Ζήσης Ψάλλας
Το φθόριο είναι ένα από τα πιο άφθονα στοιχεία που βρίσκονται φυσικά στο πόσιμο νερό και τα επίπεδα περίπου 0,7 mg ανά λίτρο έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν την τερηδόνα. Αυτός είναι ο λόγος που ορισμένες χώρες προσθέτουν φθόριο στο πόσιμο νερό.
Όταν οι επιστήμονες εξέτασαν όλα τα στοιχεία σχετικά με τη σχέση μεταξύ του υψηλού φθορίου και των νευρολογικών προβλημάτων, διαπίστωσαν ότι μπορεί να υπάρχει βλάβη στη νοητική ικανότητα για κοινότητες που χρησιμοποιούν νερό με φθόριο πάνω από τις συνιστώμενες τιμές. Αλλά δεν ήταν δυνατό να αποδειχθεί ότι προκάλεσε άμεσα τη νευρολογική διαταραχή.
Μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο Tulane στην Αμερική προσθέτει στη συζήτηση. Υποδηλώνει μια σχέση μεταξύ των υψηλών επιπέδων φθορίου στο νερό και της γνωστικής εξασθένησης στα παιδιά.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Neurotoxicology and Teratology, βασίστηκε σε 74 παιδιά στην Αιθιοπία που εκτέθηκαν σε υψηλό φθόριο στο πόσιμο νερό -κατά μέσο όρο 7,6 mg ανά λίτρο. Αυτό είναι πολύ πάνω από το συνιστώμενο όριο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας του 1,5 mg ανά λίτρο.
Τα υψηλότερα επίπεδα φθορίου είναι ήδη γνωστό ότι προκαλούν λεκέδες στα δόντια των ανθρώπων και εύθραυστα οστά (που ονομάζεται φθορίωση). Αυτή η τελευταία μελέτη διαπίστωσε ότι τα παιδιά που πίνουν νερό με υψηλά επίπεδα φθορίου είχαν χειρότερη απόδοση σε τεστ που είχαν σχεδιαστεί για την αξιολόγηση της νέας μάθησης και μνήμης.
Αγροτικές κοινότητες της Αιθιοπίας, καθώς και σε άλλες αναπτυσσόμενες χώρες, βασίζονται ως επί το πλείστον σε υπόγεια ύδατα από παροχή που αντλείται με το χέρι. Οι περισσότερες οικογένειες σε αυτή τη μελέτη έχουν παρόμοιες συνθήκες διαβίωσης και κουλτούρα. Αυτό προσέφερε στους ερευνητές ένα περιβάλλον με περιορισμένες κοινωνικοοικονομικές διαφορές μεταξύ των παιδιών, αλλά με εύρος παροχής νερού φθορίου μεταξύ 0,4 και 15,5 mg ανά λίτρο.
Οι ερευνητές εξέτασαν τη μνήμη και τη νέα μάθηση με δύο τρόπους. Τα αποτελέσματα των δοκιμών συγκρίθηκαν στη συνέχεια με τα επίπεδα φθορίου και άλλους πιθανούς ρύπους που επηρεάζουν τον εγκέφαλο, όπως το αρσενικό και ο μόλυβδος. Μόνο το φθόριο ήταν σημαντικά πάνω από τα υπάρχοντα συνιστώμενα επίπεδα.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα δεδομένα είναι διάσπαρτα και δεν ακολουθούν μια προφανή ευθεία σχέση μεταξύ του φθορίου στο πόσιμο νερό και των ικανοτήτων των παιδιών. Μετά από λεπτομερή στατιστική ανάλυση και προσαρμογές των δεδομένων για δημογραφικά στοιχεία, κατάσταση υγείας και άλλες πιθανές επιρροές, υπήρξαν ορισμένα τεστ όπου οι χαμηλότερες βαθμολογίες θα μπορούσαν να οφείλονται σε επιδράσεις φθορίου στις γνωστικές ικανότητες. Αλλά συνολικά, οι περισσότερες δοκιμές δεν είχαν σταθερά, στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα.
Η πρόσφατη εργασία δεν βρήκε ισχυρή συσχέτιση μεταξύ του υψηλού φθορίου στο πόσιμο νερό και των νοητικών ικανοτήτων των παιδιών ηλικίας 5 έως 14 ετών. Διαπίστωσαν ότι οι υψηλές συγκεντρώσεις φθορίου θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν περίπου το 5% της μεταβλητότητας στις ικανότητες των παιδιών, αλλά η πλειονότητα της διαφοράς οφείλεται σε άλλους παράγοντες.
