Ζήσης Ψάλλας
Μεγάλο μέρος της εστίασης στην ενυδάτωση μπορεί να αναχθεί στην άνθηση του τρεξίματος δρόμου, που ξεκίνησε με τον μαραθώνιο της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του ’70. Πιστεύουμε σήμερα ότι το φυσικό σύστημα της δίψας του σώματος δεν είναι ένας τέλειος μηχανισμός για την απόκριση στην αφυδάτωση. Ως αποτέλεσμα, οι οργανισμοί υγειονομικής περίθαλψης δίνουν συστηματικά συμβουλές για να αγνοήσετε τον φυσικό μηχανισμό δίψας.
Οι κατασκευαστές ποτών ισχυρίζονται ότι το νάτριο στα αθλητικά ποτά σας κάνει να αισθάνεστε πιο διψασμένοι, ενθαρρύνοντάς σας να καταναλώνετε μεγαλύτερη ποσότητα υγρού σε σύγκριση με το πόσιμο νερό. Ισχυρίζονται επίσης ότι αυτά τα ποτά σάς δίνουν τη δυνατότητα να κρατάτε περισσότερα υγρά στο σώμα μόλις τα καταναλώσετε, με βάση την παρατήρηση ότι οι υδατάνθρακες που βρίσκονται στα ποτά βοηθούν την απορρόφηση του νερού από το λεπτό έντερο.
Όμως, ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι η φυσική δίψα είναι πιο αξιόπιστη από αυτή που παρουσιάζεται. Μια ανασκόπηση έρευνας σε ποδηλάτες κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το να βασιζόμαστε στη δίψα για να μετρήσουμε την ανάγκη για αντικατάσταση υγρών είναι η καλύτερη στρατηγική. Αυτή η ανάλυση έδειξε για πρώτη φορά ότι το να πίνετε ανάλογα με το πόσο διψάτε θα μεγιστοποιήσει την απόδοση της αντοχής σας.
Καθώς τα αθλητικά ποτά αυξάνονται σε δημοτικότητα μεταξύ των παιδιών, μπορεί να συμβάλλουν στα επίπεδα παχυσαρκίας. Ένα μπουκάλι αθλητικού ποτού των 500 ml περιέχει περίπου 20 γραμμάρια ζάχαρης (περίπου πέντε κουταλάκια του γλυκού) και έτσι αντιπροσωπεύει μια μεγάλη ποσότητα θερμίδων που εισέρχεται στο σώμα. Ωστόσο, οι επιδοκιμασίες από τους ελίτ αθλητές και οι ισχυρισμοί για τα οφέλη ενυδάτωσης σημαίνουν ότι τα αθλητικά ποτά έχουν ξεφύγει από τις ανθυγιεινές συσχετίσεις στα μάτια πολλών ανθρώπων. Μια μελέτη έδειξε ότι πάνω από το ένα τέταρτο των Αμερικανών γονέων πιστεύουν ότι τα αθλητικά ποτά είναι υγιεινά για τα παιδιά.
Αυτά δεν σημαίνει ότι η ενυδάτωση μέσω ποτών δεν είναι χρήσιμη. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να βοηθήσει στον προσδιορισμό των ποτών που βοηθούν το σώμα να συγκρατεί υγρά μακροπρόθεσμα. Αυτό θα ήταν πραγματικό όφελος σε καταστάσεις όπου οι αθλητές έχουν περιορισμένη πρόσβαση σε υγρά. Αλλά τα τρέχοντα στοιχεία δεν είναι αρκετά καλά για να ενημερώσουν το κοινό για τα οφέλη και τις πιθανές βλάβες των αθλητικών προϊόντων. Αυτό για το οποίο μπορούμε να είμαστε σχεδόν σίγουροι είναι ότι το αθλητικό ποτό δεν βοηθάει τους περιστασιακούς δρομείς να γίνουν Ολυμπιακοί αθλητές. Στην πραγματικότητα, αν οι επίδοξοι αθλητές απέφευγαν αυτά τα ποτά με ζάχαρη, θα ήταν πιθανώς πιο αδύνατοι και άρα πιο γρήγοροι.
