Είναι γνωστή η έκφραση πολλών, κατά την επιστροφή από διακοπές και μιλώντας με φίλους και συγγενείς, «γεμίσαμε τις μπαταρίες».
Αυτό είναι οι καλοκαιρινές διακοπές. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι «βουτηγμένοι» στα προβλήματα της καθημερινότητας, που εσχάτως ελέω κρίσης έχει γίνει σκληρή, τις λίγες έστω μέρες που έχουν στη διάθεσή τους το καλοκαίρι, φροντίζουν να κάνουν ακριβώς αυτό.
Να γεμίσουν τις μπαταρίες για τον δύσκολο χειμώνα.
Ο μικρός αυτός πρόλογος έχει να κάνει με το … επίσημο τέλος του καλοκαιριού, μιας και τα σχολεία άνοιξαν πια και … κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Αξίζει όμως να γίνει αναφορά σε ένα νησί του Ιονίου, που αν κάποιος δεν το έχει επισκεφθεί, σίγουρα θα πρέπει να το βάλει στο πρόγραμμά του.
Την Ζάκυνθο.
Την αρχόντισσα του Ιονίου. Με την μεγάλη ιστορία, τις πανέμορφες παραλίες , το καταπληκτικό φαγητό και τους υπέροχους ανθρώπους.
Πλέον με τα υπερσύχρονα πλοία της γραμμής σε μια ώρα βρίσκεσαι στο νησί από το λιμάνι της Κυλλήνης. Η άνεση και η πολυτέλεια του «Φιόρο ντι λεβάντε» σας κάνει να έχετε μεγαλύτερη προσμονή για το τι θα συναντήσετε στο νησί.
Με το «καλωσόρισμα», στο έμπα του καραβιού δεσπόζει ο επιβλητικός ναός του Αγίου. Του θαυματουργού Αγίου Διονυσίου που στις 24 κάθε Αυγούστου η γιορτή είναι σχεδόν ίδιας επισημότητας και κατάνυξης, μ εκείνη της Παναγίας της Τήνου.
Ο κόσμος καθημερινά, περιμένει υπομονετικά να προσκυνήσει το σκήνωμα του Αγίου σε έναν ναό επιβλητικό, στον οποίο οι ιερείς τηρούν με ευλάβεια την τάξη.
‘Έναν Άγιο, στον οποίο οι ντόπιοι κάτοικοι του νησιού πιστεύουν πολύ.
Την Ζάκυνθο την περπατάς άνετα. Όλοι οι δρόμοι θα σε οδηγήσουν στην κεντρική πλατεία. Μπροστά στο κτίριο του Δημαρχείου με την επιγραφή του Α. Κάλβου: «Θέλει Αρετήν και Τόλμη η Ελευθερία»!
Πριν «χωθείτε» στα καταπληκτικά μαγαζιά, σε όποιο μουσείο βρείτε μπείτε μέσα. Και ειδικά στο Μαυσωλείο με τους τάφους των Σολωμού και Κάλβου και άλλων επιφανών Ζακυνθινών.
Η ιστορία του τόπου μας, θα σας ανατριχιάσει. Τα χειρόγραφα δε των μεγάλων αυτών ανδρών προκαλούν δέος.
Μία πλατεία από τις καλύτερες που υπάρχουν στη χώρα. Προσεγμένη, καθαρή και φωτισμένη. Μπορείς να κάθεσαι με τις ώρες πρωί βράδυ, χαζεύοντας στα μαγαζάκια με τα σουβενίρ, ή πίνοντας τον καφέ ή το ποτό πιο αργά.
Κι αν ο οργανισμός σου ζητάει γλυκό, μια βόλτα στην Μπόχαλη θα σε αποζημιώσει. Γιατί εκτός από την υπέροχη πανακότα, έχεις «πιάτο» όλη την Ζάκυνθο.
Οι παραλίες
Καλοκαίρι σημαίνει μπάνια. Παραλίες, ηλιοθεραπεία, ηλιοβασίλεμα. Η Ζάκυνθος έχει υπέροχες παραλίες. Σε κάποιες όπως στην Δάφνη, μπορεί να είσαι τυχερός και να δεις τα μικρά χελωνάκια που απελευθερώνουν κατά καιρούς οι άνθρωποι που κάνουν σπουδαία δουλειά στην προσπάθειά τους να σώσουν το είδος.
Δάφνη, Άγιος Σώστης, Κερί, Γέρακας, Ξύγκια με τα ιαματικά νερά, Βασιλικός, Αλικανάς, Αργάσι, Βολίμες κτλ.
Όμως όταν μιλάς για Ζάκυνθο, ένα πράγμα σου έρχεται στο μυαλό: Ναυάγιο!
Κι ότι κι αν έχεις ακούσει, δεν είναι υπερβολή. Ισχύει κι ακόμη παραπάνω!
Παίρνοντας το καραβάκι από τις Βολίμες, το λιμανάκι του Αγίου Νικολάου, ξέρεις πως αυτό που θα δεις δεν το χεις συναντήσει ξανά. Βλέπεις από μακριά την είσοδο του κόλπου του ναυαγίου και σου κόβεται η ανάσα.
Όταν πια σ αφήνει εκεί για να κολυμπήσεις, προσπαθείς για ώρα να συνέλθεις από το δέος που σε πιάνει ανάμεσα στα επιβλητικά βράχια που σκιάζουν το μέρος.
Το σάπιο τσιγαράδικο πλοίο, το κλου που το παράτησαν εκεί οι λαθρέμποροι για να ξεφύγουν από τις αρχές, είναι για χρόνια η ατραξιόν.
Η ιστορία του ναυαγίου
Η παραλία ναυάγιο, η πιο γνωστή παραλία της Ζακύνθου, είναι δημιούργημα μιας ιδιοτροποίας της φύσης και ενός ναυτικού ατυχήματος υπό μυθιστορηματικές συνθήκες. Η ιδιοτροπία της φύσης είναι οι σεισμογενείς δυτικές ακτές της Ζακύνθου και τα βαθιά νερά του Ιόνιου πελάγους που τις σμιλεύουν αιώνες τώρα.
Το ναυτικό ατύχημα είναι το ναυάγιο του εμπορικού πλοίου Παναγιώτης, που στις 30 Σεπτεμβρίου 1982 με παράνομο φορτίο κούτες με αφορολόγητα τσιγάρα, προσάραξε στην συγκεκριμένη παραλία. Ο μοναδικός αυτός συνδυασμός της ανέγγιχτης από το ανθρώπινο χέρι παραλίας με το σκουριασμένο σκαρί στο μέσον της δημιούργησε το πιο πολυφωτογραφημένο θέμα στην Ζάκυνθο.
Το πλοίο”Παναγιώτης” ανήκε σε έναν Κεφαλλονίτη, ονόματι Χαράλαμπο Κομποθέκλα, και μετέφερε λαθραία τσιγάρα, που παραλάμβανε από λιμάνια της Γιουγκοσλαβίας και της Αλβανίας, τα οποία μεταφόρτωνε σε μικρά ταχύπλοα πλοιάρια με προορισμό τη γειτονική μας Ιταλία. Καπετάνιος και πλήρωμα ήταν επίσης από την Κεφαλλονιά, ενώ το παράνομο φορτίο συνόδευαν κάθε φορά και δύο Ιταλοί λαθρέμποροι, οι οποίοι και επέβλεπαν την παράδοση. Το “ναυάγιο” ξεκίνησε από πειρατεία.
Καπετάνιος και πλήρωμα συνέλαβαν τους Ιταλούς συνοδούς του φορτίου, τους έκλεισαν σε μια καμπίνα και αφού συνεννοήθηκαν με διαφορετικούς μεσολαβητές, αποφάσισαν να πουλήσουν για λογαριασμό τους το παράνομο εμπόρευμα. Οδήγησαν το πλοίο στο σημείο που γνωρίζουμε, τον όρμο του “Σπυριλή”, και περίμεναν. Λόγω όμως των κακών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν, προσάραξαν στα αβαθή του όρμου. Άρχισαν τότε να ξεφορτώνουν στη μικρή αμμουδιά τις κούτες με τα τσιγάρα, μήπως και κατορθώσουν και αποκολλήσουν το σκάφος. Όμως τα πράγματα δυσκόλεψαν, δεν μπόρεσαν να τα καταφέρουν, ενώ παράλληλα αρκετές κούτες με τσιγάρα παρασύρθηκαν από τα κύματα, με αποτέλεσμα να εκβραστούν στη γύρω περιοχή. Στη συνέχεια, οι ναυτικοί του πλοίου, αφού ελευθέρωσαν τους δύο Ιταλούς, το εγκατέλειψαν και σκαρφαλώνοντας την απόκρημνη πλαγιά βρήκαν τρόπο να φθάσουν στην πόλη της Ζακύνθου
Στο μεταξύ και, αφού είχε πλέον ξημερώσει, οι κάτοικοι των Βολιμών είδαν τα επιπλεόντα τσιγάρα στη θάλασσα και άρχισαν να τα μαζεύουν και να τα μεταφέρουν στα χωριά τους. Πρέπει να αναφερθεί ότι τα πακέτα ήταν με τέτοιο τρόπο συσκευασμένα, ώστε να μη καταστρέφεται το περιεχόμενό τους από το θαλασσινό νερό, αν για κάποιο λόγο κατέληγαν στη θάλασσα. Αποθήκευσαν τα τσιγάρα λοιπόν όπου μπορούσαν, σε αποθήκες, κατοικίες, φούρνους, στάβλους, λινούς.
Σαν μαθεύτηκε το γεγονός από τις Αρχές, οι ναυτικοί συνελήφθησαν και ύστερα από έρευνες εντοπίστηκαν και τα τσιγάρα στα σπίτια των χωρικών, και από εκεί μεταφέρθηκαν στο τελωνείο του νησιού. Αργότερα ακολούθησε δίκη, όπου καταδικάστηκαν ο πλοιοκτήτης και οι πειρατές – λαθρέμποροι, τα δε τσιγάρα πουλήθηκαν σε πλειστηριασμό και οι Ιταλοί απελάθηκαν στην πατρίδα τους.
Ακολούθησε στη συνέχεια η λεηλασία του πλοίου. Όποιος ήθελε, πήγαινε στο προσαραγμένο πλοίο και αποσπούσε ό,τι μπορούσε να μεταφερθεί από αυτό. Τα πάντα έγιναν φύλλο και φτερό. Έμεινε σκέτο κουφάρι, να χτυπιέται από τον αγέρα, να σκουριάζει και να κατατρώγεται από την αλμύρα του θαλασσόνερου. Παράλληλα, τα κύματα συσσώρευαν σιγά σιγά όλο καιπερισσότερα βότσαλα μεγαλώνοντας την σπιάντσα και αποκόβοντας την επαφή του πλοίου με τη θάλασσα. Κάπου εκεί τραβήχτηκαν και οι πρώτες φωτογραφίες και φανερώθηκε στους πολλούς η ομορφιά του τοπίου. Η ομορφιά εκείνη, που είχε γενναιόδωρα χαρίσει η Ζακυνθινή φύση, και την προσδιόριζε πληθωρικά μια εικόνα γεμάτη από φως και χρώμα
Ένας Δήμαρχος … τσεκουράτος!
Ο Δήμαρχος Ζακύνθου, ο Παύλος Κολοκοτσάς είναι ένας άνθρωπος που σίγουρα θα τον ήθελες συγγενή!
Πρώην στρατιωτικός, άνθρωπος χαμηλών τόνων, ευγενικός, προσιτός και πάνω απ όλα με όρεξη για προσφορά στον τόπο του.
Πλαισιωμένος από άξιους συνεργάτες, διατηρεί μια πόλη κούκλα. Όπως όλες οι πόλεις κατά καιρούς καλείται ν αντιμετωπίσει και κάποια προβλήματα, όπως αυτό των σκουπιδιών που όμως θέλει μεγάλη κουβέντα, αλλά και αποφάσεις από την κεντρική διοίκηση.
Η ουσία είναι πως μόνιμοι κάτοικοι και επισκέπτες μαγεύονται απ το νησί και την λειτουργικότητά του.
Κι ο δήμαρχος έχει μεγάλο μερίδιο σ αυτό.
Θα τον δείτε σίγουρα όχι κλεισμένο στο γραφείο του, αλλά στους δρόμους της πόλης, να συνομιλεί με εργαζόμενους και κατοίκους.
Θέλεις οικογενειακό περιβάλλον; Ανεπιφύλακτα Castelli Hotel!
Αν έχεις αποφασίσει να επισκεφτείς την Ζάκυνθο τον Αύγουστο, κλείσε από νωρίς δωμάτιο. Ιδιαίτερα την περίοδο της γιορτής του Αγίου, 24 Αυγούστου, είναι έως και απίθανο να βρεις κατάλυμα.
Οι επιλογές που υπάρχουν όμως είναι πολλές. Αν όμως θέλεις να περάσεις πραγματικά αξέχαστα και να ζήσεις όσες μέρες ξοδέψεις στο νησί, σ ένα οικογενειακό και ήσυχο περιβάλλον, διάλεξε το Castelli έξω απ τον Λαγανά, στον Άγιο Σώστη.
Είναι ο ορισμός των διακοπών. Η απόλυτη ηρεμία!
Με το που θα πατήσεις το πόδι σου στο ξενοδοχείο και θα σε υποδεχτεί ο κύριος Σπύρος, ο άνθρωπος που το έφτιαξε πριν χρόνια (παλεύοντας με τα … τέρατα της γραφειοκρατείας, θα σας εξηγήσει ο ίδιος), θα καταλάβεις και θα νιώσεις πως έφυγες απ το σπίτι σου για να έρθεις σε ένα ανάλογο περιβάλλον.
Η ηρεμία, η θέα, τα δωμάτια, η εξυπηρέτηση από το υπέροχο προσωπικό, και κυρίως το φαγητό του ΣΕΦ από την Τήνο , Νεκτάριου Βλαχάκη θα σε αφήσουν με το στόμα ανοιχτό.
Εδώ θα πρέπει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στο εστιατόριο του ξενοδοχείου το Ευκάλυπτος, το οποίο κάθε χρόνο βραβεύεται για τα εξαιρετικά, τοπικά και βιολογικά προϊόντα του.
Δεν έχει νόημα να προτείνουμε τι να φας. Πάρε απ όλα!
Οι ιδιοκτήτες, Αντώνης Νικολιουδάκης και Μαρία Λούγγαρη θα σας κάνουν παρέα και θα σας δώσουν όποια πληροφορία χρειάζεστε για το νησί.
Διασκέδαση
Έχει τα πάντα. Ότι τραβά η ψυχή σου. Θες ηρεμία; Στην κεντρική πλατεία θα βρεις απ όλα. Φαγητό, ποτό, παγωτό. Σε μικρές αποστάσεις όλα.
Θέλεις ρομαντικά; Μια βόλτα μέχρι το Αργάσι θα σε βγάλει σε καταπληκτικά μπαρ με θέα τη θάλασσα και τα φώτα της πόλης. Το island είναι ένα από αυτά τα σημεία.
Θες χαμό; Ε, τι το ψάχνεις! Στον Λαγανά. Αν βέβαια δεν σ ενοχλεί η θέα των μεθυσμένων τουριστών με τα περίεργα ντυσίματα (ή γδυσίματα) που στο τέλος της νύχτας θα τους πετύχεις σε κάποιο πεζοδρόμιο ή να κοιμούνται ή να προσπαθούν να συνέλθουν!
Τώρα αν η τσέπη σου αντέχει, μπορείς να επιλέξεις τις εταιρείες που η ανάγκη δημιούργησε εσχάτως, καθώς τα πολυτελή γιοτ που φθάνουν στο νησί και έχουν εμίρηδες με πετροδολάρια, προτιμούν πριβέ μετακινήσεις με μίνι βαν-λιμουζίνες και ιδιωτική ξενάγηση και ασφάλεια. Αλλά, η μεγάλη ζωή, κοστίζει!
Τι να πάρεις φεύγοντας
Εκτός από τις εικόνες και τις όμορφες αναμνήσεις δεν γίνεται να φύγεις από την Ζάκυνθο και να μην δοκιμάσεις τα μαντολάτα και τις μάντολες.
Οπωσδήποτε θα επισκεφτείτε το λόφο του Στράνη και το αρωματοποιείο του Ραζή για το μπουγαρίνι. Αρώματα αυθεντικά εμπνευσμένα από το Μεσογειακό τοπίο της Ζακύνθου. Κάθε άρωμα προερχόμενο από την ευωδιά του κήπου και τη δροσιά του πευκοδάσους έως τις δροσερές αύρες του Ιονίου και το δυνατό φως του πρωινού ήλιου!
Σε κάθε περίπτωση η Ζάκυνθος μόνο όμορφες αναμνήσεις θα σου δώσει. Είναι το νησί που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείς, οποιαδήποτε εποχή του χρόνου!
