Είμαι σε μια ηλικία πλέον που περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους/φίλους/γνωστούς/οικογένεια που έχουν κάνα δυο παιδιά, μερικοί μπορεί και τρία. Οι έξοδοι είναι πολύ δύσκολες πλέον, οι συναντήσεις σπάνιες και τα ξενύχτια μέχρι το πρωί με πολύ ποτό και δυνατή μουσική έχουν μετατραπεί σε παιδικά πάρτι που ξεκινούν στις 18.00 και τελειώνουν γύρω στις 20.00.
Και τι πάρτι… Πάρτι με ενοχλητικούς κλόουν, με στολίδια τύπου the party is here, παιδικά τραγουδάκια να ακούγονται στο στέρεο και παιδάκια, παιδάκια, παιδάκια παντού.
Και είναι και αναπόφευκτο.
Δεν μπορείς να αποφύγεις το πάρτι που κάνουν οι κουμπάροι σου για το βαφτιστήρι σου, ούτε τα αδέλφια σου για τα ανίψια σου, ούτε της κολλητής για το παιδί της, που επιπλέον σε θέλει εκεί πάση θυσία! Άντε κάνα δύο θα τα αποφύγεις. Όχι όλα όμως. Μπορεί να είναι βαρετά, μπορεί να σου τη δίνουν στα νεύρα, μπορεί να είναι τρελά εκνευριστικό να σε ρωτούν συνέχεια ποιο είναι το δικό σου και να λες κανένα, αλλά είναι κάτι που πρέπει να κάνεις. Χαμογελώντας…
Διαβάστε περισσότερα στο govastileto.gr
