«Η ώρα είναι έξι το πρωί, Παρασκευή 14 του μηνός. Ξύπνησα στις 4.30, πετάχτηκα από το κρεβάτι με τρόμο, φόβο, κλαίγοντας… είπα δεν μπορεί κακό όνειρο είναι, δεν μπορεί εφιάλτης είναι… μη φοβάσαι, είσαι δυνατή, στη ζωή σου και στα πολλά δύσκολα που πέρασες – έως και τους θανάτους αγαπημένων -στάθηκες πάντα όρθια, έφερνες τα πάνω – κάτω, τη ζωή τη γύριζες όπως ήθελες, ήσουν βράχος!!!
Τώρα θα λυγίσεις; Δεν γίνεται, θα σταθείς όρθια, για τη μαμά, που έχει προβλήματα υγείας και παλεύει, για τον αδελφό σου τον άνεργο, ζούμε οι τρεις μαζί, θα παλέψεις, θα κλάψεις, θα φωνάξεις, αλλά θα νικήσεις!!! Ψάχνω τη δύναμη να αντέξω, προσπαθώ να κλάψω για να ηρεμήσω, να φύγουν οι ταχυπαλμίες, είσαι σε κατάσταση σοκ, είπε ο γιατρός, πρόσεχε Νικολέτα κινδυνεύει η ψυχή σου, η καρδιά σου, το μυαλό σου… τα δάκρυα άρχισαν να κυλούν, μα το βάρος στην ψυχή παραμένει και μεγαλώνει, το μαύρο σκουραίνει και άλλο, όπως το μαύρο στην ΕΡΤ3.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΟΥΤΕ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΑΛΛΟ… ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΟΛΑ ΧΑΘΗΚΑΝ, ΣΤΡΑΦΙ ΠΗΓΑΝ ΟΙ ΚΟΠΟΙ… ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΥΝΗΓΑΕΙ, ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ…
ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥΣΑ ΩΣ ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΜΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΧΑΙΡΟΝΤΑΝ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΟΥ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΠΤΩ, ΝΑ ΜΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΧΩ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΥΣ ΣΤΙΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΜΟΥ, ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ… ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ… ΑΠΛΑ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ ΜΟΥ… ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ… Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ, ΑΚΟΥΩ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΑ ΔΕΝΔΡΑ ΠΟΥ ΚΕΛΑΗΔΟΥΝ… Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ, ΜΟΙΡΑΙΑ… ΣΕ ΕΚΠΛΗΣΕΙ… ΣΕ ΑΝΑΣΤΑΤΩΝΕΙ… Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕ ΚΑΛΕΙ… ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΦΙΛΗ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΣΙΩΠΗΛΗ ΚΟΥΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ… ΜΕ ΗΡΕΜΕΙ… ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΖΩ… ΚΛΑΙΩ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ ΜΑΖΙ, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΑΡΝΙ ΜΠΕΡΣΟΝ, ΑΝ ΣΤΑΘΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ΔΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΣΑΝ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ – ΤΟΝ ΠΑΡΑΦΡΑΖΩ ΛΙΓΟ- ΘΑ ΓΕΛΑΣΕΙΣ!!!
ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΗ!!!
ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΤΟ ΑΕΡΑΚΙ ΠΟΥ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ, Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΜΟΥ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ… ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΩ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΑ!!! ΑΦΗΣΑ TΑ ΔΑΚΡΥΑ ΝΑ ΚΥΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΚΛΕΙΣΑ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΜΟΥ…
Νικολέττα Γιωργιοπούλου»
