Της Δήμητρας Στασινοπούλου
Περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου μου άλμπουμ, η Ρουμανία της καρδιάς μου συνεχίζει να επικεντρώνει την ίδια μαγεία. Aπό το Δέλτα του Δούναβη μέχρι τα δάση των βουνών και τις κρυστάλλινες πηγές τους, τα κάστρα και τα μοναστήρια της Μπουκόβινα, από τους λόφους και τις απομονωμένες κοιλάδες της Μολδαβίας και του Μαραμούρες στα υπέροχα χωριά της Τρανσυλβανίας και τη θάλασσα. Είμαι πολύ χαρούμενη που αυτοί οι θησαυροί της Ρουμανίας εκτιμώνται όλο και περισσότερο. Συνεχίζω να υποστηρίζω, ειδικά στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, τη σημασία του εορτασμού των θησαυρών της πολύτιμης παράδοσης και της μαγευτικής φύσης. Συνεπώς, δεν αναζητώ ουρανοξύστες.
Δείτε ολόκληρο το ebook εδώ.
Η εμβληματική ομορφιά της Ρουμανίας χτίζεται (ακόμα) οριζόντια. Απλώνεται… Όπως ένα θαύμα. Με Τα θαύματα της Τρανσυλβανίας συνεχίζω το ταξίδι στη Ρουμανία της καρδιάς μου, σε μια επίμονη αναζήτηση των αρχέτυπων και των πραγματικών αξιών. Tα βήματα στα μονοπάτια αυτού του άλμπουμ δεν αναζητούν την εικόνα του πλούτου. Ούτε της τεχνολογίας, της πρόοδου. Είναι εικόνες πρωταρχικής αυθεντικότητας. Φως, χρώμα. Ζωντάνια. Aγάπη και Γαλήνη. Το ουσιαστικά αληθινό.
Στα πορτραίτα των ανθρώπων, διακρίνεται μια σκληρή ζωή, αλλά όχι σκληροί άνθρωποι. Με μιά, θα έλεγα, αισιόδοξη θλίψη σε ορισμένα σημεία. Ωστόσο, ιστορίες που μεταδίδουν είναι ένα απόλυτο συναίσθημα χαράς. Της χαράς για μια ζωή κεντημένη με έντονα χρώματα αγάπης. Χωρίς περιφρόνηση, το πρόσεγμα στο νέο και στο διαφορετικό, oι επιρροές χάνονται στον κόσμο της παράδοσης. Οι μαρτυρίες, πολλές, θυμίζουν παλιές εποχές. Οι υπέροχες λαϊκές ενδυμασίες, φορεμένες με τόση υπερηφάνεια, και η έλξη γεμάτη πάθος για χειροτεχνίες είναι μόνο μερικές. Αν και φανερά στιγματισμένα από το πέρασμα του χρόνου, τα οικοδομήματά τους αποκαλύπτουν μια σπάνια ομορφιά. Πέραν από μια αισθητική ανάγκη, oι προσόψεις των σπιτιών και το εσωτερικό τους εκφράζουν πλούτο ψυχής.
H παρουσία σε κάθε μέρος, συνεχής και κυρίαρχη, της εκκλησίας ως ανάγλυφο στοιχείο ταυτότητας, αποδεικνύει οχι μονάχα βαθιά λατρεία, αλλά και μια πολύτιμη ιστορική μαρτυρία. Πρόκειται για τη νότια Τρανσυλβανία, ένα υψηλό οροπέδιο από δασώδεις λόφους και κοιλάδες που προστατεύονται από τα Καρπάθια, όπου οι Σάξονες έποικοι της Τρανσυλβανίας, αλλά και οι απόγονοί τους, έχουν καλλιεργήσει, εμπορευτεί και αγωνιστεί για να διατηρήσουν αυτή τη γη και τις παραδόσεις τους για περισσότερα από 800 χρόνια. Τα Σαξονικά χωριά της Ρουμανίας μπορεί να είναι μικροσκοπικά, αλλά οι εκκλησίες τους είναι τουλάχιστον επιβλητικές! Εκτός των άλλων υπήρξαν και τα φυλάκια που υπερασπίζονταν τους δρόμους του εμπορίου της περιοχής. Οι περισσότερες εκκλησίες είναι αρκετά μεγάλες για να φιλοξενήσουν όχι μόνον τους χωρικούς, που κατέφευγαν εδώ για να προστατευτούν απο τους διάφορους εισβολείς, αλλά και τα κοπάδια τους – ακόμη και αν η πολιορκίες κρατούσαν πολλές μέρες.
Η περιοχή της Τρανσυλβανίας, εκτός από την ομορφιά της, αποτελεί εξαιρετική μαρτυρία για τον πολιτισμό τους, μια κουλτούρα που πλησιάζει στο τέλος της μετά από 850 χρόνια και θα συνεχίσει να υπάρχει μόνο μέσω των αρχιτεκτονικών και αστικών μνημείων της. Η φαινομενικά ασταμάτητη διαδικασία μετανάστευσης από τους Σαξόνες, που απο το 1989 επιστρέφουν μαζικά στη Γερμανία, απειλεί επίσης την επιβίωση της αρχιτεκτονικής τους κληρονομιάς. Αυτή η περιοχή των Καρπαθίων, είναι μια από τις τελευταίες παρθένες και πραγματικά ανέγγιχτες περιοχές του κόσμου. Όλα τα υπέροχα τοπία, τα βουνά, τα κάστρα και οι οχειρωμένες εκκλησίες, παραμένουν στη θέση τους για σχεδόν μια χιλιετία. Ιστορίες για βαμπίρ, λυκάνθρωπους και μάγισσες εξακολουθούν να είναι πολύ δημοφιλείς σε αυτές τις κορυφές και τα δάση. Σε τελική ανάλυση, αυτή είναι η πατρίδα του διάσημου Dracula που πριν από περισσότερο από έναν αιώνα ο συγγραφέας Bram Stoker έκανε διάσημο σε όλο τον κόσμο.
Η UNESCO έχει εντάξει ορισμένες από τις οχειρωμένες εκκλησίες των Σαξόνων στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς, αλλά όχι τα χωριά και τα παραμυθένια σπιτάκια τους. Χωρίς χρήματα για επισκευές, ο χαρακτηρισμός αυτός έχει μικρό βάρος. Υπάρχει λοιπόν ένας αγώνας για να σωθεί το πιο απειλούμενο προ-βιομηχανικό τοπίο στην Ευρώπη από τους φτωχούς νεοεισερχόμενους κατοίκους άλλων περιοχών, που είναι (κατανοητά) πρόθυμοι για τον εκσυγχρονισμό της περιοχής αυτής με κάθε κόστος. Ο Πρίγκιπας της Ουαλίας Κάρολος, έχει ιδιαίτερη αγάπη για τη Ρουμανία, μια χώρα που επισκέπτεται τακτικά για σχεδόν είκοσι χρόνια.
Το 2015, αποφάσισε να ιδρύσει τη δική του φιλανθρωπική οργάνωση στη χώρα για να προωθήσει μια σειρά έργων, όπως η διατήρηση της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της, στηρίζοντας μικρούς αγρότες και δημιουργώντας μικρές επιχειρήσεις στην ύπαιθρο. Η οργάνωσή του συνεργάζεται ιδιαίτερα με τις αγροτικές κοινότητες και προσφέρει πολλά μαθήματα από την αποκατάσταση της κληρονομιάς έως τη μαγειρική και τις νεοσύστατες επιχειρήσεις κάθε χρόνο. Οι εικόνες που ακολουθούν είναι η απόδειξη της αγάπης μου για μια χώρα που γνώρισα πριν από πολλά χρόνια και, που εν τω μεταξύ, έγινε το δεύτερο σπίτι μου, όπου έχτισα ουσιαστικές φιλίες ζωής. Είναι κυρίως το πνεύμα και η ψυχή αυτών των ανθρώπων και αυτά που έχουν δημιουργήσει που προσπάθησα να αποτυπώσω.
Στις καθημερινές τους στιγμές και στα μάτια τους βλέπει κανείς τη Ρουμανία της παράδοσης και των δυνατοτήτων. Είναι άνθρωποι ανοιχτοί, απλοί, γενναιόδωροι, αισιόδοξοι, και παρά τις αντιξοότητες, διατηρούν την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια τους. Ελπίζω πραγματικά να μπορέσω να συνεχίσω να ταξιδεύω, εξερευνώντας τον κόσμο. Ταξιδεύοντας όλα αυτά τα χρόνια μπόρεσα να γνωρίσω υπέροχα μέρη, να επικοινωνήσω με ανθρώπους, και το πιο σημαντικό, να εκτιμήσω ακόμη περισσότερο το μικρό αλλά τόσο πολύτιμο κομμάτι που είναι η πατρίδα μου για τον κόσμο.
