Ζήσης Ψάλλας
Τα ευρήματα της έρευνας, τα οποία δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό στην Medicine & Science in Sports & Exercise, και δίνουν μια καλύτερη κατανόηση των τρόπων με τους οποίους η άσκηση μπορεί να διατηρήσει κοφτερό το μυαλό.
Η ερευνητική ομάδα προσέλαβε 34 υγιείς συμμετέχοντες, ηλικίας 60-80 ετών, οι οποίοι ανέφεραν ότι δεν ασκούνταν τακτικά. Οι ερευνητές ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να ασκηθούν χρησιμοποιώντας ένα σταθερό ποδήλατο σε δύο συνεδρίες.
Πριν και μετά από κάθε συνεδρία, οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε μαγνητικές τομογραφίες που έδειξαν την εγκεφαλική δραστηριότητα σε περιοχές που σχετίζονται με διαδικασίες μνήμης εργασίας. Έλαβαν επίσης μέρος σε τεστ μνήμης που περιελάμβανε την εξέταση εικόνων οκτώ προσώπων που εναλλάσσονταν κάθε 3 δευτερόλεπτα. Έπρεπε να αναγνωρίσουν πότε το πρόσωπο που βλέπουν είχε εμφανιστεί σε δύο “κάρτες” νωρίτερα.
Μετά από μία περίοδο άσκησης, μερικοί από τους συμμετέχοντες βίωσαν καλύτερη σύνδεση εγκεφάλου μεταξύ τριών περιοχών -του μέσου κροταφικού λοβού, του βρεγματικού φλοιού και του προμετωπιαίου φλοιού- που συνδέονται με την αποθήκευση και την ανάκτηση της μνήμης.
Οι συμμετέχοντες με αυξημένη συνδεσιμότητα μεταξύ αυτών των περιοχών είχαν καλύτερες επιδόσεις στο τεστ μνήμης. Ωστόσο, υπήρχαν και συμμετέχοντες των οποίων η μνήμη εργασίας δεν ωφελήθηκε πολύ από μια και μόνο συνεδρία άσκησης.
Οι ερευνητές σημείωσαν ότι, για τους ανθρώπους των οποίων η εγκεφαλική συνδετικότητα αυξήθηκε μετά από μία περίοδο άσκησης, τα οφέλη διαρκούσαν μόνο για μικρό χρονικό διάστημα.
Ωστόσο, τα ευρήματα από αυτό το μέρος της μελέτης δείχνουν ότι η θετική επίδραση της άσκησης στον εγκέφαλο μπορεί να είναι άμεση.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να πραγματοποιήσουν ένα πρόγραμμα αερόβιας εκγύμνασης διάρκειας 12 εβδομάδων. Κάθε συνεδρία περιελάμβανε 50 λεπτά άσκησης σε στατικό ποδήλατο και γινόταν τρεις φορές την εβδομάδα.
Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: Μια ομάδα έλαβε οδηγίες για πεντάλ με μέτρια ένταση, ενώ η άλλη ασχολήθηκε με ελαφρύτερη άσκηση. Για άλλη μια φορά, οι εθελοντές υποβλήθηκαν σε εξετάσεις MRI και τεστ μνήμης στην αρχή και στο τέλος της περιόδου των 12 εβδομάδων.
Στο τέλος της μελέτης, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι περισσότεροι από τους εθελοντές και στις δύο αυτές ομάδες έδειξαν βελτιωμένη συνδεσιμότητα εγκεφάλου και καλύτερη επίδοση στα τεστ μνήμης εργασίας. Ωστόσο, τα οφέλη δεν ήταν μεγαλύτερα μετά το πρόγραμμα κατάρτισης διάρκειας 12 εβδομάδων από τη μία και μόνο συνεδρία άσκησης.
Μια από τις συνέπειες αυτής της μελέτης είναι ότι θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι ωφελείται με την ίδια ώθηση του εγκεφάλου κάθε φορά που είναι σωματικά δραστήριος.
