Του Παναγιώτη Παπαδόπουλου (Κάιν)
Άλλη μια χρονιά τα ίδια λόγια, γιατί εκείνη η Μέρα για μας και για όλης της Γης τα ζωντανά έχει αργήσει…Κοπιαστικά,βασανιστικά και αργά έρχεται, μα βρίσκεται ακόμη μακριά ! Θα φτάσει κάποτε σαν το κλάμα τού ζώου που έρχεται μέσα από τον πόνο στο λυτρωτικό φως!…..
(από την μαζική δολοφονία των ζώων στο τραπέζι τής συνενοχής μας )
“Κράτησα τα χέρια μου-
πολύ αίμα,βλέπεις.
Κι όλα αυτά
στις πολιτείες μας
που δε γνώρισαν δράκους”
Νικος Κυριακίδης/δρομοι με ματωμένα γόνατα/2013
“ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ”… ΜΕΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΟΚΤΟΝΙΑ
ΕΣΤΩ ΕΝΑ ΜΟΛΙΣ ΛΕΠΤΟ ΣΙΓΗ ΓΙΑ ΤΑ
ΑΝΩΝΥΜΑ ΑΔΥΝΑΜΑ ΘΥΜΑΤΑ
ΤΗΣ ΚΡΕΑΤΟΦΑΓΙΑΣ
(η ανθρωπότητα θα ευτυχήσει όταν καούν στην φωτιά για πάντα τα συνθήματα για τα “γουρούνια”, τα”μουνιά” και τούς “πούστηδες”, μαζί με όλες τις “παραδόσεις” και τα “έθιμα” που γιορτάζουν την αιματοχυσία, τον πόλεμο στην φύση και την βία)
Kάθε δεύτερο τετράγωνο,κάθε δεύτερη γωνία ένα ακόμη meat city,ένα ακόμη grill – burger house.
Αυτό είναι “ανάπτυξη” και “παραγωγικό μοντέλο”, φτιαγμένα από “τσίκνα”….
Mια “τσίκνα” σαν άλλο φωτοχημικό νέφος και ομίχλη προστέθηκε στα ήδη κατάμαυρα σωθικά τής πόλης πού χώθηκε με παρέες κι αυτοκίνητα στης ματωμένης Πέμπτης την σκισμένη κοιλιά τού ζώου, όπου έχει ανάψει “για τα καλά” η νύχτα τής “τσικνοδιασκέδασης” πού προτιμά ,ιδιαιτέρως, το “ανώτερο είδος” μας.
Τού “μοναδικού πολιτισμένου είδους” μας πού “προστατεύει” και “αγαπά” την φύση,είναι γραμμένο σε όλα τα funclub και facebook τής “φιλοζωϊας” διατηρώντας στο διαμέρισμα κατοικίδιο και από την άλλη … κάνει πράξη στην θράκα και στα κάρβουνα το “όραμα τής πράσινης ανάπτυξης” και τής “οικολογίας”!…
Γεμάτες άλλωστε οι ρεματιές,τα ποτάμια,τα μονοπάτια,οι λεωφόροι,τα πεζοδρόμια,οι παραλίες κι οι θάλασσες(όπου και να κοιτάξεις ποιητή το Ελληνικό τοπίο είναι πληγωμένο)από τα σημάδια τής “φυσιολατρείας” και των “αποδράσεων από το άγχος τής πόλης”.
Από την πολύ μας “αγάπη” δεν αφήσαμε τίποτα άλλο ζωντανό(?) εκτός από το δικό μας το “ζώο” που αρπάζει,δολοφονεί, ψήνει και καταβροχθίζει ότι βρει,αγνοώντας πώς στο τέλος θα κόβει πλέον μόνο απ την άρρωστη του σάρκα, στην τελευταία του(και μάταιη) αναζήτηση “τροφής” για να επιζήσει.
Σκουπίδια και πλαστικά “στολίζουν” τα κλαριά και τον βυθό των μικρών(?) μας εγκλημάτων(χωρίς τιμωρία),δάση που δεν ακούς πια αηδόνια αλλά αλυσοπρίονα και ντουφεκιές,κομμένοι κορμοί και κάλυκες στην “πορεία τής εξέλιξης” που σκορπίσαμε σε όλα τα σημεία από το θλιβερό πέρασμα μας από την Γη ,είναι οι χιλιάδες αποδείξεις από το ρεπορτάζ στην νεκρή φύση πώς το “όραμα” είναι πλέον εδώ και δεν θα φύγει παρά μόνο όταν αναγνωρίσουμε πόσο ήταν προσβλητική η παρουσία μας για την ζωή, αν δεν σταματήσουμε την fastfood κυριαρχία που έχει στείλει τον πλανήτη να κρέμεται “καπνισμένος” στον Σταυρό!
“Μύρισα” γύρω μου απόψε την κάφτρα τής ματωμένης γιορτής πού έχουμε τέτοια Πέμπτη κάθε χρόνο,εμείς τα “πανίσχυρα” και “αλάθητα” δίποδα …τσικνίζοντας στο μαζικό θυσιαστήριο τών αδύναμων τετράποδων πού είχαν την ατυχία να “ζουν” ανάμεσα μας!
Δεν ξέρω κι αν πρόλαβαν τα φιλαράκια μας ένα σύντομο ουρλιαχτό να βγάλουν, το δικό τους πετσί γδάρθηκε απόψε και έγινε κατακόκκινη η κόψη η τρομερή τού μεγάλου μας μαχαιριού…
Η αληθινή όψη τής Βαρβαρότητας είναι εδώ,πρέπει να είναι κάπως σαν αυτή την Πέμπτη τής μεγάλης σφαγής,ένα άλλο Ολοκαύτωμα όπου τα εύκολα θύματα του γεννιούνται και πεθαίνουν για τις “απολαύσεις” τής κοιλιοδουλείας μας, τα “γλέντια” και το “κέφι” μας!
Απαξιωμένα στα μάτια μας πλάσματα όπου η πορεία τους είναι καθορισμένη από τα εκτροφεία-βασανιστήρια και την αναπαραγωγή ,μέχρι το τεμάχισμα και το σούβλισμα.
“ΤσικνοΠέμπτη” την λένε,εγώ την λέω η νύχτα των Κρυστάλλων των ζώων…
Χιλιάδες γουρούνια,κατσίκια,μοσχάρια,κοτόπουλα, γαλοπούλες, δίνουν το αίμα τους και αραδιάζονται πάνω στα κάρβουνα και στις σχάρες για να “τιμηθεί” το πιο απεχθές κι εγκληματικό έθιμο πού έχει εφεύρει το ημερολόγιο τής κατανάλωσης για το πάρτυ των χορτασμένων!Από εμάς…τούς “φίλους” τής ελευθερίας και τής ανθρωπιάς!
Δεν θα γινόταν κι αλλιώς, στην χώρα τής κρεατοφαγίας υπάρχει κι επίσημα η ημέρα πού λατρεύεται η καμένη σάρκα.
Κλείνω το παράθυρο στην “τσίκνα” των “μεζέδων” πού με βομβαρδίζουν από στέκια,πλατείες,δρόμους,σπίτια και ταβέρνες .
Στέκομαι με τρόμο αλλά και τόλμη τώρα στα 55μου,απέναντι σε αυτό πού φώναξα κι εγώ κάποτε, μα τώρα δεν θα πάρει ποτέ ξανά μίσος και λάθος από μένα…
“Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι” έλεγε, εκπαιδεύοντας χωρίς ενοχή στην “ηθική” για τον τεμαχισμό τού κρεμάμενου σώματος κι από εκεί στην καύση όπου ο μελλοντικός “νικητής” με βία θα μετρήσει την γη για να κάνει στάχτη,να εξαφανίσει τον “ηττημένο”!
Ας τελειώνουμε πια με τα υβριστικά για τα ζώα συνθήματα, τα αιμοβόρα “πατροπαράδοτα έθιμα”!
Τα γουρούνια δεν είναι “μπάτσοι-δολοφόνοι”,ούτε όλοι οι μπάτσοι είναι δολοφόνοι,ούτε το “χοιρινό” αξίζει να έχει την μορφή ένστολων ή άστολων βασανιστών,καταπιεστών ή δολοφόνων!
Πάει καιρός από την τελευταία εικόνα στο χωριό όπου τα ζωντανά ήταν οι σύντροφοι κι οι συνεργάτες στο χωράφι,στον χιονιά,στην λασπουριά, στην λίπανση για το μποστάνι,στο θέρισμα!
Τα χρόνια πέρασαν στην δυναστεία τής μηχανής και τής χημείας και συχνές πια ήταν οι “προωθήσεις” στους τόπους συγκέντρωσης για ορμόνες,αντιβιοτικά,γρήγορη πάχυνση και εκτέλεση και από εκείνο το καταραμένο βρώμικο μέρος μετά στην “ελεύθερη αγορά”, στους φούρνους τής “λαϊκής παράδοσης” και”μαζικής εστίασης”.
Τελικά, κανένα “γουρούνι” δεν γλυτώνει,ούτε πεθαίνει ο δολοφόνος-χασάπης μέσα μας,όσο το κεφάλι και στομάχι μας βάζει στόχο αυτό το…”γουρούνι”!
Κλείνω το παράθυρο στην οσμή τής “τσίκνας” και στις προσφορές τού κρεοπωλείου,κατεβάζω το σφαγμένο πλάσμα “τού γάλακτος” από το τσιγκέλι και πενθώ δίπλα στα σπλάχνα του την χαμένη τιμή και ζωή του έως ότου απελευθερωθούμε, εγώ κι αυτό,απ το “έθιμο” τής σκοτωμένης σάρκας που μας έχει μετατρέψει σε δήμιους, κρατώντας εκεί ψηλά στην λαιμητόμο το σχοινί πάνω από το σβέρκο των “άλλων” ζωντανών, στο όνομα τής “παράδοσης”!
“Η ημέρα εκείνη δεν θ΄αργήσει”……μπορεί…(αλλά θα αργήσει)!..
……μέχρι τότε μέρες και νύχτες σφαγής,ΤσικνοΠέμπτη και Πάσχα (και όχι μόνο) θα προστεθούν για την “τσίκνα” μιας ακόμη κακιάς “εθνικής” συνήθειας ή για το “γευστικό μενού” τής όποιας θρησκευτικής ή πολιτικής σέκτας που ψήνει τον Κόσμο στο κάρβουνο της ιδεοληψίας με τα “μέσα που καθαγιάζουν τον σκοπό”!…
Ούτε γραμμάριο σάρκας στο “τραπέζι” τής ιδεολογίας και της ζωής,ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΓΥΡΩ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ…..
Να απεξαρτηθούμε από την μυρωδιά τής καμένης σάρκας,τής κάθε είδους βίας επάνω στο σώμα
Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από το αναρχικό/ελευθεριακό κίνημα
