Σε ένα cafe στο αεροδρόμιο Heathrow, όπου βρέθηκα επαγγελματικά, τίποτα δεν έδειχνε αυτό που θα συνέβαινε στη ζωή μου και θα την άλλαζε έστω και από πλευράς υγείας, προς το καλύτερο!
Το cafe ήταν γεμάτο και κανένα τραπέζι δεν ήταν ελεύθερο! Έτσι στα όρθια, άρχισα να πίνω τον καφέ μου, προσπαθώντας από την άλλη, να σταθεροποιήσω την τσάντα και το μικρό σακίδιο που είχα στους ώμους! Ποτέ η ορθοστασία δεν ήταν του γούστου μου, μιας και οι άβολες θέσεις του σώματος, ειδικά με πράγματα κρεμασμένα πάνω του, δεν με βόλευαν και η σπονδυλική μου στήλη διαμαρτύρονταν έντονα, μέχρι που κάποια στιγμή ο πόνος γινόταν έντονος.
Γνωρίζοντάς το, άφησα τα πράγματα κάτω, ανάμεσα στα πόδια μου και όπως σηκώθηκα, ένοιωσα μια δυνατή σουβλιά, εκεί ακριβώς που πάντα την νιώθω – μεταξύ Ο4 & Ο5.
Η καλοντυμένη κυρία που καθόταν στο τραπέζι απέναντί μου, στα δύο μέτρα, μου έγνεψε φιλικά, να καθίσω στην καρέκλα απέναντί της και μάλιστα, είχε σηκωθεί και την άδειασε από τις σακούλες του Duty Free, που βρίσκονταν πάνω της.
«Μάλλον θα είχε παρατηρήσει τη γκριμάτσα πόνου που σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου, καθώς προσπαθούσα να σηκωθώ…», σκέφθηκα.
Φαίνονταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή και ευγενική -αληθινή Lady, γύρω στα 50+, καθώς με καλωσόριζε στο τραπέζι της.
Αφού συστηθήκαμε – Alexia dos Santos Pestana, την ελέγαν, από τη Βραζιλία, πιάσαμε κουβέντα! Είχε πριν ένα έρθει στην Ελλάδα, με σύσταση από την Αμερική για να υποβληθεί σε μία εξαιρετικά λεπτή επέμβαση στη σπονδυλική της στήλη -στην οσφυϊκή μοίρα και τώρα επέστρεφε στον γιατρό της, για μια δεύτερη επέμβαση στην αυχενική, αυτή τη φορά, μοίρα.
Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν το γεγονός πως υπεβλήθη στην επέμβαση αυτή, η οποία πραγματοποιήθηκε με εύκαμπτα ενδοσκόπια, χωρίς νάρκωση και διήρκεσε ελάχιστα, σε σχέση με τις κλασικές μεθόδους, τις οποίες γνώριζα καλά, αφού στο παρελθόν, μετά από ένα ατύχημα που είχα, σε ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο, υποβλήθηκα σε σπονδυλοδεσία σε τρία επίπεδα, από Α5 έως και Α7 και η οποία κράτησε πάνω από οκτώ ώρες… Μπήκα δηλαδή τότε, πρωί-πρωί στο χειρουργείο και ξύπνησα σχεδόν βράδυ, στο δωμάτιό μου!
Όταν αναγγέλθηκε η πτήση μου και έπρεπε να φύγω, η Alexia μου έδωσε το τηλέφωνο του νευροχειρουργού, Σκεύου Πουλλά με τα μαγικά χέρια, καθώς και το email του! Γιά όσο είχα ακόμα internet και πριν τροχοδρομήσουμε για την απογείωση, έψαξα και βρήκα όσα περισσότερα μπορούσα για τον νευροχειρουργό και την Advanced Spinal Care Clinic στην οποία προΐσταται (Ελάχιστα Επεμβατική & Ενδοσκοπική Χειρουργική της Σπονδυλικής Στήλης), και τα αποθήκευσα στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή μου! Έτσι, καθ’ όλη τη διάρκεια της τετράωρης πτήσης, αφοσιώθηκα στο να διαβάζω και να κατανοώ λεπτομέρειες!
Βδομάδες αργότερα, καθώς άδειαζα τις τσέπες του σακακιού μου, έπεσε πάλι στα χέρια μου το χαρτάκι με τα στοιχεία του γιατρού, που μου είχε δώσει η Βραζιλιάνα πριγκίπισσα και χωρίς δεύτερη σκέψη, πληκτρολόγησα το νούμερό του! Δεν περίμενα πολύ και μία μεστή ανδρική φωνή απάντησε φιλικά… Για να μην τα πολυλογώ -Παρασκευή πρωί ήταν… σε λιγότερο από μία ώρα βρισκόμουν στο γραφείο του απέναντί του και αφού του έδωσα τις μαγνητικές και ότι άλλο είχα φέρει, χωρίς καν να περιμένω να τις δει, τον ρώτησα ξερά:
“Μπορείτε;”…
Χαμογέλασε και αφού πήρε τις μαγνητικές και τις κρέμασε στο φως, με κοίταξε…
“Ελάτε την άλλη Παρασκευή το πρωί στις 08:00 και θα το κάνουμε… Ναι, μπορώ!…”
“Ποια άλλη Παρασκευή, γιατρέ μου!”…απάντησα με αγωνία! “Ή τώρα ή ποτέ! Σήμερα σας παρακαλώ… Τώρα!”
Με κοίταξε διερευνητικά και χαμογελώντας, σήκωσε το τηλέφωνο…
Δυο ώρες αργότερα ήμουν ξαπλωμένος στο χειρουργικό τραπέζι και πάνω από το κεφάλι μου ήταν το C-arm, μηχανήματα και τα πρόσωπα των μελών του ιατρικού τιμ που θα με χειρουργούσε -έλειπε μόνον ο αναισθησιολόγος, ο οποίος, αν και ήταν εκεί, δεν θα συμμετείχε!… Καθ’ όλη τη διάρκεια της επέμβασης ήμουν ξύπνιος και συνομιλούσα με το γιατρό μου! Δεν ένοιωθα ούτε αγωνία, ούτε φόβο, πάρα μόνο ευχαρίστηση, γιατί πίστευα, πως ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να είχα κάνει! Ο γιατρός μου μπήκε στο Σπονδυλικό μου Σωλήνα με εύκαμπτα ενδοσκόπια από ψηλά στο γλουτό και με το λέιζερ δούλεψε εντός αυτού, δίνοντας μου λίγο αργότερα, την πολυπόθητη ελευθερία από το συνεχές μάγκωμα και τους πόνους που ένοιωθα καθημερινά και που είχαν σημαντικά μειώσει την “ποιότητα της ζωής μου”… Ήταν όντως, η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να είχα κάνει, μιας και λόγω του εμφράγματος που είχα υποστεί πριν κάποια χρόνια, η οποιαδήποτε ανοικτή επέμβαση με τους κλασικούς τρόπους και μεθόδους, θα ενείχε και σημαντικούς κινδύνους και ρίσκα για μένα, που σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να πάρω!
Βγαίνοντας από την κλινική, ένοιωθα ανάλαφρος, σαν τίποτα να μην είχε συμβεί! Μόνον ένα τσιρότο υπήρχε στον γλουτό μου, να θυμίζει πως από την μικρή οπή 2 χιλιοστών, πέρασε το ενδοσκόπιο…
Ανέβηκα στη θηριώδη μηχανή μου, με την οποία είχα φθάσει στην κλινική και κίνησα προς το Παλαιό Φάληρο, για το σπίτι μου…
Όταν το είπα στη γυναίκα μου… εκείνη έμεινε άφωνη!
“Είσαι τρελός..,”, ήταν το μόνο που μου είπε και με αγκάλιασε…
Στην Ελλάδα, τη χώρα του ηλίου, της θάλασσας, και της απίστευτης φυσικής ομορφιάς, οι ξένοι τουρίστες έρχονται, πίνουν πορτοκαλάδες και τρώνε χωριάτικες σαλάτες, αφήνοντας, ουσιαστικά ψίχουλα στην εθνική μας οικονομία!
Για φανταστείτε, άνθρωποι με προβλήματα στη σπονδυλική τους στήλη, να έρχονταν, να έκαναν την ελάχιστα επεμβατική αυτή μέθοδο, που αφ’ ενός στην πατρίδα τους δεν πραγματοποιείται -ούτε στις ΗΠΑ, παρά μόνο στη χώρα μας… και που κάτι αντίστοιχο, θα κόστιζε για τις ασφαλιστικές τους εταιρείες, μια ολόκληρη περιουσία. με αρκετές όμως επιπλοκές και νοσηρότητα στη συνέχεια… να έρχονταν εδώ στην Ελλάδα, να υποβάλλονταν στη συγκεκριμένη αυτή επέμβαση και την ίδια μέρα να συνέχιζαν τις διακοπές τους, σαν τίποτα να μην είχε συμβεί!…
Αυτό για μένα σημαίνει πραγματικός Ιατρικός Τουρισμός, όπου η Ελλάδα, θα άνοιγε την αγκαλιά της, με μοναδικές και καινοτόμες ιατρικές παροχές, στα ανώτερα οικονομικά στρώματα του παγκόσμιου πληθυσμού… με τεράστια οικονομικά οφέλη και φήμη για τη χώρα και τους πολίτες της, πέραν των αρχαιολογικών μνημείων, τα οποία, ούτως ή άλλως, είναι γνωστά!
Είναι καιρός, να διαφημίσουμε τα προϊόντα μας στο χώρο της ιατρικής, της προώθησης και της προστασίας της υγείας! Δόξα το Θεό, από καταπληκτικούς και καινοτόμους γιατρούς, σε αυτή τη χώρα δεν πάσχουμε…
