Τελικά η κατάσταση αποδεικνύεται αρκετά άσχημη για τον διαστημικό χώρο που περιβάλλει τον πλανήτη μας, αποτέλεσμα της σύγκρουσης που έλαβε χώρα πριν από δύο εβδομάδες περίπου, συγκεκριμένα την 10η Φεβρουαρίου, μεταξύ δύο δορυφόρων, ενός αμερικανικού εμπορικής εκμετάλλευσης ονόματι Iridium και ενός ρωσικού -θεωρούμενου ανενεργού- τηλεπικοινωνιών με την ονομασία Cosmos-2251 (αναφορά zougla.gr : http://www.zougla.gr/news.php?id=24047 ).
Τα διαστημικά σκουπίδια
Η σύγκρουση ήταν σφοδρή, δημιουργώντας ένα τεράστιο σύννεφο από συντρίμμια, τα οποία προστέθηκαν στα ήδη πολλά διαστημικά σκουπίδια. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε ότι δηλώσεις αξιωματούχου της NASA, αποκαλύπτουν ότι στο Διάστημα επικρατεί ένα οργανωτικό χάος, υπό την έννοια ότι δεν υπάρχει ένα κοινό και παγκόσμια συμφωνηθέν σύστημα Διαστημικής κυκλοφορίας, όπως πχ υπάρχει για τα αεροπλάνα και τις αερογραμμές. Κοινώς ο καθένας (από ιδιώτης έως χώρα) έχει το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει, όσον αφορά τουλάχιστον την διεξαγωγή και οργάνωση των διαστημικών του αποστολών; Ένα παράδειγμα: το 2007 η Κίνα διέλυσε έναν από τους δορυφόρους της, ως μέρος ενός τεστ για την πυραυλική τεχνολογία της, προσθέτοντας έτσι εκατοντάδες θραύσματα – σκουπίδια στον διαστημικό χώρο. Μέχρι πριν την σύγκρουση της 10ης Φεβρουαρίου, ο αριθμός των σκουπιδιών που βρίσκεται σε υψηλή αλλά και χαμηλή τροχιά -κατά την NASA- έφτανε τα 19,000, συμπεριλαμβάνοντας περίπου 1000 αντικείμενα μεγέθους άνω των 10 εκατοστών.
Ο Αμερικανικός δορυφόρος
Ε, σε αυτά τα 19 χιλιάδες σκουπιδο-αντικείμενα ας προσθέσουμε 600 επιπλέον συντρίμμια από την σύγκρουση των δύο δορυφόρων και μάλιστα σε ένα σύννεφο που ακόμα εξαπλώνεται σε διαφορετικά ύψη – αποστάσεις από την επιφάνεια της θάλασσας. Το άκρως επικίνδυνο γεγονός είναι η ταχύτητα των συντριμμιών που αγγίζει τα 28,000 χιλιόμετρα ανά ώρα! Και εδώ ακριβώς δημιουργήθηκε ένα τεράστιο πρόβλημα -που ενδεχομένως να αποβεί καταστροφικό- για το τηλεσκόπιο Hubble αλλά και για όλες τις μελλοντικές διαστημικές αποστολές.
Βλέπετε το τηλεσκόπιο εδώ και χρόνια αντιμετωπίζει προβλήματα και χρειάζεται συχνές επισκευές, όπερ εστί κάποιοι (αστροναύτες δηλαδή) πρέπει να «ανέβουν» για να το επισκευάσουν. Αν αντιληφθούμε ότι ένα θραύσμα μεγέθους μερικών εκατοστών και ταχύτητας 28,000 χλμ/ω και με καμία εξωτερική δύναμη να το επιβραδύνει (Διάστημα γάρ) τι «δύναμη» έχει (αρκεί να φανταστούμε ως αντιστοιχία το παγόβουνο που έκοψε σαν βούτυρο τον Τιτανικό), τότε μπορούμε να καταλάβουμε τον κίνδυνο που διατρέχει το τηλεσκόπιο Hubble. Όπως και ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Και φυσικά ούτε λόγος να έρθει σε επαφή με κάποιο από αυτά τα θραύσματα ένας αστροναύτης που εκτελεί έναν διαστημικό περίπατο (για επισκευές, επίβλεψη – έλεγχο συστημάτων κλπ)! Η ειρωνεία του θέματος είναι ότι η NASA είχε ανακοινώσει πριν καν συμβεί η σύγκρουση των δύο δορυφόρων πως, λόγω των 19 χιλιάδων διαστημικών σκουπιδιών, η αναλογία καταστροφικής αποτυχίας μιας επισκευαστικής αποστολής για το τηλεσκόπιο Hubble ήταν 1 προς 185, αρκετά κάτω από το όριο της NASA που είναι το 1 προς 200. Κατόπιν σύγκρουσης, η NASA δήλωσε πως η αναλογία «ήταν ήδη ενοχλητικά κοντά στα ανεπίτρεπτα όρια που έχουμε θέσει και φυσικά η σύγκρουση μόνο χειρότερα έκανε τα πράγματα» που ήταν ήδη χάλια συμπληρώνουμε εμείς…
