Travis Strikes Again: No More Heroes – Review: Arcade διασκέδαση για δύο παίκτες

Πληροφορίες

Τίτλος: Travis Strikes Again: No More Heroes
Διαθέσιμο σε: Nintendo Switch
Δοκιμάστηκε σε: Nintendo Switch
Εταιρεία Ανάπτυξης: Grasshopper Manufacture
Εκδότρια Εταιρεία: Nintendo
Είδος: Action-adventure, hack and slash
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 18 Ιανουαρίου 2019
Μετάφραση / Μεταγλώττιση: Όχι

 Ακόμη μια ιστορία ιαπωνικής τρέλας εξιστορεί ο νέος τίτλος του Suda51, η “συνέχεια” της σειράς No More Heroes, με όνομα Travis Strikes Again. Μετά από το Wii U, ο εκκεντρικός Travis Touchdown κάνει την εμφάνισή του και στο Nintendo Switch, με την Action / Hack n’ Slash σειρά, No More Heroes. Αυτή τη φορά το third person gameplay δίνει τη σκυτάλη σε μια top down εμπειρία, στιλ Furi (με τη γνωστή κάμερα “από πάνω”) και γι’ αυτό, το νέο κεφάλαιο χαρακτηρίζεται καλύτερα ως spin off, παρά σαν αυστηρή συνέχεια των προηγούμενων παιχνιδιών. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του (Grasshopper Manufacture), το Travis Strikes Again περιέχει lore που ενδέχεται να δούμε στον επόμενο τίτλο της σειράς και γενικότερα μιλάμε για ένα παιχνίδι μικρότερου βεληνεκούς, από όσα έχουν κυκλοφορήσει και θα αναλύσουμε πιο κάτω το γιατί.

Όσοι γνωρίζουν το ιστορικό του Suda51 ξέρουν ότι δεν πρόκειται για έναν “φυσιολογικό” gaming παραγωγό και τα concepts των παιχνιδιών του αποτελούν ύμνους προς την ελευθερία της έκφρασης, με την ιαπωνική εκκεντρικότητα να φτάνει στα ύψη. Άλλα γνωστά παραδείγματα του συγκεκριμένου δημιουργού είναι τα Killer7, Shadows of the Damned και τo σχετικά πιο πρόσφατο, Killer is Dead. Μένοντας όμως στη σειρά No More Heroes, που έγινε γνωστή για τη Hack n’ Slash δράση της, ο Guichi Suda, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, φαίνεται πως είχε υπόψιν του τη φορητότητα της νέας κονσόλας (Nintendo Switch), καθώς το παιχνίδι έχει σχεδιαστεί αρκετά με βάση αυτό, τόσο από πλευράς gameplay, όσο και μεγέθους.

Ο Travis Touchdown, που έχει βρει καταφύγιο σε ένα camp στις Νότιες Ηνωμένες Πολιτείες, έχει ως κεντρική του απασχόληση το να παίζει video games. “Πλάι” του είναι ο κεντρικός ανταγωνιστής του, με όνομα Badman, του οποίου την κόρη (Bad Girl) έχει δολοφονήσει ο Travis σε προηγούμενο τίτλο της σειράς. Όταν ο Badman τελικά τον εντοπίζει, θέλοντας να πάρει εκδίκηση, παγιδεύονται και οι δύο τους σε μια ξεχασμένη gaming κονσόλα, με το όνομα “Death Drive MK II”. Σκοπός τους είναι να τερματίσουν τα έξι παιχνίδια που είχαν βγει για την συγκεκριμένη κονσόλα, μπαίνοντας “μέσα” στα ίδια τα games. Ο πρώτος που θα καταφέρει να το πετύχει θα κερδίσει το έπαθλο, το οποίο είναι η δυνατότητα πραγματοποίησης μιας οποιαδήποτε ευχής.

Κάθε παιχνίδι αποτελεί και ένα level στο Travis Strikes Again: No More Heroes και η διάρκειά τους κυμαίνεται περίπου στη μιάμιση ώρα το καθένα, αναλόγως των skills του παίκτη και του επιπέδου δυσκολίας που έχει επιλεχθεί (υπάρχουν συνολικά τέσσερα επίπεδα). Το Travis Strikes Again απεικονίζεται κυρίως σε top down προοπτική, όπως προαναφέραμε, ενώ σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις η κάμερα μετατρέπεται σε side scrolling. Η εικόνα είναι σε 4:3 ratio, υποστηρίζοντας την retro φύση του, καθώς το παιχνίδι είναι γεμάτο από έμμεσες και άμεσες αναφορές στο παρελθόν, κυρίως στη δεκαετία του ’80. Πριν από κάθε επίπεδο ο παίκτης μεταφέρεται στο camp, στο οποίο γίνεται και η εξιστόρηση της ιστορίας, κυρίως του πώς βρίσκονται οι νέοι δίσκοι για το κάθε παιχνίδι. Αυτή η εξιστόρηση γίνεται μέσω εκτενούς text, σε μορφή τετράμπιτου DOS visual novel, κάτι που μπορεί να κουράσει τους περισσότερους. Επιπλέον, να τονίσουμε ότι στο παιχνίδι δεν υπάρχει κάποιου είδους voice acting και αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που θεωρούμε ότι πρόκειται για μια πιο “indie” εμπειρία.

Τα έξι αυτά παιχνίδια που καλούμαστε να τερματίσουμε έχουν εντελώς διαφορετικό concept. Μεταξύ άλλων, βιώσαμε μια περιήγηση σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο (easter egg για Resident Evil), την εξερεύνηση μιας γειτονιάς της οποίας αλλάξαμε τους δρόμους ώστε να βγούμε στον σωστό (σαν puzzle) και ένα level με αγώνες μηχανής. Κάθε επίπεδο έχει το δικό του τελικό boss battle, τα οποία αποτελούν το highlight του τίτλου, αλλά και ένα mini boss στο ενδιάμεσο.

Παρά τα διαφορετικά σκηνικά, το gameplay δεν αλλάζει ιδιαίτερα. Ο Travis έχει στα χέρια του τη Beam Katana, ένα ιδιαίτερο σπαθί με το οποίο μπορεί να εκτελεί βασικές επιθέσεις: την απλή και την πιο δυνατή, που μπορεί να σπάσει για παράδειγμα τις ασπίδες των εχθρών, αλλά και δύο αντίστοιχα jump attacks. Πέρα από αυτά ο παίκτης ξεκλειδώνει στην πορεία και ορισμένα skills (μπορεί να καταχωρήσει έως και τέσσερα από αυτά ως ενεργά), τα οποία έχουν διάφορες δυνατότητες, όπως το healing, το λέιζερ, η δημιουργία τοίχους για την προστασία από αντιπάλους, η δημιουργία decoy που απασχολεί τους εχθρούς και πολλά άλλα. Το gameplay είναι τόσο απλό (αλλά αρκετά συμπαθητικό), που ταιριάζει άνετα και σε έναν mobile τίτλο. Παρόλα αυτά, μπορεί να γίνει λίγο μονότονο, ειδικά από τη στιγμή που και η ποικιλία των εχθρών και το “υποτυπώδες” leveling system δεν το περιπλέκουν ιδιαίτερα.

Στην οχτάωρη διάρκεια του παιχνιδιού θα συναντήσετε μερικές μακάβριες, αλλά ταυτόχρονα γελοίες ιστορίες, ενώ και το text του κάθε NPC ή χαρακτήρα είναι ιδιαίτερα χιουμοριστικό, ειδικά αν “πιάσετε” τα πολλά easter eggs και τις διάφορες αναφορές σε άλλα παιχνίδια. Τα παραπάνω πιστεύουμε θα ικανοποιήσουν τους φίλους της σειράς, αλλά και τους παλαιότερους gamers, παρά το “ρηχό” gameplay του τίτλου. Είναι ξεκάθαρο πάντως ότι δεν μιλάμε για έναν μεγάλο τίτλο και αυτό φαίνεται και από την τιμή του (η μισή του full price). Πρόκειται για κάτι ενδιάμεσο μέχρι να βγει το επόμενο No More Heroes.

Το παιχνίδι, παρά την αλλαγή στην οπτική, κρατάει τον χαρακτήρα της σειράς, τόσο όσον αφορά το χιούμορ, όσο και τον τομέα της μάχης. Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα θα κάναμε δεύτερο playthrough, παρά τα collectibles που μας έμειναν να “μαζέψουμε” και τα καλύτερα ranks που θα μπορούσαμε να πιάσουμε. Πάντως, σας δίνετε η επιλογή να χειριστείτε είτε τον Travis, είτε τον Badman, με τους δυο τους να μην έχουν διαφορές.

Στα θετικά μπορούμε να προσθέσουμε τη δυνατότητα για couch co-op, με τον έναν παίκτη να αναλαμβάνει τον ρόλο του Travis και τον άλλον τον ρόλο του Badman. Είναι κάτι που κάνει πιο διασκεδαστικό τον τίτλο, αν και παρατηρήσαμε κάποιες πτώσεις στην απόδοση (κυρίως στο framerate) όταν υπήρχε μεγάλος αριθμός εχθρών, ενώ κάποιες φορές αντιμετωπίσαμε δυσκολίες στο να ξεχωρίσουμε τους χαρακτήρες μέσα στον χαμό της μάχης.

Το παιχνίδι “τρέχει” αρκετά σταθερά, στα 60 καρέ το δευτερόλεπτο, στην Unreal Engine 4 και παρότι οπτικά δεν εντυπωσιάζει, έχει όμορφους έντονους χρωματισμούς και μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το πώς αποτυπώνεται σε handheld μορφή, η οποία του ταιριάζει ιδιαίτερα (με μικρή εξαίρεση όταν η κάμερα κάνει μεγάλο zoom out και όλα φαίνονται υπερβολικά μικρά). Η ηχητική υπόκρουση βασίζεται σε loops ηλεκτρονικής (κυρίως) μουσικής, αλλά και σε πιο χαλαρά ιαπωνικά τραγούδια, στις περιοχές εκτός μάχης. Γενικά, το presentation είναι ικανοποιητικό για το budget και την τιμή διάθεσης του τίτλου, αν και θα θέλαμε να υπήρχε -έστω σε συγκεκριμένα σημεία- voice acting.

Συμπέρασμα

Το Travis Strikes Again: No More Heroes μπορεί να αποτελεί ένα “πρόγευμα” για κάτι μεγαλύτερο που θα ακολουθήσει στο μέλλον, όμως είναι ένα παιχνίδι που περιέχει πολλά από τα στοιχεία που έχουν αγαπήσει οι φίλοι της σειράς. Είναι ένας ικανοποιητικός τίτλος, αν ξέρετε τι να περιμένετε από αυτόν και παρά τις ελλείψεις του, μπορεί να διασκεδάσει τον μέσο action – hack and slash παίκτη. Η προσιτή τιμή του είναι ένα κίνητρο αγοράς για τους πιο επιφυλακτικούς, αλλά ένα δεύτερο playthrough θα το εκτιμούσαν μόνο όσοι είναι φανατικοί με το No More Heroes.

Βαθμολογία:  7/10