Μεγάλο παιχνίδι χθες βράδυ από τον Θρύλο στο Ντα Λουζ. Εξαιρετικά στημένος σε όλες τις γραμμές και κατάφερε να κάνει τους οπαδούς του να είναι στεναχωρημένοι μετά από μια ισοπαλία με την Μπενφίκα εκτός.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Μίτσελ και του Ολυμπιακού. Το να μη συμβιβάζεσαι ούτε με την ισοπαλία και να στεναχωριέσαι που έφυγες χωρίς να νικήσεις αλλά και χωρίς να ηττηθείς από την φιναλίστ του περυσινού Γιουρόπα στην έδρα της, είναι αυτό που λέμε, χαρακτήρας μεγάλης ομάδας.
Και βέβαια εκείνοι που γνωρίζουν γελάνε με όλα αυτά που ακούγονταν για τον Μίτσελ, ότι είναι μυρωδιάς, ότι κάνει το αγροτικό του στον Ολυμπιακό, ότι δεν θα βγάλει τη ν παρέλαση και άλλα τέτοια.
Όμως τα ερωτήματα και οι διαπιστώσεις είναι απλές:
-ποιος έφερε τον Τσόρι ως αντιΙμπαγάσα;
-ποιος είναι αήττητος και με καλή μπάλα κι έχει να χάσει από την Παρί, που κι εκεί ήταν τυχαίο το σκορ;
-και κυρίως ποιος εδραίωσε τον Μήτρογλου στην 11καδα όταν άλλοι προπονητές τον είχαν για αλλαγή μετά το 75;
Ο Μίτσελ χθες απέδειξε ότι το γνωρίζει το τόπι και πώς να μη συμβαίνει αυτό άλλωστε; Το θέμα ήταν και είναι αν μπορούν προπονητές σαν τον Μίτσελ να μεταφέρουν την ιδεολογία τους για την μπάλα στους ποδοσφαιριστές.
Και φαίνεται ότι αυτή την πίστη για τον χαρακτήρα μεγάλης ομάδας που είχε όταν αγωνιζόταν στην μεγάλη Ρεάλ, την έχει μεταφέρει και στους παίκτες. Παίζουμε πάντα για τη νίκη. Τέλος. Είμαστε μεγάλη ομάδα κι αν χάσουμε θα έχουμε παίξει μπάλα. Αυτή είναι η φιλοσοφία κι αυτό θέλουν οι οπαδοί όλου του κόσμου.
Κι ο Ζίκο που πέρασε από τον Θρύλο ήταν μεγάλος ποδοσφαιριστής αλλά από προπονητική…!!!
Και φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι βγάζουν το καπέλο στον Μίτσελ, που έχει τα … άντερα να αφήσει στον πάγκο σε ένα τέτοιο ματς τον Σαβιόλα, που ο ο Ολυμπιακός δαπάνησε ένα καράβι λεφτά για να τον αποκτήσει.
Αλλά επειδή όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος, το αποτέλεσμα είναι ότι ο Μίτσελ, τελικά κύριοι, ξέρει μπάλα.
Τελεία και παύλα!
