Το να κρίνεις ένα πολιτικό πρόσωπο ή συνδυασμό, είναι το μόνο εύκολο πράγμα. Έχουμε μάθει σ’αυτή την χώρα να είμαστε …ολίγον “παρτάκηδες”. Θέλουμε έναν αστυνομικό δίπλα μας συνέχεια, ένα σκουπιδιάρικο για μας, να παρκάρουμε έξω από το μαγαζί, αλλά συνήθως όπου βρούμε το αφήνουμε κοκ.
Το ερώτημα είναι αν γνωρίζουμε τελικά, τις προθέσεις, πρώτον του πολιτικού προσώπου και δεύτερον τα χρήματα που του έχουν διατεθεί από την πολιτεία για να πράξει αυτά που προεκλογικά υποσχέθηκε.
Πλείστα τα παραδείγματα για τις κυβερνητικές πολιτικές μέχρι τώρα και τα γνωστά αποτελέσματα της σπατάλης, ή καλύτερα του μη σωστού κουμάντου που έχει γίνει μέχρι τώρα.
Αφορμή για την εισαγωγή, οι αντιπολιτευτικές “κορώνες” στον Δήμο του Πειραιά, για τις προθέσεις του Δημάρχου σχετικά με τα πρόστιμα στους καταστηματάρχες.
Η προσωπική μου άποψη και διαπίστωση είναι, ότι ο Πειραιάς, όπως και η Αθήνα αλλά και τα άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, έχουν γεμίσει λουκέτα. Όπου κι αν κοιτάξεις θα δεις στα 5 μαγαζιά το ένα κλειστό. Και το ερώτημα που γεννάται είναι: αυτό θέλουμε;
Ποτέ δεν έδωσα σημασία στα μικροκομματικά συμφέροντα και ιδιαίτερα όταν αυτά έχουν να κάνουν με πόλεις-δήμους. Μιλάμε για την πόλη που μένουμε. Όλοι μας. Κι εμείς κι αυτοί.
Κι αν “μπλοφάρει” όπως λέει ο Μίχας ότι κάνει ο Δήμαρχος, ποια είναι η άλλη λύση;
Κλείνουν μαγαζιά. Μάλιστα. Και βγαίνει ο Μιχαλολιάκος και λέει θα κάνω ρύθμιση και θα σβήσω τα πρόστιμα, αρκεί να πληρωθούν αυτά, μέχρι τότε. Ρωτάω έναν μαγαζάτορα και μου λέει, είναι μια ανάσα. Δεν καίω ρεύμα κι έχω υπέρογκα δημοτικά τέλη. Τουλάχιστον να απαλλαγώ από έναν βραχνά και να ξέρω τι έχω να πληρώσω.
Και λέω με το φτωχό μου το μυαλό. Υπάρχει άλλη πρόταση; Έκανε ο Μιχαλολιάκος μία συγκεκριμένη. Πιθανά να δουλέψει, πιθανά όχι. Υπάρχει όμως κάτι άλλο, που και τα ταμεία μου να γεμίσω και τον φουκαρά να τον ικανοποιήσω;
Προτιμάμε τα λουκέτα και τους άνεργους ανθρώπους;
Κι έπειτα, γιατί πρέπει οι όποιες διαφωνίες να λύνονται στα ΜΜΕ; Δημοτικό συμβούλιο δεν γίνεται για να εκτεθούν τα ζητήματα;
Ποτέ, μα ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όλα τα πράγματα στην Ελλάδα, να γίνονται με γνώμονα την πολιτική πεποίθηση του καθενός. Τι πάει να πει ο τάδε υποψήφιος δήμαρχος, υποστηρίζεται από το τάδε κόμμα ή το άλλο κτλ.
Δηλαδή ένας απλός πολίτης που ζει και ξέρει τα προβλήματα της πόλης, αν δεν τον προωθήσει κάποιο κόμμα δεν θα γίνει ποτέ δήμαρχος; Πού ζεις, θα απαντήσει κάποιος.
Εμείς εδώ ζούμε. Και βιώνουμε τα προβλήματα καθημερινά.
Όλοι αυτοί να δούμε που θα ζήσουν όταν ο κόσμος ξεπεράσει, την …λεπτή κόκκινη γραμμούλα!
