Ζήσης Ψάλλας Για την απώλεια βάρους απαιτείται αρνητικό ενεργειακό ισοζύγιο. Οι άνθρωποι χάνουν βάρος όταν η ενεργειακή δαπάνη υπερβαίνει την ενεργειακή πρόσληψη για μια καθορισμένη χρονική περίοδο. Η επιτυχής διατήρηση της απώλειας βάρους συμβαίνει όταν η δαπάνη και η πρόσληψη συνδυάζονται με το μειωμένο σωματικό βάρος για μια συνεχή χρονική περίοδο.
Αν και αυτές οι καταστάσεις ενεργειακού ισοζυγίου είναι σαφείς, ο εντοπισμός των βέλτιστων στρατηγικών για την επίτευξή τους είναι μια πρόκληση. Συγκεκριμένα, υπάρχει διαμάχη σχετικά με τη σχετική σημασία των αλλαγών στη διατροφή έναντι των αλλαγών στη φυσική δραστηριότητα στη διαχείριση του σωματικού βάρους. Μια ανασκόπηση των μελετών βρήκε τα ακόλουθα:
H ανάλυση που συγκέντρωσε 16 μελέτες διάρκειας άνω των τεσσάρων μηνών για το ρόλο της άσκησης από μόνη της. Η πλειονότητα των τυχαιοποιημένων, ελεγχόμενων δοκιμών (RCTs) δείχνει μόνο μέτρια απώλεια βάρους με την παρέμβαση της άσκησης, και ελαφρές αυξήσεις στην απώλεια βάρους όταν η παρέμβαση άσκησης προστίθεται στον διατροφικό περιορισμό. Η απώλεια βάρους στην ομάδα άσκησης κυμαινόταν από 0,1 κιλά έως 5,2 κιλά, με τις περισσότερες μελέτες να δείχνουν απώλεια βάρους μόνο 1–3 κιλών έναντι αλλαγών στη φυσική δραστηριότητα στη διαχείριση του σωματικού βάρους.
Στην πλειονότητα αυτών των μελετών, η ενεργειακή δαπάνη που προέκυψε από τη σωματική δραστηριότητα δεν ελέγχονταν αυστηρά ούτε μετρήθηκε με ακρίβεια, και το αρνητικό ενεργειακό ισοζύγιο που προκλήθηκε από την άσκηση ήταν μέτριο σε βαθμό που δεν θα περίμενε κανείς σημαντική απώλεια βάρους.
Συχνά, τα επίπεδα άσκησης που συνταγογραφούνται σε μελέτες απώλειας βάρους προέρχονται από πρότυπα άσκησης που αποσκοπούν στην προώθηση της καρδιαγγειακής υγείας ή φυσικής κατάστασης και όχι στην απώλεια βάρους. Η πλειονότητα των μελετών οι συνταγές άσκησης ήταν από 60 έως 180 λεπτά την εβδομάδα. Είναι σημαντικό ότι μόνο τέσσερις από αυτές τις μελέτες άσκησης θεώρησαν την αλλαγή στο σωματικό βάρος ή τη σύνθεση ως κύρια έκβαση της μελέτης. Οι άλλες μελέτες ασχολήθηκαν με την επίδραση της άσκησης στα λιπίδια, τους παράγοντες κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου, τα επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης ή τον διαβήτη.
Μια άλλη μελέτη εξέτασε την επίδραση 5μηνης στρατιωτικής εκπαίδευσης στο σωματικό βάρος παχύσαρκων ανδρών νεοσύλλεκτων. Οι συμμετέχοντες είχαν κατά μέσο όρο 29 ώρες την εβδομάδα προπόνηση, το 57% των οποίων θεωρούνταν έντονη σωματική δραστηριότητα. Στα 175 άτομα που ολοκλήρωσαν την προπόνηση, η μέση απώλεια βάρους ήταν 12,5 κιλά.
Ομοίως, μια άλλη μελέτη αξιολόγησε την επίδραση ενός προγράμματος άσκησης 45 ημερών στο σωματικό βάρος 32 παχύσαρκων γυναικών. Τα άτομα που μελετήθηκαν είχαν κατά μέσο όρο 10 ώρες δραστηριότητας καθημερινά (εκτιμώμενη ενεργειακή δαπάνη 3.600–3.700 θερμίδες την ημέρα και έχασαν κατά μέσο όρο 12,5 κιλά.
Παρά τον μη ελεγχόμενο σχεδιασμό τους, τα ευρήματα αυτών των δύο μελετών είναι σημαντικά γιατί δείχνουν πως όταν η συνταγή άσκησης είναι επαρκούς μεγέθους για να παράγει ενεργειακό έλλειμμα 500–1.000 θερμίδες την ημέρα (έλλειμμα που συνήθως παράγεται από προγράμματα που περιλαμβάνουν θερμιδικό περιορισμό) σημαντικό βάρος μπορεί να συμβεί απώλεια.
