Ήταν Αύγουστος του 1996, όταν νοσηλευόμενος στο Νοσοκομείο Βόλου, ο Δημήτριος Αντωνόπουλος, διακεκριμένος καθηγητής Μαιευτικής, ο οποίος είχε διατελέσει επί 26 χρόνια διευθυντής της Β’ Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπέγραφε τη μυστική ιδιόγραφη διαθήκη του. Με καταθέσεις σε Ελλάδα και Ελβετία, ο καταγόμενος από τη Ζαγορά γιατρός, αποφάσισε να κατευθύνει μετά θάνατον μέρος της περιουσίας του σε κοινωφελείς σκοπούς.
Επιθυμία του, στην ανατολή της ζωής του, ήταν να αφήσει τη ευεργετική σφραγίδα του καταρχήν στο χωριό του Πηλίου με το οποίο τον συνέδεσε το οικογενειακό του δέντρο και κατά δεύτερον στο Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο Βόλου, αισθανόμενος ως επιστήμονας της Ιατρικής, τις ανάγκες σε εξοπλισμό.
Δύο χρόνια αργότερα έκλεινε τα μάτια του σε ηλικία 102 ετών. Και δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι από τη στιγμή που η διαθήκη θα ανασύρονταν από το φάκελό του -δύο μήνες αφότου πέθανε- και θα δημοσιεύονταν με δικαστική απόφαση, θα παρέρχονταν άπραγα, με αδράνεια και κωλυσιεργία 14 και πλέον έτη, δίχως καμία από τις επιθυμίες του να γίνει σεβαστή.
Αδράνεια αδικαιολόγητη, που δημιουργεί πλήθος ερωτηματικών για τους λόγους που έμεινε αναξιοποίητο ένα κληροδότημα με κοινωφελείς σκοπούς, η περιουσία του οποίου αποτελείται από κατατεθειμένα σε τράπεζες χρηματικά ποσά, μέρος των οποίων ορίζεται να παραμείνει άθικτο.
Η διαθήκη που χαρακτηρίζεται από τις επιθυμίες του κληροδότη να ωφεληθούν υπηρεσίες παροχής υγείας στη Μαγνησία, παραμένει στα χαρτιά. Κλήσεις σε λογοδοσία από τις αρμόδιες περιφερειακές υπηρεσίες της Θεσσαλίας αγνοήθηκαν ή δεν έτυχαν ποτέ συγκεκριμένων και πειστικών απαντήσεων. Μέχρι και εντολή για ανάθεση διαχειριστικού ελέγχου σε Οικονομικό Επιθεωρητή δόθηκε από το 2005 (!) δίχως ακόμη πόρισμα…
Η αιτία της αδράνειας, σύμφωνα με πληροφορίες, επιχειρείται να στραφεί στη μη έκδοση κληρονομητηρίου. Διαδικασία, δηλαδή, που ορίζει ο νόμος, ώστε να ακολουθήσει η εκκαθάριση του κληροδοτήματος. Αίτηση, ωστόσο, που δεν κατατέθηκε ποτέ μέχρι σήμερα!
Η διαθήκη
Μία πενταμελής διαχειριστική επιτροπή την οποία όρισε ο διαθέτης, ένας τραπεζικός λογαριασμός 50.000 ελβετικών φράγκων (το 1996) στην Εθνική Τράπεζα Ελλάδος, ένας αγνώστου ύψους καταθετικός λογαριασμός σε Ελβετική τράπεζα -500.000 ευρώ κατά ορισμένες εκτιμήσεις, εκατομμυρίων κατά φήμες- τρεις επιθυμίες που έμειναν γράμμα κενό.
Να αγοραστεί ασθενοφόρο για το Κ.Υ. Ζαγοράς από τον ελληνικό καταθετικό λογαριασμό, να αγοράζονται ιατρικά μηχανήματα για το Κ.Υ. και το Νοσοκομείο Βόλου μόνο από τους ετήσιους τόκους (!) των χρημάτων που θα μεταφέρονταν από την Ελβετία σε συνάλλαγμα στην Εθνική Τράπεζα, καθώς και να συντηρείται η βιβλιοθήκη Ζαγοράς.
Πρόκειται, εν συντομία, για τα κομμάτια που συνθέτουν τη διαθήκη Δημητρίου Αντωνόπουλου.
Τίποτε, ωστόσο, δεν έγινε 14,5 χρόνια αργότερα. Η εκκαθάριση του κληροδοτήματος παραμένει στον αέρα και παρά την παρέλευση τόσων ετών, ούτε αίτηση, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν έχει κατατεθεί για την έκδοση κληρονομητηρίου.
Τα ερωτηματικά για την κωλυσιεργία που άφησαν ανεκμετάλλευτο έναν τραπεζικό λογαριασμό, παρά την επιθυμία του διαθέτη να βοηθήσει το Κέντρο Υγείας της Ζαγοράς και το Νοσοκομείο, παραμένουν αναπάντητα.
Πηγή: Ταχυδρόμος
