Με αφορμή το πρωτοσέλιδο του zouglaport για τις ιδιωτικές σχολές εμπορικού ναυτικού, θα ήθελα να κάνω ειδική αναφορά σε έναν καπετάνιο, από αυτούς που χαρακτηρίζονται “παλαιάς κοπής”. Τον καπετάν Σπύρο Θηραίο. Είναι σίγουρο ότι θα αισθάνεται άσχημα, ίσως και να κοκκινίζει διαβάζοντας το άρθρο, αλλά δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για να περιγράψει κάποιος την ψυχή, την δεξιοτεχνία και την “μαγκιά” του Έλληνα ναυτικού.
Ο άνθρωπος αυτός, πολλές φορές είχε απασχολήσει τα ΜΜΕ παλαιότερα, πάντα όμως για καλό σκοπό. Όταν αναλάμβανε χρέη…μαμής μέσα στο καράβι και ξεγεννούσε τις ετοιμόγενες ( έχει βαφτίσει κάμποσα από αυτά που γεννήθηκαν στο καράβι του), ή αψηφούσε τον καιρό και το απαγορευτικό κι έβγαινε εκτός πορείας για να σώσει το μικρό αλιευτικό ΄και το πλήρωμά του που κινδύνευε.
Ένας άνθρωπος σεμνός, χωρίς να “πουλάει” τον εαυτό του με τα κατορθώματά του και που σου έλεγε όταν έσωζε μια ψυχή, ότι απλά έκανε το καθήκον του. Που όταν ανησυχούσες βλέποντας το βαπόρι να το “χτυπούν” οι πλευρικοί άνεμοι, σε ηρεμούσε με το βλέμμα του.
Γιατί ήταν από τους καπεταναίους που ήταν στο τιμόνι. Πριν εκσυχρονιστεί ο στόλος όπως σήμερα, που χαράσεις την πορεία στο κομπιούτερ και σε πάει ο αυτόματος πιλότος.
Καπετάνιοι σαν τον καπετάν Σπύρο, είχαμε αρκετούς και έχουμε ακόμη. Με τέτοια ψυχή και δεξιοτεχνία. Και τους έβγαλαν όλους οι σχολές του εμπορικού ναυτικού που χρόνια πριν διαφημίζονταν στις τηλεοράσεις, προτρέποντας τα νέα παιδιά να ασχοληθούν με την θάλασσα.
Όταν στις αρχές της κουβέντας για το καμποτάζ, είχα μια συνομιλία μ έναν ύπαρχο, θυμάμαι την απάντησή του στο ενδεχόμενο να έρθουν ξένοι καπεταναίοι στα ελληνικά λιμάνια.
“δεν έχω κανένα πρόβλημα, αλλά θέλω να τον δω να το βάζει το βαπόρι στην Φολέγανδρο με 8 μποφόρ”, έλεγε σχολιάζοντας τις ιδιαιτερότητες του Αιγαίου.
Η θάλασσά μας είναι ο πλούτος μας. Η προσοχή και οι λεπτοί χειρισμοί σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη ναυτιλία, είναι απαραίτητοι. Οι ‘κρατούντες” μέχρι τώρα κατάφεραν να εξαφανίσουν σχεδόν το ΝΑΤ. Καλό είναι πριν από οποιαδήποτε απόφαση να ακούν τους έλληνες ναυτικούς. Όταν η ανεργία έχει φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα και στην θάλασσα, δεν υπάρχουν κομματικά συμφέροντα.
Ας διαφυλάξουμε τουλάχιστον και αυτήν την περιουσία, που δεν είναι άλλη από την ναυτική εκπαίδευση και ψυχή. Εκτός κι αν τέτοιες αποφάσεις, αποσκοπούν σε άλλου είδους ενέργειες! Είδωμεν.
