Ζήσης Ψάλλας
Η μοναξιά έχει φτάσει σε προβληματικά επίπεδα και είναι ευρέως διαδεδομένη σε πολλές χώρες, διαπιστώνει μια μετα-ανάλυση στοιχείων από 113 χώρες, κατά την περίοδο 2000-19. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο The British Medical Journal.
Mια ομάδα Αυστραλών ερευνητών με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϋ ξεκίνησε να συνοψίσει την επικράτηση της μοναξιάς παγκοσμίως για να βοηθήσει τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων να μετρήσουν το εύρος και τη σοβαρότητα του προβλήματος. Έψαξαν βάσεις δεδομένων έρευνας και βρήκαν 57 μελέτες παρατήρησης που αναφέρουν εθνικές εκτιμήσεις για τη μοναξιά από 113 χώρες κατά την περίοδο 2000-19.
Τα δεδομένα ήταν διαθέσιμα για εφήβους (12-17 ετών) σε 77 χώρες ή περιοχές, νέους ενήλικες (18-29 ετών) σε 30 χώρες, ενήλικες μέσης ηλικίας (30-59 ετών) σε 32 χώρες και ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας (60 ετών και άνω) σε 40 χώρες. Η κάλυψη δεδομένων ήταν ιδιαίτερα υψηλότερη στις χώρες υψηλού εισοδήματος (ιδιαίτερα στην Ευρώπη) σε σύγκριση με τις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.
Συνολικά, 212 εκτιμήσεις για 106 χώρες από 24 μελέτες συμπεριλήφθηκαν στη μετα-ανάλυση. Για τους εφήβους, ο συγκεντρωτικός επιπολασμός της μοναξιάς κυμαινόταν από 9,2% στη Νοτιοανατολική Ασία έως 14,4% στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Για τους ενήλικες, η μετα-ανάλυση πραγματοποιήθηκε μόνο για την ευρωπαϊκή περιοχή και βρέθηκε ένα σταθερό γεωγραφικό πρότυπο για όλες τις ηλικιακές ομάδες. Για παράδειγμα, ο χαμηλότερος επιπολασμός της μοναξιάς παρατηρήθηκε σταθερά στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης (2,9% για τους νέους ενήλικες, 2,7% για μεσήλικες και 5,2%, για τους ηλικιωμένους) και ο υψηλότερος στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (7,5% για τους νέους ενήλικες 9,6% για ενήλικες μέσης ηλικίας και 21,3% για ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας).
Τα δεδομένα ήταν ανεπαρκή για την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τις τάσεις της μοναξιάς με την πάροδο του χρόνου σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά οι ερευνητές επισημαίνουν ότι ακόμα κι αν το πρόβλημα της μοναξιάς δεν είχε επιδεινωθεί κατά την περίοδο αναζήτησής τους (2000-19), η νόσος COVID-19 μπορεί να είχε βαθιές επιπτώσεις στη μοναξιά.
«Οι προσπάθειες για τη δημόσια υγεία για την πρόληψη και τη μείωση της μοναξιάς απαιτούν καλά συντονισμένη συνεχή παρακολούθηση σε διαφορετικά στάδια της ζωής και σε ευρείες γεωγραφικές περιοχές», γράφουν. «Οι σημαντικές διαφορές στην επικράτηση της μοναξιάς μεταξύ χωρών και περιοχών απαιτούν εις βάθος έρευνα για να αποκαλυφθούν οι παράγοντες της μοναξιάς σε συστημικά επίπεδα και να αναπτυχθούν παρεμβάσεις για την αντιμετώπισή τους», καταλήγουν.
