Ζήσης Ψάλλας
Μια ανασκόπηση κλινικών δοκιμών διαπίστωσε ότι η υψηλότερη πρόσληψη βιταμίνης D συσχετίστηκε με 15% μειωμένη πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε ενήλικες με προδιαβήτη. Η ανασκόπηση δημοσιεύθηκε στο Annals of Internal Medicine.
Η βιταμίνη D είναι μια λιποδιαλυτή βιταμίνη που διατίθεται ή προστίθεται σε ορισμένα τρόφιμα, ως συμπλήρωμα ή παράγεται από το σώμα όταν οι υπεριώδεις ακτίνες από το ηλιακό φως χτυπούν το δέρμα. Η βιταμίνη D έχει πολλές λειτουργίες στο σώμα, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου στην έκκριση ινσουλίνης και στο μεταβολισμό της γλυκόζης. Μελέτες παρατήρησης έχουν βρει μια συσχέτιση μεταξύ του χαμηλού επιπέδου βιταμίνης D στο αίμα και του υψηλού κινδύνου για εμφάνιση διαβήτη.
Ερευνητές από το Ιατρικό Κέντρο Tufts πραγματοποίησαν μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση τριών κλινικών δοκιμών που συνέκριναν τις επιπτώσεις των συμπληρωμάτων βιταμίνης D στον κίνδυνο διαβήτη. Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι σε μια περίοδο παρακολούθησης τριών ετών, ο διαβήτης εμφανίστηκε στο 22,7% των ενηλίκων που έλαβαν βιταμίνη D και στο 25% εκείνων που έλαβαν εικονικό φάρμακο, που είναι μια σχετική μείωση του κινδύνου κατά 15%. Σύμφωνα με τους συγγραφείς, η εφαρμογή των ευρημάτων τους σε περισσότερους από 374 εκατομμύρια ενήλικες σε όλο τον κόσμο που έχουν προδιαβήτη υποδηλώνει ότι τα συμπληρώματα βιταμίνης D θα μπορούσαν να καθυστερήσουν την ανάπτυξη διαβήτη σε περισσότερα από 10 εκατομμύρια άτομα.
Σε ένα συνοδευτικό άρθρο, συγγραφείς από το University College του Δουβλίνου και την Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων της Ιρλανδίας, τονίζουν ότι προηγούμενα δεδομένα έχουν δείξει σημαντικές δυσμενείς επιπτώσεις για την υψηλή πρόσληψη βιταμίνης D. Υποστηρίζουν ότι οι επαγγελματικές εταιρείες που προωθούν τη θεραπεία με βιταμίνη D έχουν την υποχρέωση να προειδοποιούν τους γιατρούς τόσο για την απαιτούμενη πρόσληψη βιταμίνης D όσο και για τα ασφαλή όρια. Συμβουλεύουν ότι η θεραπεία με πολύ υψηλή δόση βιταμίνης D μπορεί να αποτρέψει τον διαβήτη τύπου 2 σε ορισμένους ασθενείς, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει βλάβη.
