Το «τρύπιο» κράτος των 400 δισ. ή του ενός τρισ. για την ακρίβεια, η πίστωση χρόνου αποτελεί ένα επιπλέον χρέος.
Η χρήση του όρου ’’πίστωση χρόνου’’ δίνει το στίγμα μίας θλιβερής νοοτροπίας συνεχούς δανεισμού της εξουσίας από τους εξουσιαζόμενους. Οι καταχρεωμένοι πολίτες, πέραν του χρέους που φορτώνονται από τις κυβερνήσεις τους, βρίσκονται στη κωμικοτραγική θέση να τις πιστώνουν από πάνω και με χρόνο…
Επειδή όμως ο χρόνος, σύμφωνα με τους κανόνες του καπιταλισμού και της δήθεν ελεύθερης οικονομίας, είναι χρήμα –time is money- θεωρώ αυτονόητη, ταυτόχρονα με την αποπληρωμή αυτών των γιγαντιαίων ποσών στους τραπεζικούς οργανισμούς του πλανήτη, και την αποπληρωμή του πολύτιμου χρόνου μας.
Ένας πρόχειρος υπολογισμός της πίστωσης χρόνου που αναγκαστήκαμε κατά διαστήματα να παραχωρήσουμε στις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, δίνει νούμερα αστρονομικά, κατά πολύ πολλαπλάσια του ΑΕΠ…
Είναι γνωστό ότι κανένας πιστωτικός οργανισμός δεν παραχωρεί δάνεια σε καθ’ έξιν κακοπληρωτές. Ως εκ τούτου, τόσο οι σημερινοί κυβερνώντες όσο και οι προηγούμενοι δεν δικαιούνται πλέον ούτε σεντς από τις μικρές οικονομίες της υπομονής μας.
Κατά τα άλλα, καλή επιτυχία…
