Του Ν. Ι. ΠΑΠΑΔΑΚΟΥ
Σήμερα δεν έχει πλάκα. Μήτε παραθλητικά. Ούτε παρασκήνια. Έχει σιγή. Για τον τιτανομεγιστοτεράστιο. Τον Νικόλα. Ένας ήταν ένας θα είναι: Αλέφαντος.
Το θέμα δεν είναι αθλητικό. Δεν είναι πολιτικό. Δεν είναι πολιτισμικό, κοινωνικό, ιστορικό, καθημερινό, διαφημιστικό, νοσταλγικό, αποχαιρετιστήριο. Είναι ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ. Είναι ο Νικόλας Αλέφαντος. Ο άρχοντας, ο τεράστιος, ο αρσενικός, που κουβαλούσε πάντα μια καρδιά μικρού παιδιού, έτοιμη να τη βάλει να παίξει ποδόσφαιρο ως ενεργός παίκτης, ως προπονητής, ως βοηθός του… Χάπελ.
Μετέδωσα πολλούς ποδοσφαιρικούς αγώνες ομάδων του «Αλέ». ΟΦΗ, Πανιώνιο, Ολυμπιακό, Παναχαϊκή, Προοδευτική… Υπάρχει μια ιστορία θαμμένη στα μυαλά όλων. Αντιπροσωπευτική του. Γύρω στο 1996 (τα χρόνια με προσπερνούν και με τις χρονολογίες δεν τα πηγαίνω καλά) η Παναχαϊκή τον πήρε για τη σωτηρία της. Έπαιζε Πανηλειακός-Παναχαϊκή και ο Σταυρόπουλος ως «Πύργος» δεν έδινε ούτε τον πυρετό του. Όχι βαθμούς για να σωθεί ομάδα έστω της Πελοποννήσου, αλλά ούτε μια βοήθεια.
Ο Λουκόπουλος έπεφτε. Η Παναχαϊκή, αν και με καλούς παίκτες (Ραιμόν Καλά, Αμπαδιωτάκης, Κορδονούρης, Κατσουράνης, που μου είχε δώσει και την ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του στα 19 κ.λπ.), ήταν στο χείλος του γκρεμού.
Το τότε filmnet με έστειλε στο ξενοδοχείο Λέτρινα. Ένα είχε ο Πύργος. Εκεί και η Παναχαϊκή. Ως φιλοξενούμενη. Η είδηση πως ο Καλά (Εθνική Καμερούν τότε) τραυματίστηκε έβαλε τον Αλέφαντο να κάνει το μέντιουμ. Την Κικίδου και τον Πιτ Παπαδάκο μαζί. Πήγαινε στα δωμάτια των παικτών και ρωτούσε: «Κατσουράνη, θα παίξεις σέντερ μπακ». Η απάντηση ήταν: «Εγώ, κυρ Νίκο, σέντερ μπακ; Από πού κι ως πού;». Τα έπαιρνε στο κρανίο: «Εγώ φταίω που σας ρωτάω. Δεν σε θέλω ρε, πέντε αυτογκόλ θα βάλεις».
Έτσι χτυπούσε μία μία τις πόρτες των παικτών. Έψαχνε απεγνωσμένα τον αντι-Καλά. Όλοι είχαν μια εύκολη άρνηση. Εκείνη την εποχή στην Παναχαϊκή έπαιζε ένας παίκτης που κατά ομολογία του Ζιοβάνι τον είχε παίξει πιο καθαρά και αποτελεσματικά απ΄ όλους. Ο Τάκης Γιαννόπουλος της Προοδευτικής. Είχε ακούσει τη βαβούρα, τη φασαρία του Αλέφαντου, είχε μάθει πως ψάχνει σέντερ μπακ, κι επειδή ήταν ψηλός, με άλμα, με καλή κεφαλιά, την πήρε γραμμή τη δουλειά…
«ΤΑΚΑΡΕ, είσαι η τελευταία μου ελπίδα. Θα παίξεις σέντερ μπακ αύριο». Ο Γιαννόπουλος ήταν γάτος: «Κυρ Νίκο, και σέντερ μπακ θα παίξω και τερματοφύλακας και ό,τι γουστάρεις. Βάλε με απλά μέσα κι ό,τι μου πεις, κόουτς». Ο Αλέφαντος συγκινήθηκε. Τα ζουμιά τον πήραν: «Είσαι Τιτάνας, αγόρι μου. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είσαι η αεροπορία και το πεζικό μου στην άμυνα».
Το ματς ξεκίνησε, ο Αρμύλαγος, ο Μπάντοβιτς, ο Ροζάλες κάνανε όργια, ο Κυζιρίδης (ουχί Κυζερίδης που γράφεται) είχε δύο δοκάρια, κι ο Γιαννόπουλος είχε σώσει δύο γκολ στη γραμμή. Το ματς κυλούσε στο 0-0. Στο 89΄ κέρδισε κόρνερ η Παναχαϊκή. Εκτελεστής ΚΑτουράνης, προώθηση ο… Γιαννόπουλος κεφαλιά 0-1, δικαίωση Αλέφαντου και ΛΗΞΗ ΑΓΩΝΑ.
Ο κυρ Νίκος ήταν ζωντανός στον Παράδεισο. Μπήκε μέσα με το βυσσινί κοντομάνικο. Αφού τα έχωσε στην εξέδρα, φώναζε στον Γιαννόπουλο: «Είσαι ο Θεός μου, ο άνθρωπός μου, το παιδί μου, η αεροπορία μου, το ναυτικό και το πεζικό μου, είσαι ο παικταράς μου» και κάπως έτσι τελείωσε το ματς με την Παναχαϊκή σχεδόν (όχι μαθηματικά) να παραμένει κατηγορία. Είχε άλλα δύο ματς με έναν αδιάφορο Αθηναϊκό (Αρχοντίδης προπονητής) και νομίζω τον Απόλλωνα του Παθιακάκη.
Η Γκέλα έγινε στη συνέντευξη Τύπου. Μεταξύ ημών, των μπαρουτοκαπνισμένων (Πασαλίδης από ΕΡΤ, Γεωργίου από ΕΡΑ, Μιλτιάδης Παναγιωτόπουλος από ΕΡΑ 2 , Πουλιάσης από ΕΡΤ 2 κ.λπ.) ήταν ένας πιτσιρικάς αγνώστων λοιπών στοιχείων. Ήθελε να κάνει αυτό που λέμε την ερώτηση της ΔΙΑΦΟΡΑΣ. ΝΑ πάρει πόντους: «Κύριε Αλέφαντε» είπε με σοβαρό ύφος «σήμερα έχουμε για την Πάτρα δύο σοβαρά γεγονότα μείζονος σημασίας για την πόλη μας. Το ένα πως σχεδόν σήμερα η ομάδα απέφυγε τον υποβιβασμό και το δεύτερο πως εξελέγη πρόεδρος της Δημοκρατίας ο κύριος Κωστής Στεφανόπουλος. Τι σχολιάζετε;».
Ο Αλέφαντος τον κοίταξε όπως ο ροφός δεινό ψαροντουφεκά! Όπως ο Σταλόνε τον Ρώσο πριν να τον ξαπλώσει με άπερκατ. «Τι λες ρε;… Ποιον Στεφανόπουλο μου λες; Αυτόν τον τάπα, που κάνει βόλτες με ένα ποδήλατο στα Ψηλά Αλώνια; Βάζεις σήμερα τον Αλέφαντο με τον τίποτα; Τι να πει ρε ο Στεφανόπουλος; Ποιος είναι αυτός; Εδώ μιλάμε γράψαμε ιστορία και συ μου λες για τον πουθενά;».
Είπε κι άλλα. Η συνέντευξη ήταν ζωντανή. Η αστυνομία κινήθηκε με την αυτόφωρη διαδικασία αυτοβούλως. Ο Αλέφαντος συνελήφθη με την κατηγορία της «ύβρεως του προέδρου της Δημοκρατίας». Η Παναχαϊκή, την οποία έσωσε κατηγορία, τον απέλυσε «λυπούμενη για τα όσα είχε πει». Κάθισε στο κρατητήριο κι αφέθηκε ελεύθερος όταν ο Κωστής Στεφανόπουλος γνωστοποίησε πως δεν επιθυμούσε την ποινική του δίωξη.
Αυτός ήταν ο Νικόλας. Ένα ποδοσφαιρικό τανκς, ένας αγνός άνθρωπος, ένας γνώστης του ποδοσφαίρου, ένας εραστής της μπάλας. Νικόλα, θα μας λείψεις. Πραγματικά είσαι απώλεια διότι δεν αφήνεις πίσω σου πολλούς σημαντικούς. Κι αυτοί μεγάλωσαν. Και θα μείνουμε με κάτι απατεώνες, ορισμένους δήθεν και κάποια χοντρά τσουτσέκια με τα υποτακτικά τους -αναλόγων κιλών- γιουσουφάκια. Καλό ταξίδι, φίλε.
