Από τις αρχές του Απρίλη του 2013 ο Υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου έχει θέσει σε δημόσια διαβούλευση τον λεγόμενο «ανασχεδιασμό δικτύου ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών» ο οποίος στην συνέχεια θα πάρει την μορφή σχεδίου νόμου για να κατατεθεί στην Βουλή.
Το ενδιαφέρον της πολιτείας και του ΥΝΑ για την εξυπηρέτηση των αναγκών των νησιών της χώρας μας είναι υποκριτικό και δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια και στην πραγματικότητα είναι υποκριτικό γιατί το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών διέπεται από τον κανονισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης 3577/92 για την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών στις θαλάσσιες μεταφορές στο εσωτερικό των κρατών μελών (απελευθέρωση καμποτάζ).
Με τον νόμο 2932/2001 ρυθμίστηκε το θεσμικό πλαίσιο με την λειτουργία της ελληνικής ακτοπλοΐας ενώ με τον νόμο 4150/2013 ο Υπουργός Ν.Α μερίμνησε κατ’ εντολή των εφοπλιστών να τους παραχωρήσει και άλλα προνόμια στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, όπως ουσιαστική κατάργηση της 10μηνης δρομολόγησης και επάνδρωσης των πλοίων, μείωση των οργανικών συνθέσεων τους χειμερινούς μήνες, τετράμηνη δρομολόγηση των ταχύπλοων κ.α.
Με βάση λοιπόν το θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει ο κάθε Πλοιοκτήτης επιλέγει να δρομολογήσει το πλοίο του στην γραμμή που επιθυμεί με αποτέλεσμα η λεγόμενη «μάχη της Ακτοπλοΐας» γίνεται με τις Ακτοπλοϊκές γραμμές φιλέτο.
Η λεγόμενη δημόσια διαβούλευση ουσιαστικά αφορά τις άγονες γραμμές και η αντιλαϊκή τρικομματική κυβέρνηση μέσω του Υπουργού Ναυτιλίας και Αιγαίου ρίχνει το μπαλάκι για την κάλυψη του κόστους της επιδότησης στην τοπική αυτοδιοίκηση λέγοντάς τους ξεκάθαρα ότι για να υπάρχει ακτοπλοϊκή συγκοινωνιακή κάλυψη των νησιών τους θα πρέπει να συμμετέχουν οικονομικά στην επιδότηση.
Στο σχέδιο για τον ανασχεδιασμό του δικτύου Ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών θέτει ορισμένα βασικά κριτήρια τα οποία πρέπει να ληφθούν υπόψη για τον ανασχεδιασμό του αναφέροντας ενδεικτικά:
– Η βέλτιστη αξιοποίηση των διαθέσιμων οικονομικών πόρων.
– Οι προϋποθέσεις συμμετοχής της τοπικής Αυτοδιοίκησης στις επιδοτούμενες συνδέσεις με σκοπό την κάλυψη του κόστους για την αύξηση της συχνότητας αυτών.
– Οι επενδύσεις βελτίωσης λιμενικών υποδομών.
Απ’ όλα τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση και το ΥΝΑ παραπέμπει την εξυπηρέτηση και την συχνότητα των δρομολογίων των νησιών των άγονων γραμμών στην συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης. Δηλαδή στην ουσία οι νησιώτες και οι χρήστες των Ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης καλούνται να καλύψουν τις δαπάνες όχι μόνο με τα πανάκριβα εισιτήρια που ήδη επιβαρύνονται αλλά να χρηματοδοτήσουν οι ίδιοι το εφοπλιστικό κεφάλαιο εάν θέλουν να έχουν συχνή και τακτική συγκοινωνιακή κάλυψη των αναγκών των νησιών τους.
Αναφορικά με τις λιμενικές υποδομές εκφράζονται για πολλοστή φορά ευχολόγια χωρίς να προβλέπεται καμιά ουσιαστική επένδυση για την αναβάθμιση των λιμενικών υποδομών που είναι αναγκαίες για την ασφάλεια των πλοίων αλλά και για την ανάπτυξη όλων των νησιών και ιδιαίτερα των μικρών.
.jpg)
