Για γέλια και για κλάματα

Το σημείωμα ξεκινάει με το αυταπάντητο ερώτημα: Έχει υπάρξει από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν χειρότερη σύνθεση της ελληνικής βουλής;

Με διάφορες καρικατούρες στο προεδρείο, με τραμπούκους –όσοι είναι εκτός φυλακής- στο δεξί άκρο, με αρκετούς γραφικούς και επιπόλαιους στη λοιπή αίθουσα κι ένα μείγμα από όλα αυτά στα κυβερνητικά έδρανα, η χώρα βρίσκεται στη χειρότερη θέση από το 1974 και διαθέτει και τη χειρότερη βουλή από τότε. Και σαν να μην έφτανε αυτό οργανώνονται και για να την … εμπλουτίσουν ακόμα περισσότερο, δοκιμασμένοι και μη, αστέρες της πολιτικής (Γ.Α.Π., Διαμαντοπούλου- Φλωρίδης, Μπαλτάκος, κ.ά.).

Πόσο κρίμα είναι να λείπει και ο οικολόγος καταπατητής Δημοσθένης Βεργής να συμπληρώσει τον θίασο; Ευρισκόμενο λοιπόν αυτό το πολιτικό σύστημα σ’ έναν ιδιότυπο εμφύλιο που διχάζει και το λαό, έχει να αντιμετωπίσει τους αιμοδιψείς συμμάχους, εταίρους, δανειστές, πες τους όπως θέλεις, τη δυστυχία των μισών νοικοκυριών στη χώρα και τη δική του αδυναμία συνεννοήσης έστω και για τα στοιχειώδη.

Οι μεν εξοβελίζουν τους δανειστές υποσχόμενοι την εξαφάνιση των μνημονίων, οι δε διαγωνίζονται σε οσφυοκαμψία προ της θέας των Μέρκελ και Σόιμπλε.

Η πολιτική, λένε, είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι άραγε εφικτό οι μεν να προσγειωθούν λίγο στην πραγματικότητα και οι δε να ορθώσουν κάπως το ανάστημά τους, μιας και η εποχή της δουλείας ανήκει στο παρελθόν;

Και με αυτά βέβαια δεν εννοούμε να πλησιάσουν τόσο πολύ ώστε να ταυτιστούν ιδεολογικά. Μια σχετική προσέγγιση να υπάρξει, έτσι ώστε το μέτωπο προς τα έξω να εμφανίζεται σχετικά αρραγές και η χώρα να έχει πιο υπολογίσιμη φωνή.

Φαίνεται, όμως, ότι πολιτική σε αυτό τον τόπο είτε δεν υπάρχει και πάντως δεν ασκείται. Μέσα, λοιπόν, σε αυτή την πολύ ωραία ατμόσφαιρα με κερασάκι στην τούρτα τις καταγγελίες για απόπειρες χρηματισμού βουλευτών, οδεύουμε προς τις υπόλοιπες ψηφοφορίες για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας που κατά τα φαινόμενα θα αποβούν άκαρπες. Τι απομένει; Εκλογές. Και το τοπίο μετά;

Ε, εκεί μπορεί να υπάρξει κάποια… προσέγγιση μιας και η –πιθανολογούμενη- νέα κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, θα πλησιάζει εκούσα άκουσα τις θέσεις της απελθούσας, αλλά αυτή τη φορά η τελευταία ως αντιπολίτευση πλέον θα την κατηγορεί για ασυνέπεια και ψεύτικες υποσχέσεις. Αντί να την συγχαίρει που πλησιάζει τις θέσεις της.

Δεν θα έχει πλάκα;