Αυτό ήταν εν ολίγοις το αίτημα των Ευρωπαίων εταίρων, κατά τη διάρκεια του Eurogroup.
Ληστεία εν μέση οδώ με τον πιο ψυχρό τρόπο. Οι Φινλανδοί έτοιμοι να μας γδάρουν σαν ρέγγες της Βόρειας Θάλασσας, σε ευθεία συνεννόηση με τον χειρουργό Σόιμπλε και τους υπόλοιπους εχθρικά προσκείμενους προς την Ελλάδα Ευρωπαίους.
Φαντάζομαι ότι σε περίπτωση που οι κύριοι αυτοί κατορθώσουν να υλοποιήσουν την απειλή τους και οδηγήσουν την Ελλάδα σε αναγκαστική έξοδο από το ευρώ, τα ελληνικά μνημονιακά πίτμπουλ των μέσων ενημέρωσης θα κατεβάσουν επιτέλους τα αυτιά και θα καταπιούν τη γλώσσα τους, αντιλαμβανόμενα ότι κατά τη διάρκεια όλης αυτής της κρίσιμης περιόδου, δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να δυσφημούν τη χώρα τους.
Χόρευαν τα βατράχια την ώρα που είχαν βγει για να παλέψουν τα βουβάλια.
Την τύχη τους μπορείτε να την φανταστείτε. Ακόμα λοιπόν και τώρα που τα νέα είναι δυσοίωνα για την εξέλιξη των πραγμάτων, ένα πράγμα παραμένει σίγουρο.
Ότι είμαστε έτοιμοι να μπούμε ανέτοιμοι σε περιπέτειες και να τους αντιμετωπίσουμε ως γνήσιοι Έλληνες…
Δεν επιχειρώ να επιρρίψω ευθύνες, άλλωστε στη Δημοκρατία χωράνε ακόμα και οι βλάκες εκτός από τους εγκάθετους μισθοφόρους, καλό είναι όμως να γνωρίζει ο καθένας, τι μπορούσε να πράξει και δεν το έπραξε.
Για ποιο «ΝΑΙ» έγινε τόσος ντόρος και ποιο «ΟΧΙ» άλλωστε, αφού οι θεσμοί είχαν επιλέξει τον δικό τους δρόμο, αποφασισμένοι να στραγγαλίσουν την οικονομία μας.
Το χειρότερο για όλους εμάς είναι ότι αργήσαμε να καταλάβουμε τον πρόστυχο ρόλο τους.
Τώρα λοιπόν που οι Ευρωπαίοι μαυραγορίτες κερδοσκοπούν πάνω στην πλάτη πεινασμένων Ελλήνων, ίσως κατορθώσουμε έστω και την τελευταία στιγμή να δώσουμε τα χέρια και να καταλάβουμε πόσο μόνοι είμαστε, αλλά και πόσο υπεύθυνοι για τα χάλια μας.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και δεν πρόκειται για φάρσα. Είναι η σκληρή πραγματικότητα, αυτή που καθημερινά βιώνουν άστεγοι συνάνθρωποί μας, βρίσκοντας καταφύγιο έξω από τις πόρτες των καταστημάτων και τα παγκάκια των δρόμων.
Μία μικρογραφία της Ελλάδας μας, όπως την κατάντησαν επί σειρά ετών με την άθλια πολιτική τους συμπεριφορά, άνθρωποι άτεχνοι, ανίκανοι, ανεπαρκείς και ενίοτε λωποδύτες.
Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς, προσπαθούν να επιβιώσουν ακόμα και σήμερα πολιτικά, ως αυτόκλητοι σωτήρες, την ώρα που οι πολίτες τους απαξιώνουν επανειλημμένα και τους γυρίζουν επιδεικτικά την πλάτη.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, εμείς θα αντέχουμε όταν εκείνοι θα αναγκάζονται να κατεβάσουν το κεφάλι.
Όπως τότε…
