τώρα πια κατέρρεαν υπό το βάρος των ευθυνών
που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει με τη φρενήρη πορεία τους,
ενώ ο «Εγκληματίας τής Προπονητικής» επέταξε στα σκουπίδια
τη δυνατότητα για εμβόλιμες προσθήκες στο ρόστερ.
Έτσι, πήγε και πήρε τον άχρωμο Πούχατς ως «back-up» τού Χουανκάρ,
τον «οικοδόμο» Κλάϊνχάϊσλερ για την ενίσχυση (σε τούβλα;) τής μεσαίας γραμμής,
τον εξαιρετικό Μαντσίνι όταν εξέπνεε ο Γενάρης,
ενώ η κορύφωση τής καταστροφικής γελοιότητας ήταν η περίπτωση τού Γερεμέγεφ.
Με διαπιστωμένη και πλήρως εμπεδωμένη την επιθετική δυστοκία τής ομάδας
(δυστοκία που οφείλεται στην εμμονική στήριξη τού Γιοβάνοβιτς στον τραγικό Σπόραρ),
ο πρώτος σκόρερ τού σουηδικού πρωταθλήματος αποκτήθηκε μεν,
αλλά -άκουσον, άκουσον- δόθηκε δανεικός στον Λεβαδειακό.
Ως εκ τούτων,
η βαθμολογική διαφορά από την εξαιρετική Α.Ε.Κ.
είχε φτάσει στην ελάχιστη τιμή της προτού καν ξεκινήσουν τα «play-offs»
και -όταν πια εισήλθαμε στο «μίνι πρωτάθλημα» των δέκα αγωνιστικών-
εκεί η Τύχη απεφάσισε να αποδώσει δικαιοσύνη προς τον υβριστή της.
Ο «προπονηταράς» Γιοβάνοβιτς είχε χάσει πρωτάθλημα που δεν χάνεται.
*** «Γηράσκω αεί αναθεωρών…», έλεγε εξόχως ο μεγάλος ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης,
αλλά η Αναθεώρηση δεν εμπίπτει προφανώς
στις ψυχικές και πνευματικές ικανότητες τού Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Έτσι, η τρέχουσα σεζόν προαναγγέλθηκε από τον Μάϊο,
έχοντας τον απολύτως αντιπροσωπευτικό τίτλο «Στο ίδιο έργο θεατές».
Μετά από την απώλεια ενός τίτλου
που ουδεμία σοβαρή ομάδα παγκοσμίως θα είχε καταδεχθεί να προξενήσει στον εαυτό της,
οι ελλείψεις τής ομάδας κινούνταν γύρω από την Αμπελοφιλοσοφία.
Ο Παναθηναϊκός εμέτραγε πλέον 13 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα,
όμως το σοκ από την παταγώδη αποτυχία δεν επέφερε την παραμικρή ευεργετική επίδραση·
ανεγίγνωσκα εκείνες τις μέρες αναρίθμητα μηνύματα και σχόλια
για τις ανάγκες ενίσχυσης που είχε ο Παναθηναϊκός
και διερρήγνυα τα ιμάτιά μου με τις προτεραιότητες που εκφράζονταν από τούς οπαδούς.
Άλλος έκανε λόγο για δεξί μπακ, άλλος για αριστερό μπακ, άλλος για 6άρι, άλλος για 8άρι,
άλλος για σέντερ-χαφ, άλλος για δεξί εξτρέμ, άλλος για αριστερό εξτρέμ,
και μόνον ελάχιστοι είχαν ως βασική ανησυχία τη θέση τού σέντερ-φορ
(προσωπικώς, στηρίζω αναφανδόν και αδιαπραγμάτευτα τον Φώτη Ιωαννίδη,
αλλά με δεδομένο ότι -ως επί το πλείστον-
αντιμετωπίζεται από τον Γιοβάνοβιτς ωσάν «“τσόντα” τού Σπόραρ»,
επερίμενα ότι θα ερχόταν ένας βασικός φορ.
Φευ· η πρώτη μεταγραφή τού Παναθηναϊκού ήταν ο… Κάρλος Ζέκα.
(Ότ)αν γνωρίζεις στοιχειωδώς τι εστί «Ποδόσφαιρο»,
καταλαβαίνεις ακαριαία -μετά από μία τέτοια επιλογή-
τι επίκειται να συμβεί στο επόμενο πρωτάθλημα,
καθώς αντιλαμβάνεσαι ποια ακριβώς είναι η κυρίαρχη νοοτροπία.
Εκείνες τις μέρες, λοιπόν,
είχαν ξεχυθεί όλοι οι ατάλαντοι και πληρωμένοι τσάτσοι τής «Π.Α.Ε.»,
και επεχειρούσαν με τα θλιβερά αρθρίδιά τους
να επλάσαραν στην οπαδική πλέμπα τη συμβολική αξία αυτής τής κίνησης
(λες και ο Παναθηναϊκός είναι «Κ.Α.Π.Η. Ποδοσφαιριστών»).
Πρώτη μεταγραφή, ένας 35χρονος με δύο διαδοχικές ρήξεις χιαστών.
Μονολογείς «Δεν γίνοντ’ αυτά.»,
αλλά η Πραγματικότητα σού απαντά αποστομωτικά «Κι όμως, γίνονται.».
Όχι, δεν είμαι εναντίον τής τιμητικής επιστροφής τού συμπαθέστατου Ζέκα,
αλλά καυτηριάζω ασυζητητί τον τρόπο που συνέβη η επιστροφή του.
Θες να τον φέρεις πίσω,
προκειμένου να κλείσει την καριέρα του στην αγαπημένη του ομάδα;
Θεωρείς ότι θα έχει ευεργετική επίδραση η παρουσία του στα αποδυτήρια;
Έχεις -ενδεχομένως- σκέψεις να τού αναθέσεις πόστο όταν κρεμάσει τα παπούτσια του;
Κανένα πρόβλημα.
Τον πιάνεις, λοιπόν,
και -με τρόπο που δεν θα τον προσβάλλει(ς)- τού λες εμπιστευτικά
«Κάρλος, υπογράφουμε συμβόλαιο από τον Μάϊο,
όμως επειδή θέλουμε να σε προστατεύσουμε από άδικες κριτικές,
θα σε ανακοινώσουμε μαζί με τις επόμενες μεταγραφές που ετοιμάζουμε.».
Είναι βέβαιο ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής θα αντιλαμβανόταν τις παραμέτρους
και δεν θα είχε την παραμικρή αντίρρηση προς έναν τέτοιον χειρισμό,
αλλά όταν μιλάμε για τον -καταδικασμένο σε αποτυχία- Παναθηναϊκό
που έχει ως μεγαλομέτοχο τον Αλαφούζο και ως προπονητή τον Γιοβάνοβιτς,
οι λεπτομέρειες που οδηγούν στον Πρωταθλητισμό θεωρούνται «ψιλά γράμματα».
Κατόπιν, αποκτήθηκαν αρκετοί παίκτες ακόμη, αλλά δεν ήρθε σέντερ-φορ
(απλώς, έγινε το αυτονόητο και εκλήθη ο δανεικός Γερεμέγεφ,
αλλά κι αυτός προοριζόταν για «τσόντα»).
Επίσης, δεν ήρθε δεξί εξτρέμ.
Πρωτευόντως, το «τίποτα» που λέγεται «Σπόραρ»,
και δευτερευόντως, το «τίποτα» που λέγεται «Παλάσιος»,
έχουν καπαρώσει την παρουσία τους στην 11άδα τού Γιοβάνοβιτς,
είναι οι ευνοούμενοί του, είναι οι καθρέφτες των συμπλεγμάτων του.
Έχετε αναρωτηθεί γιατί ο Τζούρισιτς και ο Βιλένα
-ήτοι, οι κατά τεκμήριο καλύτεροι ποδοσφαιριστές που υπάρχουν στο ρόστερ-
εμφανίζουν μέχρι τώρα επιεικώς μέτρια εικόνα;
Έχετε αναρωτηθεί μήπως ενοχλούνται -και όχι μόνο αυτοί οι δύο-
από την πασίδηλη αναξιοκρατία που πρεσβεύουν τα περιβόητα «κολλήματα» τού Γιοβάνοβιτς;
Και ναι μεν τα ούγκανα που τον επευφημούν ακρίτως και αδιαλείπτως,
έχουν προσδώσει μία χαριτωμένη εσάνς στον όρο «κολλήματα»,
όμως αυτή η κατάσταση εμπίπτει στην Ψυχοπαθολογία (έως και στην Ψυχιατρική).
Τι πάει να πει «Έχει κι ο Ιβάν τα “κολλήματά” του;».
Αν έχει «κολλήματα»
-τα οποία, σημειωτέον, επηρεάζουν το συναίσθημα εκατομμυρίων ανθρώπων-
να επισκεφθεί έναν ειδικό και να τα λύσει
(ή, αν δεν μπορεί να τα λύσει, να πάει σπίτι του).
Για φανταστείτε τον εαυτό σας στην εργασία σας,
για φανταστείτε να καλείστε να αντιμετωπίσετε -επί παραδείγματι-
την απαράδεκτη και παντελώς ψυχοφθόρα συνθήκη που βιώνει ο Φώτης Ιωαννίδης.
Φανταστείτε να ευνοεί ο εργοδότης σας έναν ανίκανο υπάλληλο
και να σάς καλεί να σφουγγαρίζετε
κάθε φορά που ο ανίκανος υπάλληλος τα κάνει θάλασσα.
Θα αντέχατε να υφίστασθε μία τέτοια άδικη και απαξιωτική συμπεριφορά;
Θα πηγαίνατε με χαρά στην εργασία σας;
Θα ήσασταν προσηλωμένοι στους στόχους;
Θα είχατε τη διάθεση και την απαραίτητη διάρκεια
ώστε να επιτυγχανόταν ο «Πρωταθλητισμός»;
Ούτε κατά διάνοια.
Εν κατακλείδι, ο «Εγκληματίας τής Προπονητικής, Γιοβάνοβιτς,
μετατρέπει τούς Ταλαντούχους σε «Αναπληρωματικούς των Ατάλαντων».
*** Σε αντιδιαστολή με την παντελώς αχρείαστη μεταγραφή τού Ζέκα,
έμεινα έκπληκτος όταν αφέθηκαν να φύγουν ο Πούγγουρας και ο Σάρλια,
καθώς -ναι μεν, δεν διαθέτουν κορυφαίες δυνατότητες, αλλά…-
είχαν «δέσει» στην άμυνα με τούς έτερους σέντερ-μπακς,
τον Σέκενφελντ και τον Μάγκνουσον,
και ανήκουν στην αξιοσέβαστη κατηγορία ποδοσφαιριστών
που συμπυκνώνεται στον προσδιορισμό «Τίμιοι».
Καλοί χαρακτήρες, αυταπαρνητικοί ποδοσφαιριστές, μικρό κόστος, αξιόλογη προσφορά,
όμως η Αδικία και η Αναξιοκρατία εδήλωσαν κι εδώ τη ζημιογόνο παρουσία τους.
Έφυγαν ο Πούγγουρας και ο Σάρλια,
και ο άσχετος Γιοβάνοβιτς πήγε κι έφερε αυτήν τη νούλα, τον Γεντβάϊ,
που έχει κυριολεκτικώς εξαϋλώσει την πρότερη εμφανή «χημεία» τής οπισθοφυλακής.
Τίθεται κι ο παιχταράς Μάγκνουσον εκτός μάχης για έξι μήνες
(παρεμπιπτόντως,
ξανά και ξανά βλέπουμε στον Παναθηναϊκό ρήξη χιαστών στην αρχή τής σεζόν,
οπότε είναι εύλογο να αναρωτηθούμε
τι σόϊ εκγύμναση έχει εγκρίνει ο Γιοβάνοβιτς για τούς παίκτες του,
και αν -εν τέλει- η εκγύμναση εμπλέκεται κι υποδαυλίζει
το ανησυχητικά επαναλαμβανόμενο φαινόμενο),
οπότε η ομάδα βρίσκεται τώρα επί ξύλου κρεμάμενη στο κέντρο τής άμυνάς της.
Και αφού μιλάμε για την Άμυνα,
είναι δυνατόν να εξακολουθεί να είναι βασικός ο ξεζουμισμένος Χουανκάρ
και να ξεσκονίζει τον πάγκο ο -μακράν καλύτερος- Μλαντένοβιτς;
*** Ερωτώ..:
Πώς θα αντεπεξέλθει ο Παναθηναϊκός στη συνέχεια τής σεζόν;
Πώς θα ανταποκριθεί σε τόσες υποχρεώσεις;
Ναι μεν η Τύχη έφερε μία απολύτως απρόσμενη πρόκριση με τη Μαρσέϊγ
(ένα ματς που θα μπορούσε άνετα να είχε λήξει με 4-0,
οδηγήθηκε στην παράταση και στη νικηφόρο «ρουλέτα»,
μετά από πέναλτι-δώρο που καταλογίσθηκε στο τελευταίο δευτερόλεπτο των καθυστερήσεων
και εξετέλεσε εύστοχα ο «Φωτάρας»),
αλλά -όπως έχει αποδείξει αναρίθμητες φορές η Ζωή-
η Τύχη τραμπαλίζεται και μ’ άλλους ξεμυαλίζεται.
Τα πανηλίθια και πανάσχετα όντα που ακρίτως υμνούν τον Γιοβάνοβιτς
(όπως πράττουν ομοίως για τα τιποτένια πουλέν του),
αυτά τα λούμπεν στοιχεία που μαγαρίζουν την Ανθρώπινη Νοημοσύνη
και λειτουργούν βάσει τού κοινωνικού εκβιασμού που λέγεται «Μάζα»,
είναι βέβαιο ότι θα κληθούν σύντομα να υποστούν την αναρρόφηση τής βλακείας τους.
Ο βλαχοβαλκάνιος προπονητίσκος δεν αντέχει τις «Μεγάλες Προσδοκίες»
και καταρρέει όταν -μέσα από ευνοϊκές συγκυρίες- εμφανίζονται μπροστά του.
Τα πανηλίθια και πανάσχετα όντα
που συλλήβδην γκετοποιούν ανθρώπους στα «Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης»
και (εξ)ασκούν bullying προς κάθε νουνεχή φίλαθλο
που εκφράζει ενστάσεις και προβληματισμούς για τον υπερεκτιμημένο κόουτς,
εγώ τα ονομάζω «Οι “Νοστράδαμοι” τού Γιοβάνοβιτς»
και -κατ’ αντιστοιχίαν- «Οι “Νοστράδαμοι” τού Σπόραρ», και πάει λέγοντας…
(όπως οι πανίβλακες λάτρεις τής Συνωμοσιολογίας,
είναι ακροβολισμένοι και ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν γεγονότα
που -δήθεν- επιβεβαιώνουν τις γενικόλογες μπαρούφες τού μεσαιωνικού προφητίσκου,
έτσι κι αυτά εδώ τα σούργελα
πετάγονται κάθε φορά που κάνει μία σωστή κίνηση ο ολίγιστος Γιοβάνοβιτς
ή βάζει ένα γκολ ο ολίγιστος Σπόραρ,
και με κομπασμό κι απύθμενο θράσος επιτίθενται προς τούς «αμφισβητίες»)
*** Ανακεφαλαιώνοντας…
Ακόμη και αν κατακτήσει το φετινό πρωτάθλημα ο «Παναθηναϊκός τού Γιοβάνοβιτς»,
ακόμη και αν κατακτήσει το φετινό «Europa League»,
δεν σβήνουν τα ολέθρια σφάλματα που έχει κάνει ο «Εγκληματίας τής Προπονητικής».
Υπάρχει φίλαθλος τού Ο.Σ.Φ.Π. που θα ήθελε τον Γιοβάνοβιτς στον πάγκο τής ομάδας του;
ΟΥΔΕΙΣ.
Υπάρχει φίλαθλος τής Α.Ε.Κ. που θα ήθελε τον Γιοβάνοβιτς στον πάγκο τής ομάδας του;
ΟΥΔΕΙΣ.
Υπάρχει φίλαθλος τού Π.Α.Ο.Κ. που θα ήθελε τον Γιοβάνοβιτς στον πάγκο τής ομάδας του;
ΟΥΔΕΙΣ.
Και για να επεκτείνω την ανάλυσή μας,
αν ο Ούγκο Αλμέϊδα ή ο Ραζβάν Λουτσέσκου
ή -ακόμα κι ο προσφάτως αφιχθείς- Ντιέγκο Μαρτίνεθ,
είχαν υπό την καθοδήγησή τους το ρόστερ τού Παναθηναϊκού,
υπάρχει έστω ένας σκεπτόμενος φίλαθλος που να έβαζε την υπογραφή του
ότι θα είχαν χειρότερα αποτελέσματα από αυτά που έχει φέρει ο Γιοβάνοβιτς;
ΟΥΔΕΙΣ.
Συνελόντι ειπείν,
το πρόβλημα τού Παναθηναϊκού δεν είναι οι «Προπονητές τής Εξέδρας».
Το πρόβλημα τού Παναθηναϊκού είναι ότι, ο Γιοβάνοβιτς είναι «Προπονητής τής Εξέδρας».
…
Κλείνω με μία αιρετική άποψη που θα αποτελέσει τροφή και ποτό για σκέψη…
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι ιδανικός υπάλληλος για τον Γιάννη Αλαφούζο,
καθώς διαθέτει σοβαρότητα ως άνθρωπος και εκπέμπει αξιοπρέπεια με τις δηλώσεις του,
οπότε συνεπαγωγικώς γίνεται -έστω εν μέρει- κυματοθραύστης τού εργοδότη του.
Αντιστοίχως, όμως,
ο Αλαφούζος -παρ’ ότι άπαντες γνωρίζετε τη «συμπάθεια» που τού τρέφω-
οφείλουμε να επισημάνουμε πως συχνά γίνεται κυματοθραύστης τού υπαλλήλου του,
καθώς τρώει τη λέζα από τούς τυφλωμένους «ταλΙΒΑΝ» για λάθη που δεν έχει κάνει ο ίδιος.
Λανθάνει ο Αλαφούζος, καθυβρίζεται ο Αλαφούζος.
Λανθάνει ο Γιοβάνοβιτς, πάλι καθυβρίζεται ο Αλαφούζος.
Χμμμ…, εν τέλει ο Γιοβάνοβιτς δεν είναι και τόσο αθώος υπάλληλος.
Τουναντίον, ένας βολεμένος υπάλληλος είναι ο Γιοβάνοβιτς.
…
Πανηλίθιοι και Πανάσχετοι ταλΙΒΑΝ, συνεχίστε την Αποθέωση.
Πανηλίθιοι και Πανάσχετοι ταλΙΒΑΝ, συνεχίστε την Ασυλία.
Στο μεταξύ, το κοντέρ συνεχίζει ακάθεκτο να γράφει…
14 ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ.
Ο ταλΙΒΑΝισμός αποκεφαλίζει τον Παναθηναϊκό.
ΤΕΛΟΣ.
Ο Αθλητάμπουρας
