Η νέα μελέτη δείχνει ότι σε ασθενείς που συμμετείχαν στη μελέτη Look AHEAD, εκείνοι με οποιαδήποτε ένδειξη ύφεσης είχαν 40% χαμηλότερο ποσοστό καρδιαγγειακής νόσου και 33% χαμηλότερο ποσοστό χρόνιας νεφρικής νόσου. Η μελέτη είναι του καθηγητή Edward Gregg, από το University of Medicine and Health Sciences, στο Δουβλίνο.
Η μελέτη Look AHEAD ήταν μια πολυκεντρική ελεγχόμενη κλινική μελέτη που συνέκρινε την επίδραση μιας 12χρονης εντατικής παρέμβασης στον τρόπο ζωής με αυτή της υποστήριξης και εκπαίδευσης για τον διαβήτη στην καρδιαγγειακή νόσο και άλλες μακροπρόθεσμες παθήσεις υγείας. Στη μελέτη, που διεξήχθη μεταξύ 2001 και 2016, προσλήφθηκαν και τυχαιοποιήθηκαν 5.145 ενήλικες με υπέρβαρους ή παχύσαρκους (ΔΜΣ >25 kg/m2 για μη χρήστες ινσουλίνης ή ΔΜΣ >27 kg/m2 για χρήστες ινσουλίνης) ηλικίας 45–76 ετών με διαβήτη τύπου 2.
Οι συγγραφείς διεξήγαγαν μια ανάλυση παρατήρησης των συμμετεχόντων και στις δύο ομάδες, τους ταξινόμησαν με βάση την κατάσταση της ύφεσης του διαβήτη και στη συνέχεια συνέκριναν τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα με βάση οποιαδήποτε ύφεση και τη διάρκεια της ύφεσης, σε μια περίοδο 12 ετών. Συνέκριναν τη συχνότητα εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου και νεφρικής νόσου σε περισσότερους από 4.000 συμμετέχοντες, με βάση την επίτευξη και τη διάρκεια της ύφεσης του διαβήτη.
Σε σύγκριση με συμμετέχοντες χωρίς ύφεση, αυτοί με ύφεση του διαβήτη κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης είχαν 33% χαμηλότερο ποσοστό χρόνιας νεφρικής νόσου και 40% χαμηλότερο ποσοστό καρδιαγγειακής νόσου. Το μέγεθος της μείωσης του κινδύνου ήταν μεγαλύτερο για αυτούς με ενδείξεις μακροπρόθεσμης ύφεσης.
Οι συγγραφείς λένε ότι παρατήρησαν τρία κύρια ευρήματα που σχετίζονται με τις συνέπειες της επίτευξης ύφεσης του διαβήτη.
Πρώτον, αν και το 18% των συμμετεχόντων πέτυχε ύφεση κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, το ποσοστό με ύφεση είχε μειωθεί στο 3% μέχρι το όγδοο έτος της μελέτης, υπογραμμίζοντας τις προκλήσεις της διατήρησης βάρους χρησιμοποιώντας παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής.
Δεύτερον, παρά τις σχετικά βραχύβιες διάρκειες των περισσότερων επεισοδίων ύφεσης, βρήκαν ότι οποιαδήποτε επίτευξη ύφεσης συσχετίστηκε με 33% και 40% χαμηλότερα ποσοστά χρόνιας νεφρικής νόσου και καρδιαγγειακής νόσου, αντίστοιχα, σε σύγκριση με συμμετέχοντες που δεν πέτυχαν ύφεση. Η μείωση ήταν ακόμη μεγαλύτερη (55% και 49%, αντίστοιχα) μεταξύ εκείνων που είχαν ενδείξεις τουλάχιστον 4 ετών ύφεσης.
Τρίτον, οι συμμετέχοντες με μικρή διάρκεια διαβήτη, χαμηλή αρχική HbA1c και μεγάλη απώλεια βάρους είχαν τις περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν ύφεση. Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι συσχετίσεις που βρήκαν «μπορεί να εξηγηθούν από βελτιώσεις μετά την έναρξη του βάρους, της φυσικής κατάστασης, της HbA1c και της LDL (κακής) χοληστερόλης.
