Το κράτος είναι ο μεγάλος εμπρηστής που καίει την Ελλάδα, με τους δικούς του κουκουλοφόρους και τους μανδαρίνους του. Αρνούμαι να υιοθετήσω την θεωρία των εμπρηστών – υπάρχουν κι αυτοί-με τα γκαζάκια, όταν το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο γκαζάκι μέσα στα δάση, το τοποθετούν οι αρχές.
Αδιαφορούν προκλητικά και απέχουν επιδεικτικά από τον καθαρισμό των δασών στις περιοχές του δικού τους ελέγχου.
Αρκεί μία βόλτα, ένας μικρός περίπατος στον Υμηττό από το ύψος της Αγίας Παρασκευής μέχρι την Γλυφάδα για να καταλάβετε.
Οι λάτρεις της φύσης και οι περιπατητές αντιλαμβάνονται πολύ καλά τι εννοώ.
Δεν υπάρχει δασική περιοχή σε όλους τους Δήμους κατά μήκος του βουνού, που να μην έχει μετατραπεί σε σκουπιδότοπο. Στρώματα, πλαστικές σακούλες, παλιά κουφώματα, ακόμα και φιάλες με αέριο για αναπτήρες θα συναντήσει κανείς στο διάβα του. Ό,τι εύφλεκτο υλικό μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. Για τα ξερά δέντρα και τα φυσικά απομεινάρια κάθε εποχής, ούτε λόγος να γίνεται. Αυτά μένουν στη θέση τους από την ίδρυση του κράτους. Προσάναμμα στην διάθεση του πρώτου διεστραμμένου εμπρηστή οικοπεδοφάγου, που θα θελήσει να επωφεληθεί και να το κάψει δίχως κόπο.
Ο αγώνας των εθελοντών, των οικολόγων και των φίλων του δάσους έχει μόνον έναν αντίπαλο. Την κρατική αδιαφορία και την ανοργανωσιά των αιρετών. Κάθε φορά που ένας πνεύμονας πράσινου παραδίδεται στις φλόγες, οι φτωχοσυγγενείς της εξουσίας εμφανίζονται ολοφυρόμενοι για να καταγγείλουν τα γκαζάκια των αντιεξουσιαστών. Ντροπή!..
